จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 767

ห้องหินไม่ใหญ่มากประมาณยี่สิบตารางเมตร ตรงกลางว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย

มีเพียงรูหนึ่งแถวที่มีขนาดต่างกันถูกเจาะอยู่ในรอบๆ ผนังห้อง และมีบางสิ่งถูกวางไว้ข้างในรู

หลินหยุนมองดูทีละรู คาดไม่ถึงว่าสิ่งแรกจะเป็นเครื่องรางชั้นยอด

นี่คือเครื่องรางระฆังใบเล็กซึ่งมีคลื่นพลังที่แข็งแกร่ง

ชิ้นที่สองคือไข่มุกหนึ่งเม็ดซึ่งไม่ใช่เครื่องรางและก็ไม่ใช่เครื่องประดับ แต่น่าจะเป็นแกนกลางของสมองที่ทำจากอนุภาคละเอียดของนาโนเทคโนโลยี

แม้ว่ามันจะมีขนาดเล็ก แต่โครงสร้างภายในของมันนั้นซับซ้อนจนน่ากลัว ภายในมีชิ้นส่วนหลายหมื่นชิ้น

ถ้าคนทั่วไปบนโลกเข้ามาในนี้ได้ อาจจะมองว่ามันเป็นเพียงลูกแก้วธรรมดาเท่านั้น

โชคดีที่หลินหยุนเคยเห็นแกนกลางของสมองแบบนี้ผ่านดาวเคราะห์ที่มีอารยธรรมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่พัฒนาอย่างยอดเยี่ยมโดยบังเอิญ ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าสิ่งนี้คืออะไร

ชิ้นที่สามเป็นสิ่งของที่ทันสมัยมาก

หลินหยุนกวาดตามองต่อไป และก็พบเข้ากับเครื่องรางที่ทรงพลังหลายอย่าง นอกจากนี้ยังมีวัสดุหายากบางอย่าง รวมทั้งตัวยาสำคัญสำหรับการกลั่นยาที่เขาต้องการ

นอกจากนี้ยังมีวัตถุโบราณบางอย่างที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำ

จนกระทั่งหลินหยุนพบกับหยกทิพย์ชั้นยอดที่มีพลังธาตุประทับไว้

หลินหยุนรู้สึกดีใจแทบบ้า หยิบเอาหยกทิพย์ชั้นยอดขึ้นมา เขาตัดสินใจที่จะเลือกชิ้นนี้

แต่เมื่อเขาหยิบเอาหยกทิพย์ชั้นยอดชิ้นนี้ เขาก็รู้สึกว่าดาบเฮ่าเทียนที่เงียบงันในตำแหน่งตันเถียนของเขานั้นส่งเสียงร้องเบาๆ ออกมา

ความรู้สึกนั้นแปลกมาก เหมือนกับส่งกระแสจิตให้รู้ว่าค้นพบสิ่งของบางอย่าง

สายตาของหลินหยุนเหลือบมองไปยังรูเล็กๆ ที่มุมด้านล่างโดยไม่ได้ตั้งใจ

ข้างในรูมีกระจกชิ้นหนึ่งวางอยู่

ยิ่งไปกว่านั้นกระจกนี้ยังเป็นที่กระจกแตก ถ้ากระจกเต็มบานก็จะเป็นกระจกทรงกลม ตอนนี้กระจกชิ้นนี้เป็นเพียงหนึ่งในสามส่วนของกระจกทรงเดิม

หลินหยุนหยิบกระจกที่แตกขึ้นมาแล้วมองดูอย่างระมัดระวัง และพบว่าไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับกระจกชิ้นนี้

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาหยิบกระจกที่แตกนี้ขึ้นมา หลินหยุนรู้สึกชัดเจนว่าดาบเฮ่าเทียนในตำแหน่งตันเถียนของเขากระสับกระส่ายอย่างผิดปกติ

แม้ว่าดาบเฮ่าเทียนไม่สามารถแสดงออกมาได้ แต่หลินหยุนก็สามารถสัมผัสได้ว่ามันตื่นเต้นอย่างชัดเจน

“วัสดุของกระจกชิ้นนี้ไม่ใช่ทั้งทอง เงิน ทองแดง หรือเหล็ก มันไม่ใช่องค์ประกอบที่เขารู้จักและก็ไม่รู้สึกถึงพลังงานของมัน ทำไมดาบเฮ่าเทียนถึงดูตื่นเต้นมาก ?"

หลินหยุนจ้องมองไปที่หยกทิพย์ชั้นยอดที่ประทับด้วยพลังธาตุน้ำอีกครั้ง

"ถ้าหยิบเอาหยกทิพย์ชั้นยอดที่ประทับด้วยพลังธาตุน้ำ ก็จะสามารถบำเพ็ญฌานไปยังจุดแก่นแท้ของพลัง"

แต่เมื่อหลินหยุนวางกระจกที่แตกลง เขารู้สึกถึงความเศร้าและความผิดหวังของดาบเฮ่าเทียนอย่างชัดเจน

ตอนนี้หลินหยุนไม่รู้ว่าควรจะเลือกอะไรดี

อีกอันหนึ่งก็พลังธาตุน้ำที่หายาก หลังจากได้รับแล้วก็จะสามารถบำเพ็ญฌานไปยังจุดแก่นแท้ของพลัง

ส่วนอีกอันเป็นเพียงกระจกแตกที่ไม่มีพลังวิเศษอะไร

แต่กระจกแตกนี้สามารถทำให้ดาบเฮ่าเทียนส่งเสียงออกมาได้

"ในเมื่อเจ้าชอบมัน งั้นก็เอาชิ้นนี้แหละ"

สุดท้ายหลินหยุนก็ตัดสินใจหยิบกระจกแตกแล้วออกจากโกดัง

หลังจากที่หลินหยุนออกมา ห่าวจ้านและคนอื่นๆ ก็ถามด้วยความสงสัย "ปรมาจารย์หลิน ท่านเลือกเอาสมบัติเหรอ?"

หลินหยุนหยิบกระจกแตกออกมา “ชิ้นนี้”

ห่าวจ้านหยิบมันมาพลิกดูไปมา "นี่ไม่ใช่แค่กระจกที่แตกแล้วเหรอ ถือว่าเป็นสมบัติด้วยเหรอ?"

“ปรมาจารย์หลิน ทำไมท่านถึงเลือกสิ่งที่ไร้ประโยชน์ชิ้นนี้!”

เฉินโก๋ซ่งและคนอื่นๆ ก็เข้ามาดูเช่นกัน

“ปรมาจารย์หลิน ท่านตาถั่วหรือเปล่า? นี่เป็นเพียงกระจกแตกเท่านั้นนะ” เฉินโก๋ซ่งก็พูดแบบเดียวกัน