ห้องหินไม่ใหญ่มากประมาณยี่สิบตารางเมตร ตรงกลางว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย
มีเพียงรูหนึ่งแถวที่มีขนาดต่างกันถูกเจาะอยู่ในรอบๆ ผนังห้อง และมีบางสิ่งถูกวางไว้ข้างในรู
หลินหยุนมองดูทีละรู คาดไม่ถึงว่าสิ่งแรกจะเป็นเครื่องรางชั้นยอด
นี่คือเครื่องรางระฆังใบเล็กซึ่งมีคลื่นพลังที่แข็งแกร่ง
ชิ้นที่สองคือไข่มุกหนึ่งเม็ดซึ่งไม่ใช่เครื่องรางและก็ไม่ใช่เครื่องประดับ แต่น่าจะเป็นแกนกลางของสมองที่ทำจากอนุภาคละเอียดของนาโนเทคโนโลยี
แม้ว่ามันจะมีขนาดเล็ก แต่โครงสร้างภายในของมันนั้นซับซ้อนจนน่ากลัว ภายในมีชิ้นส่วนหลายหมื่นชิ้น
ถ้าคนทั่วไปบนโลกเข้ามาในนี้ได้ อาจจะมองว่ามันเป็นเพียงลูกแก้วธรรมดาเท่านั้น
โชคดีที่หลินหยุนเคยเห็นแกนกลางของสมองแบบนี้ผ่านดาวเคราะห์ที่มีอารยธรรมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่พัฒนาอย่างยอดเยี่ยมโดยบังเอิญ ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าสิ่งนี้คืออะไร
ชิ้นที่สามเป็นสิ่งของที่ทันสมัยมาก
หลินหยุนกวาดตามองต่อไป และก็พบเข้ากับเครื่องรางที่ทรงพลังหลายอย่าง นอกจากนี้ยังมีวัสดุหายากบางอย่าง รวมทั้งตัวยาสำคัญสำหรับการกลั่นยาที่เขาต้องการ
นอกจากนี้ยังมีวัตถุโบราณบางอย่างที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำ
จนกระทั่งหลินหยุนพบกับหยกทิพย์ชั้นยอดที่มีพลังธาตุประทับไว้
หลินหยุนรู้สึกดีใจแทบบ้า หยิบเอาหยกทิพย์ชั้นยอดขึ้นมา เขาตัดสินใจที่จะเลือกชิ้นนี้
แต่เมื่อเขาหยิบเอาหยกทิพย์ชั้นยอดชิ้นนี้ เขาก็รู้สึกว่าดาบเฮ่าเทียนที่เงียบงันในตำแหน่งตันเถียนของเขานั้นส่งเสียงร้องเบาๆ ออกมา
ความรู้สึกนั้นแปลกมาก เหมือนกับส่งกระแสจิตให้รู้ว่าค้นพบสิ่งของบางอย่าง
สายตาของหลินหยุนเหลือบมองไปยังรูเล็กๆ ที่มุมด้านล่างโดยไม่ได้ตั้งใจ
ข้างในรูมีกระจกชิ้นหนึ่งวางอยู่
ยิ่งไปกว่านั้นกระจกนี้ยังเป็นที่กระจกแตก ถ้ากระจกเต็มบานก็จะเป็นกระจกทรงกลม ตอนนี้กระจกชิ้นนี้เป็นเพียงหนึ่งในสามส่วนของกระจกทรงเดิม
หลินหยุนหยิบกระจกที่แตกขึ้นมาแล้วมองดูอย่างระมัดระวัง และพบว่าไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับกระจกชิ้นนี้
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาหยิบกระจกที่แตกนี้ขึ้นมา หลินหยุนรู้สึกชัดเจนว่าดาบเฮ่าเทียนในตำแหน่งตันเถียนของเขากระสับกระส่ายอย่างผิดปกติ
แม้ว่าดาบเฮ่าเทียนไม่สามารถแสดงออกมาได้ แต่หลินหยุนก็สามารถสัมผัสได้ว่ามันตื่นเต้นอย่างชัดเจน
“วัสดุของกระจกชิ้นนี้ไม่ใช่ทั้งทอง เงิน ทองแดง หรือเหล็ก มันไม่ใช่องค์ประกอบที่เขารู้จักและก็ไม่รู้สึกถึงพลังงานของมัน ทำไมดาบเฮ่าเทียนถึงดูตื่นเต้นมาก ?"
หลินหยุนจ้องมองไปที่หยกทิพย์ชั้นยอดที่ประทับด้วยพลังธาตุน้ำอีกครั้ง
"ถ้าหยิบเอาหยกทิพย์ชั้นยอดที่ประทับด้วยพลังธาตุน้ำ ก็จะสามารถบำเพ็ญฌานไปยังจุดแก่นแท้ของพลัง"
แต่เมื่อหลินหยุนวางกระจกที่แตกลง เขารู้สึกถึงความเศร้าและความผิดหวังของดาบเฮ่าเทียนอย่างชัดเจน
ตอนนี้หลินหยุนไม่รู้ว่าควรจะเลือกอะไรดี
อีกอันหนึ่งก็พลังธาตุน้ำที่หายาก หลังจากได้รับแล้วก็จะสามารถบำเพ็ญฌานไปยังจุดแก่นแท้ของพลัง
ส่วนอีกอันเป็นเพียงกระจกแตกที่ไม่มีพลังวิเศษอะไร
แต่กระจกแตกนี้สามารถทำให้ดาบเฮ่าเทียนส่งเสียงออกมาได้
"ในเมื่อเจ้าชอบมัน งั้นก็เอาชิ้นนี้แหละ"
สุดท้ายหลินหยุนก็ตัดสินใจหยิบกระจกแตกแล้วออกจากโกดัง
หลังจากที่หลินหยุนออกมา ห่าวจ้านและคนอื่นๆ ก็ถามด้วยความสงสัย "ปรมาจารย์หลิน ท่านเลือกเอาสมบัติเหรอ?"
หลินหยุนหยิบกระจกแตกออกมา “ชิ้นนี้”
ห่าวจ้านหยิบมันมาพลิกดูไปมา "นี่ไม่ใช่แค่กระจกที่แตกแล้วเหรอ ถือว่าเป็นสมบัติด้วยเหรอ?"
“ปรมาจารย์หลิน ทำไมท่านถึงเลือกสิ่งที่ไร้ประโยชน์ชิ้นนี้!”
เฉินโก๋ซ่งและคนอื่นๆ ก็เข้ามาดูเช่นกัน
“ปรมาจารย์หลิน ท่านตาถั่วหรือเปล่า? นี่เป็นเพียงกระจกแตกเท่านั้นนะ” เฉินโก๋ซ่งก็พูดแบบเดียวกัน
"คุณปู่และพ่อแม่ของคุณก็อยู่ในนั้น"
ตูม!
ป่าที่อยู่ข้างหลังหลินหยุนราบเป็นของที่ว่างเปล่าในทันที
“คุณได้รับข่าวนี้นานหรือยัง?” น้ำเสียงของหลินหยุนเรียบนิ่ง แต่แฝงไปด้วยความเย็นชาน่ากลัว
หงซานเหอตอบกลับ "หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว ข่าวจะถูกรายงานมายังผมทุกหนึ่งชั่วโมง"
“แต่อย่ากังวล สมาชิกของหน่วยมังกรกำลังจับตามองอยู่ที่นั่น เยนหนานเทียนไม่ได้ฆ่าใครและรอให้คุณกลับไป”
“คุณควรคิดกลยุทธ์ให้ครบถ้วน เขาจะเอาญาติของคุณมาขู่คุณ”
หลินหยุนมองไปที่หงซานเหอด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่งพูดเบาๆ "ผมเข้าร่วมในสนามล่าเจ็ดเผ่า พวกคุณกลับปกป้องครอบครัวของผมแบบนี้?"
หงซานเหอรู้สึกละอายเล็กน้อย "พวกเราได้ทำดีที่สุดแล้วสำหรับเรื่องนี้ ด้วยเหตุนี้ประธานาธิบดีจึงไปหาหวางจิงหลงเพื่อให้ช่วยเกลี้ยกล่อมเยนหนานเทียนไม่ให้ทำไม่ดีกับตระกูลหลิน"
"แต่ผิดหวังที่เยนหนานเทียนไม่ได้ไว้หน้าหวางจิงหลง"
สีหน้าของหลินหยุนผ่อนคลายลงเล็กน้อย ประธานาธิบดีขอความช่วยเหลือจากหวางจิงหลงนั้นเรื่องเล็ก แต่สัญญาณทางการเมืองที่ปล่อยออกมานั้นร้ายแรงมาก
คนที่ไม่รู้เรื่องราวอาจจะคิดว่าประธานาธิบดีได้ยอมแพ้ต่อสี่ตระกูลใหญ่
หลินหยุนไม่สามารถพูดอะไรได้มากหากประธานาธิบดีสามารถทำเช่นนี้ได้
ยิ่งไปกว่านั้นสำหรับปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้ที่ไม่มีความกังวลหรือความเข้มงวด โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่แข็งแกร่งระดับสุดยอดอย่างเยนหนานเทียน เป็นการยากที่รัฐบาลจีนจะควบคุมตัวเขาไว้ได้
ต้องการจะจัดการเขาต้องจ่ายด้วยราคาที่หนักหนา
“ส่งผมกลับไปเถอะ!” หลินหยุนพูดเบาๆ
“ผมได้จัดเที่ยวบินแล้ว ตามผมมา!” หงซานเหอรู้ดีว่าหลินหยุนจะกลับไปทันทีที่เขาได้ยินข่าว
เขาได้จัดเครื่องบินรอบพิเศษไว้แล้ว และส่งหลินหยุนขึ้นไปบนเครื่องบินเป็นการส่วนตัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...