หินทิพย์ เป็นสกุลเงินที่ใช้กันในบรรดาเผ่าบำเพ็ญเซียนทั้งหลาย
ภายในหินทิพย์นั้น อุดมไปด้วยซี่ทิพย์จากฟ้าดิน ผู้บำเพ็ญเซียนสามารถดูดซับพลังซี่ทิพย์จากหินทิพย์นี้ไว้ใช้ประโยชน์ได้ ยังสามารถใช้หินทิพย์นี้มาแลกเปลี่ยนยา และ เครื่องรางต่างๆที่เป็นของจำเป็นได้อีกด้วย
ด้วยการฝึกฝนบำเพ็ญตนของหลินหยุนในตอนนี้ หินทิพย์สำหรับเขาแล้ว เป็นดั่งของล้ำค่าเลยทีเดียว
เขาสามารถดูดซับพลังภายในที่อยู่ภายในหินทิพย์ เพื่อยกระดับการบำเพ็ญเซียนได้ และสามารถใช้หินทิพย์ ช่วยในการผลิตเครื่องราง วางค่ายกลต่างๆเป็นต้น
หลังจากที่ได้เกิดใหม่อีกครั้งแล้ว ยังไม่เคยได้พบหินทิพย์ในประเทศจีนเลย หลินหยุนคิดว่าในโลกใบนี้อาจจะไม่เคยมีหินทิพย์เกิดขึ้นมาเลย
แต่ว่าตอนนี้ในตัวของคนโลกตะวันตกพวกนี้ ถึงกับปรากฏหินทิพย์ออกมาให้เห็น
เป็นการยืนยันว่า ในโลกตะวันตกน่าจะยังมีหินทิพย์อยู่อีกจำนวนมาก
“อาจไม่แน่ว่าผู้บำเพ็ญเซียนชาวจีนในสมัยโบราณที่ห่างไกลนั้น ได้ขุดหินทิพย์ไปจนหมดแล้ว ดังนั้น ภายในประเทศจีนก็จะไม่มีหินทิพย์ให้เห็นอีกเลย ส่วนในประเทศทางตะวันตกนั้น ก็ยังคงมีหินทิพย์เหลืออยู่อีกมากมาย”
หลินหยุนก็คิดแผนการใหม่ขึ้นมาได้ทันที
เขาเริ่มจะค้นหาสมาชิกทีมของแต่ละเผ่าที่เหลืออย่างตั้งใจ
เดิมทีภายในพื้นที่อันกว้างขวางใหญ่โตเช่นนี้ จะไม่มีสัญญาณเครือข่ายติดตั้งไว้เลย การที่คิดจะตามหาใครสักคนเป็นเรื่องที่ยากลำบากมาก
แต่ว่า ด้วยความเร็วที่ว่องไวของหลินหยุนนั้น อีกทั้งกระแสจิตที่แผ่ซ่านไปรอบบริเวณที่กว้างไกล ก็สามารถช่วยตามหาคนได้สะดวกกว่าคนอื่นมากเลย
ในระหว่างที่ตามหาคนอยู่นั้น หลินหยุนก็ไม่ได้หยุดที่จะตามล่าสัตว์ประหลาด เพราะว่า สิ่งที่เขาจะทำต่อไปนี้ ต้องการใช้แก้วหินสัตว์ประหลาดด้วย
หลังจากที่หลินหยุนได้ตามฆ่าสัตว์ประหลาดไปห้าสิบกว่าตัวแล้ว ก็ได้พบพระภิกษุสองรูป อยู่บริเวณเชิงเขาเล็กๆแห่งหนึ่ง
พระภิกษุทั้งสองกำลังต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวนิ่ม ต่อสู้กันอย่างยากลำบากมาก มีหนึ่งในนั้นยังได้รับบาดเจ็บอีกด้วย
พละกำลังของพระภิกษุทั้งสองรูปนี้ ก็เทียบเท่ากับปรมาจารย์บู๊ในระดับเล็กเท่านั้นเอง แต่ว่าทั้งสองได้ร่วมมือกัน ก็สามารถเทียบเท่ากับพละกำลังของปรมาจารย์ระดับใหญ่ได้เช่นกัน
พระภิกษุทั้งสองรูปนี้ ดูเหมือนว่ามีวิชาอาคมอะไรบางอย่าง
หลังจากที่ได้เห็นหลินหยุนมาคนเดียวแล้ว ทั้งสองก็ไม่ได้แตกตื่นตกใจอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว ก็ยังคงต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวนั้นอย่างไม่รีบร้อน
หลินหยุนมือทั้งสองไขว้หลัง แล้วยืนดูอยู่ข้างๆ ดูเหมือนว่าไม่คิดจะเข้าไปแทรกแซง
หลังจากที่ได้ต่อสู้กันนานถึงครึ่งชั่วโมงแล้ว ทั้งสองก็ยังไม่สามารถที่จะจัดการสัตว์ประหลาดตัวนั้นได้เลย
หลินหยุนรอจนทนไม่ไหว พูดอย่างจนใจว่า “ช่างเถอะ ฉันจะลงมือช่วยพวกท่านครั้งหนึ่งก็แล้วกัน!”
“เฮ้ย!”
“เจ้าเด็กน้อย แกรนหาที่ตายเหรอ?”
เมื่อเห็นว่าหลินหยุนกำลังจะลงมือ พระภิกษุทั้งสองสีหน้าเตรียมพร้อมทันที พวกเขาไม่เชื่อว่าหลินหยุนตั้งใจจะช่วยเหลือพวกเขาโดยไม่หวังผลอะไร
พวกเขารู้สึกว่า หลินหยุนจะต้องฉวยโอกาสแย่งชิงแก้วหินสัตว์ประหลาดไปอย่างแน่นอน
หลินหยุนไม่ได้สนใจ ได้แต่ชกหมัดทุบลงไปยังหัวสัตว์ประหลาดตัวนั้น สัตว์ประหลาด สูญเสียพลังจากการต่อสู้กับพระภิกษุทั้งสองรูปนั้นมานานแล้ว พละกำลังในตัวก็เหลือเพียงแค่สามส่วนเท่านั้นเอง จึงถูกหลินหยุนจัดการด้วยหมัดเพียงหมัดเดียวอย่างง่ายดาย
“เอาล่ะ พวกท่านสามารถไปขุดแก้วหินกันได้แล้ว” หลินหยุนสีหน้าเรียบเฉยยืนอยู่ที่เดิมพูดด้วยเสียงเรียบๆ
พระภิกษุทั้งสองที่กำลังเตรียมตัวเข้าไปแย่งชิงแก้วหินกับหลินหยุนนั้น เมื่อเห็นว่าหลังจากที่หลินหยุนได้ฆ่าสัตว์ประหลาดไปแล้ว แต่ไม่ได้ไปขุดแก้วหินออกมา กลับให้พวกเขาทั้งสองไปขุดแก้วหินเอาเอง
ทั้งสองก็รู้สึกนึกสงสัย ไม่เข้าใจว่าในใจหลินหยุนกำลังคิดแผนการอะไรอยู่
ชาวอินเดียทั้งสองใช้ภาษาถิ่นพูดคุยกันว่า “พละกำลังของเจ้าเด็กนี่แข็งแกร่งมาก พวกเราต้องระวัง........”
ทั้งสองต่างก็ระวังตัว เดินไปยังซากศพของสัตว์ประหลาดตัวนั้น
พระรูปหนึ่งคอยระวังภัยให้ อีกรูปหนึ่งก็ไปขุดแก้วหินจากหัวของสัตว์ประหลาดนั้น หลินหยุนไม่ได้มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย ยังคงยืนอยู่ที่เดิมอย่างสงบนิ่ง
เมื่อเห็นพระภิกษุทั้งสองขุดแก้วหินไปแล้ว หลินหยุนจึงเดินเข้าไปหา
“หยุดนะ!” พระภิกษุทั้งสองก็รีบตะโกนห้ามไว้ด้วยสีหน้าที่ระวังภัย
หลินหยุนพูดอย่างเรียบๆว่า “ไม่ต้องตกใจ ฉันเพียงแต่อยากจะเจรจาการค้ากับพวกท่านหน่อย”
“รู้จักของสิ่งนี้ไหม?” หลินหยุนหยิบหินทิพย์เม็ดที่เก็บมาได้นั้นออกมา ถามพลางยื่นมือออกไป
พระภิกษุทั้งสองรูปสีหน้าสงสัย หนึ่งในนั้นก็พูดว่า “ไม่เคยเห็นมาก่อน”
“แต่ว่า อาตมาสามารถรับรู้ได้ถึงพลังมหาศาลที่แฝงอยู่ในก้อนหินนี้ได้”
“ก็นับว่ามีความรู้อยู่บ้าง” หลินหยุนเก็บหินทิพย์นั้นไว้ ในใจก็แอบคิดว่า “ดูไปแล้ว ที่อินเดียคงไม่มีหินทิพย์ชนิดนี้ หรือเป็นเพราะว่าหินทิพย์ชนิดนี้มีแต่ทางโลกตะวันตกเท่านั้น?”
การคาดเดาเช่นนี้จะต้องค่อยๆพิสูจน์ไปทีละขั้นๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...