จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 751

โจงจินเล่ย์เดินขึ้นไปข้างหน้าสองก้าว มองดูเยนหนานเทียน แล้วพูดด้วยเสียงหนักแน่นว่า “ท่านลงมือ ไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ!”

เยนหนานเทียนมองดูโจงจินเล่ย์ สีหน้ายังคงเรียบเฉยเช่นเดิม “แกอยากจะออกหน้าแทนเขาเหรอ?”

“นั่นเป็นลูกศิษย์ของฉัน ท่านสังหารลูกศิษย์ของฉันต่อหน้าฉัน ไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาไปหน่อยแล้ว!” ยังไงเสียโจงจินเล่ย์ก็ยังนับว่าเป็นปรมาจารย์บู๊คนหนึ่ง มีความหยิ่งทะนงในตัวของตัวเอง

“ฉันก็ไม่เคยเห็นแกอยู่ในสายตาอยู่แล้ว” เยนหนานเทียนพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ท่าทีกลับดูจริงจังมาก

“ท่าน......” โจงจินเล่ย์สีหน้าโกรธเคือง

“งั้นก็ให้ฉันรับมือกระบวนท่าเด็ดของท่านหน่อย!”

พูดถึงขนาดนี้แล้ว ต่อให้โจงจินเล่ย์ไม่อยากจะลงมือ แต่ก็ต้องลงมือแล้ว

ฟุ๊บ!

เหมือนสายลมแรงพัดผ่านไป

เมื่อสิ้นเสียงของโจงจินเล่ย์ลง ทันใดนั้นก็ปรากฏลำแสงสีขาวเว็บเข้ามาตรงหน้าทันที เยนหนานเทียนใช้นิ้วทั้งสองแทนกระบี่ ทิ่มลงไปบนหน้าอกของโจงจินเล่ย์

“ไวมากเหลือเกิน!”

โจงจินเล่ย์ตกใจ รีบถอยหลังอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งชกหมัดออกไปหนึ่งที “หมัดเทพสมปราถนา!”

คลิกคลัก!

แขนของโจงจินเล่ย์ง ก็แตกละเอียดทันที

แต่ว่า นิ้วที่เสมียนกระบี่ของเยนหนานเทียนนั้น ก็ยังคงไม่ลดราวาศอก ทิ่มทะลุลงไปใจกลางหน้าอกของโจงจินเล่ย์ทันที

แค่กระบวนท่าเดียวเท่านั้น โจงจินเล่ย์ก็ตายแล้ว!

ก่อนที่จะสิ้นลมนั้น สีหน้าของโจงจินเล่ย์ ยังคงแสดงความเหลือเชื่อออกมา

เป็นถึงปรมาจารย์บู๊คนหนึ่ง ถึงกับถูกคนสังหารด้วยกระบวนท่าเพลงเดียวเท่านั้น!

ถ้าหากลือไปถึงหูของคนในวงการโลกบู๊ละก็ จะต้องกลายเป็นหัวข้อประเด็นร้อนที่พูดคุยกันไม่จบสิ้นอย่างแน่นอน

ปรมาจารย์โลกบู๊ นั่นล้วนแต่ต้องเป็นคนที่ยืนอยู่จุดสูงสุดในโลกบู๊เท่านั้น

แต่ว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงแล้ว เป็นถึงปรมาจารย์โลกบู๊ ถึงกับไม่มีสิทธิ์ที่จะตอบโต้อะไรได้เลย

“ไปกับฉัน หรือว่าตอนนี้จะให้ฉันฆ่าพวกแกให้ตายหมดตรงนี้ก่อน” เยนหนานเทียนสีหน้าไร้ความรู้สึก มองดูนายท่านหลินด้วยสายตาที่เยือกเย็น

ดูราวกับว่า ได้สังหารผู้คนไปติดต่อกันถึงสองคน เหมือนกับใช้มือบี้มดตายไปสองตัวอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไม่สามารถทำให้ในใจของเยนหนานเทียนรู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว

สีหน้านายท่านหลินเคร่งเครียด ตอนนี้ เขาก็เข้าใจบ้างแล้วว่าคนที่ท่าทางคล้ายครูบาอาจารย์ในชุดยาวสีขาวคนนี้ เป็นคนประเภทไหนกันแน่

ถึงแม้ว่านายท่านหลินไม่ใช่คนในวงการโลกบู๊ก็ตาม สำหรับเรื่องราวเกี่ยวกับโลกบู๊นั้น ก็พอได้ยินมาบ้างไม่น้อย

เขามองดูเยนหนานเทียน พูดด้วยเสียงหนักแน่นว่า “สัญญาข้อตกลงระหว่างโลกบู๊กับโลกมนุษย์นั้น คุณคิดจะทำลายเหรอ?”

เยนหนานเทียนพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “ฉันได้ทำลายไปหมดแล้ว”

นายท่านหลินก็ไม่พูดอะไรอีกต่อไป ก้มหน้าลง ครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่ง

หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที เขาก็เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง พูดด้วยเสียงหนักแน่นว่า “คนตระกูลหลินจะไปกับคุณ!”

“อย่านะ เจ้าบ้าน เขาสามารถฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาเลยแม้แต่ครั้งเดียว ถ้าพวกเราไปเขาแล้ว จะต้องตายอย่างแน่นอนเลย” หลินตงเย่วร้องตะโกนอย่างตกใจกลัว

“มือสังหารคือหลินหยุน ทำไมถึงต้องให้พวกเราตายแทนเขาด้วยล่ะ! เขาฆ่าคนแล้ว ก็หนีหายจากไปไม่เห็นแม้แต่เงา กลับจะให้พวกเรารับเคราะห์แทนเขา มีสิทธิ์อะไรล่ะ!”

“ถูกต้อง! ฉันก็เคยพูดแต่แรกแล้วว่า หลินหยุนเป็นตัวซวย จะช้าหรือเร็วก็ต้องทำให้ตระกูลหลินพบกับหายนะอย่างแน่นอน ตอนนี้พวกคุณเชื่อแล้วสินะ!” หลินเห้าก็ยืนขึ้นมาตะโกนพูด ในใจถึงกับมีความรู้สึกสะใจที่ได้ระบายอารมณ์โกรธแค้นนี้ออกมา

หานเจียวเจียวก็ถือโอกาสลุกขึ้นมา ชี้หน้าหวางซูเฟินแล้วตะโกนพูดว่า “เธอก็คือแม่บังเกิดเกล้าของหลินหยุน แกอยากจะแก้แค้น ก็ไปหาเธอได้เลย อย่ามาหาพวกเรา พวกเราเป็นผู้บริสุทธิ์นะ!”

สวี่เหม่ยเย้นพูดเยาะเย้ยด้วยเสียงเล็กเสียงน้อยว่า “ถูกต้อง ใครเป็นต้นเหตุก็ไปหาคนนั้นสิ ถ้าแกต้องการแก้แค้นก็ไปหาพ่อแม่ของเขาก็ได้ อย่ามาทำให้พวกเราเดือดร้อนไปด้วยเลย!”

“พวกเราต่างก็ไม่ชอบหน้าเจ้าเด็กนั่นมาโดยตลอด ถ้าเขาตายไปได้ พวกเขาจะตบมือฉลองด้วยความยินดีเลย!”

เดิมทีพวกเดินสายกลางที่ค่อนข้างเอนเอียงมาทางหลินหยุนนั้น เมื่ออยู่ภายใต้การข่มขู่ของเยนหนานเทียนแล้ว ตอนนี้ต่างก็รีบลุกขึ้นมาด่าทอหลินหยุนกันใหญ่ รีบตัดความสัมพันธ์กับหลินหยุนออกไปทันที