จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 752

ทุกคนตระกูลหลิน ต่างก็อยู่ในสภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ถ้าหากเป็นคนสิบคนนี้ ย่อมไม่ต้องตายแล้ว

แต่ว่า ถ้าเป็นเช่นนี้ก็เท่ากับว่าทรยศต่อวงศ์ตระกูล แล้วยังจะต้องฉาวโฉ่ด้วยการถูกประณามว่าไม่ซื่อสัตย์ อกตัญญู แล้งน้ำใจอีกด้วย มิหนำซ้ำหลังจากตายไปแล้ว ยังต้องถูกผู้คนถ่มน้ำลายสาปแช่ง ทำให้เสียชื่อเสียงไปตลอดกาลชั่วลูกชั่วหลาน

แต่ถ้าไม่ทรยศต่อวงศ์ตระกูล งั้นก็จะต้องไปตายแทนเจ้าเด็กหลินหยุนนั่น

นายท่านตระกูลหลินพูดด้วยสีหน้าโกรธเคืองว่า “ทุกคนอย่าได้หลงกล เขาเจตนาทำให้พวกเราตระกูลหลินต้องฆ่ากันเอง!”

ไม่มีใครเชื่อฟังคำพูดของนายท่านหลินเลย ต่อให้ทุกคนต่างก็ดูออกว่าเป็นแผนการชั่วร้ายของเยนหนานเทียนก็ตาม แต่ว่าขอเพียงรักษาชีวิตของตัวเองให้ปลอดภัยไว้ก่อน จะฆ่าทำลายหลินหยุนอย่างไร ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับตัวเองเลย

“ฉัน ฉันยอมช่วยคุ้มกันคนพวกนี้ให้คุณเอง!” หานเจียวเจียวเป็นคนแรกที่ยืนขึ้นมา แล้ววิ่งไปอยู่ข้างกายของเยนหนานเทียน ด้วยท่าทางที่แทบจะคุกเข่าให้อย่างไร้ศักดิ์ศรี

หลินเหวยคางสามีของหานเจียวเจียว ตะคอกเสียงดังว่า “เจียวเจียว คุณทำอะไรเนี่ย? กลับมานะ!”

ถึงแม้ว่าหลินเหวยคางคอยช่วยเหลือหานเจียวเจียวในการกดดันครอบครัวของหลินหยุนก็ตาม แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่การต่อสู้กันภายในครอบครัวเท่านั้นเอง ถึงอย่างไรก็ตาม เขาก็ยังคงเป็นคนตระกูลหลิน

ถ้าให้เขาทรยศต่อตระกูลหลินละก็ หลินเหวยคางก็ไม่มีทางที่จะยอมรับได้

หานเจียวเจียวพูดเยาะเย้ยว่า “กลับไปทำไมล่ะ? ไปตายหรือไง? เจ้าบ้านเข้าข้างแต่เจ้าเด็กหลินหยุนนั่น คิดจะเอาคนทั้งหมดไปตายแทนเจ้าเด็กนั่น ฉันคงไม่โง่ขนาดนั้นหรอก ฉันจะไม่ยอมตายแทนเจ้าเด็กคนนั้นอย่างเด็ดขาด”

หลินเหวยคางพูดด้วยความโกรธว่า “งั้นคุณก็ไม่ควรจะไปช่วยศัตรูทำเรื่องชั่วร้าย ช่วยเขาคุ้มกันคนตระกูลหลินไปส่งนี่นา! คุณอยากจะถูกสาปแช่งไปตลอดกาลชั่วลูกชั่วหลานเหรอ?”

หานเจียวเจียวพูดเยาะเย้ยด้วยความเหยียดหยามว่า “ถูกสาปแช่งไปตลอดกาลชั่วลูกชั่วหลานเหรอ? ฮ่าๆ อีกไม่กี่วันตระกูลหลินจะยังอยู่อีกหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย ถ้าคนตระกูลหลินตายกันหมดแล้ว ใครจะมาด่าฉันล่ะ?”

“เหวยคาง คุณอย่าโง่ไปเลย รีบเข้ามาเร็ว อย่าไปตายแทนเจ้าเด็กนั่นเลย มีโควตาเพียงแค่สิบคนเท่านั้น อีกประเดี๋ยวก็จะไม่มีโอกาสแล้ว”

หลินตงเย่วสีหน้าบึ้งตึง ไม่พูดไม่จาแล้วเดินเข้าไปหา “ฉันก็ยอมช่วยคุ้มกันคนตระกูลหลินไปส่งให้คุณ!”

นายท่านหลินสีหน้าสิ้นหวัง หลินตงเย่วเป็นลูกชายแท้ๆในไส้ของเขาเอง คิดไม่ถึงเลยว่า เขาถึงกับทรยศต่อตระกูลหลินได้

หลังจากนั้น สวี่เหม่ยเย้นภรรยาของหลินตงเย่วก็เดินเข้าไป

“โร่หลัน โร่สุ่ย พวกแกสองคนก็เข้ามานี่!”

หลินโร่หลันเดินเข้าไปอย่างเงียบๆด้วยสีหน้าบึ้งตึง ยืนอยู่ข้างกายสวี่เหม่ยเย้น ไม่พูดไม่จาอะไร

สีหน้าของหลินโร่สุ่ยตกตะลึง ทั้งละอายใจและโกรธแค้น “พ่อคะแม่คะ พี่ พวกนายทำไมถึงทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้!”

“ต่อให้ต้องตาย ฉันก็ไม่ยอมเข้าไป!”

นายท่านหลินสีหน้าท่าทางพูดอะไรไม่ออก พูดอย่างหมดทางเลือกว่า “เจ้าสาม นายทำให้ฉันผิดหวังมากเลย!”

หลินตงถิงก็พูดตำหนิว่า “เจ้าสาม นายทำไมถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ได้! คนอื่นสามารถจะทรยศตระกูลหลินได้ แต่ต้องไม่ใช่นาย รีบกลับมาเร็ว!”

หลินตงเย่วไม่ได้สนใจ ดูเหมือนว่าตัดสินใจแน่วแน่แล้วที่จะทรยศตระกูลหลิน

เยนหนานเทียนแสดงท่าทีเหมือนเล่นเกมแมวจับหนู แล้วพูดว่า “ยังเหลืออีกหกคนเท่านั้น พวกแกก็รีบตัดสินใจเร็วหน่อยนะ รับจำนวนจำกัด”

“ฮื่อ แม้แต่สวี่เหม่ยเย้นกับหลินตงเย่วก็ยังเข้าไปเลย พวกเราจะยืนหยัดไปเพื่ออะไรกัน!”

“ก็นั่นน่ะสิ หลินตงเย่วเป็นถึงลูกหลานสายเลือดโดยตรงของเจ้าบ้านเชียวนะ แม้แต่เขายังทรยศเลย แล้วพวกเรามีเหตุผลอะไรที่จะต้องไปตายแทนหลินหยุนล่ะ!”

“ฉันก็ยอมช่วยคุ้มกันคนตระกูลหลินไปส่งให้คุณด้วย”

ก็มีคนอีกหนึ่งวิ่งเข้าไปแล้ว

“ฉัน ฉันก็ยอม!”

คราวนี้มีถึงสิบคนที่วิ่งเข้าไปพร้อมกัน

เยนหนานเทียนพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “ยังเหลือโควตาอีกแค่ห้าคนเท่านั้น พวกแกภายใน สิบคนนี้ จะอยู่ได้เพียงแค่ห้าคนเท่านั้น”

“อ้าว ทำยังไงดีล่ะ?” ทั้งสิบคนนั้น มองหน้ากันไปมา ต่างก็ไม่ยอมถอยออกไป

เสียงที่เต็มไปด้วยมนตร์คาถาของเยนหนานเทียนก็ดังขึ้น “สังหารคู่ต่อสู้ของพวกแกสิ ก็จะไม่มีใครที่มาแย่งชิงกับพวกแกอีกแล้วไง?”

ลูกหลานตระกูลหลินทั้งสิบคน ต่างก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ หลังจากนั้น ดวงตาก็แดงก่ำ

“ถูกต้อง ขอเพียงกำจัดอีกห้าคนออกไป ฉันก็สามารถได้โควตาหนึ่งในนั้นได้แล้ว”

ในใจของคนทั้งสิบคนนี้ ก็เกิดความคิดชั่วร้ายที่น่ากลัวเช่นนี้ขึ้นมาในเวลาเดียวกัน

การต่อสู้ที่ชุลมุนวุ่นวายก็เกิดขึ้นอย่างกะทันหันภายในห้องโถงใหญ่ตระกูลหลิน อย่างไม่มีสัญญาณเตือนมาก่อนเลย

นายท่านหลินโกรธจัด “หยุด ทั้งหมดหยุดเดี๋ยวนี้!”

แต่ว่า ไม่มีใครฟังเขาพูดอีกแล้ว คนของตระกูลหลินเหล่านี้ เหมือนเสียสติไปหมดแล้ว