จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 79

บทที่ 78 คำเชิญของคุณฉิน

ทั้งคืนหลินหยุนฝึกฝนอย่างเงียบๆในวิลล่าตึกว่างเยว่ ชี่ทิพย์ของที่นี่เข้มข้นกว่าที่ชุมชนฝูย่วนมาก หลังจากการฝึกฝนมาหนึ่งคืน เขาก็เข้าใกล้ขั้นตอนระดับกลาง

ในคืนนี้ ในเวลาตอนตีสามกว่า ในเมืองหลินโจวซึ่งไม่ห่างไหลมากกับเมืองฉินโจว ตระกูลฉินที่รวยที่สุด ดวงไฟยังคงสว่างไสว

หัวหน้าหลายคนของตระกูลฉินถูกเรียกตัวกลับมา และรวมตัวกันที่สนามตระกูลฉิน

ในห้องโถง พ่อบ้านฉินยังไม่ได้สติ ฉินอู๋ซวงคุณชายใหญ่ของตระกูลฉิน ถูกคนใช้เปลหามกลับมา มีสีหน้าอาฆาตแค้นและบ่นให้กับชายวัยกลางคนที่นั่งตรงที่นั่งหัวหน้าใหญ่

ใบหน้าของชายคนนั้นเคร่งขรึม มีพลังอำนาจ มีออร่าซ่อนเร้น ใบหน้าที่เชือดเฉือนของเขาเผยให้เห็นท่าทางเย็นชา

เขาเป็นเจ้าบ้านแห่งตระกูลฉิน ฉินหนานเทียน

“ท่านพ่อ ท่านต้องล้างแค้นให้กับพ่อบ้านฉินและลูก!” ฉินอู๋ซวงนั่งอยู่บนเปล บ่นด้วยสีหน้าอาฆาต

ฉินหนานเทียนพูดด้วยเสียงขรึม “ไม่ต้องกังวล พ่อบ้านฉินรับใช้ตระกูลฉินของฉันมานานกว่ายี่สิบปี และตอนนี้ถูกเขาทำลายพลังทั้งหมด แล้วยังกล้ามาตีขาทั้งสองข้างของลูกชายฉันจนหัก แค้นนี้ถ้าไม่ชำระ ต่อไปตระกูลฉินจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!”

“พี่ใหญ่ ดูเหมือนว่าตระกูลฉินของเราไม่ก้าวออกไปสู่โลกภายนอกเป็นเวลานาน และบางคนก็เริ่มไม่สนใจพวกเราแล้ว” ลูกชายคนที่สามของตระกูลฉินพูดอย่างเย็นชา

ฉินหนานเทียนลุกขึ้นยืนทันที มองไปที่ท้องฟ้าระยะไกลด้วยสายตาที่เคร่งขรึม และพูดอย่างเย็นชา “ฉินอู๋ชีพาคนไปโจมตีเส้เทียยนหัวที่เว่ยเหอ ให้เขาส่งตัวฆาตกรที่ทำร้ายคนในตระกูลฉินของฉัน!”

ชายวัยกลางคนในชุดดำยืนขึ้นช้าๆ และโค้งคำนับโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ “รับคำสั่ง!”

“พี่ใหญ่ พวกเราใช้โอกาสนี้แย่งอำนาจในเว่ยเหอดีกว่า!” ลูกชายคนที่สามของตระกูลฉินพูด

“ไม่ต้องรีบร้อน ก่อนอื่นต้องบังคับให้เส้เทียนหัวส่งผู้ร้ายออกมา จากนั้นค่อยจัดการเขา!” ฉินหนานเทียนมีสีหน้าโหดเหี้ยม

… …

… …

ในตอนเช้าตรู่ เมื่อท้องฟ้าทางทิศตะวันออกได้สาดแสงออกมา หลินหยุนซึ่งนั่งอยู่ด้านบนของวิลล่าก็ลืมตาขึ้น

แสงประกายผ่านดวงตาของหลินหยุน ราวกับสายฟ้าฟาด ซึ่งทำให้รู้สึกหวาดกลัว

“มันยังไม่เพียงพอ หากสามารถหาหยกหรือเครื่องราง และสามารถประดิษฐ์เป็นค่ายกลรวมพลัง จะสามารถเพิ่มความเร็วในการฝึกฝนได้อย่างมาก”

“น่าเสียดายที่โลกนี้ชี่ทิพย์มีน้อยนิด และวัสดุธรรมดาในโลกเซียน อยู่บนโลกนี้หาได้ยากมาก”

หลินหยุนหยุดการฝึกฝน แล้วอาบน้ำล้างตัว จากนั้นก็ลงเขา

ระหว่างทาง หลินหยุนได้รับโทรศัพท์จากเฉียนหัวชิง

สำหรับอาจารย์ด้านตรวจสอบโบราณวัตถุท่านนี้ หลินหยุนมีความรู้สึกดีๆให้เขา

หลังจากรับโทรศัพท์ หลินหยุนก็ถามว่า “ท่านเฉียน มีธุระอะไรรึเปล่า?

เฉียนหัวชิงถามด้วยเสียงอบอุ่น “คุณหลิน ตอนนี้ว่างไหม? ฉันมีธุระจะคุยกับคุณ”

“คุณพูดสถานที่มา ผมไปหาคุณ” หลินหยุนพูด

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะรอคุณที่บ้าน! คุณยังจำทางได้ไหม?” เฉียนหัวชิงพูด

“จำได้ เดี๋ยวสักพักฉันค่อย” หลินหยุนพูด

“โอเค!”

หลังจากวางสายแล้ว หลินหยุนก็เดินไปที่ด้านล่างของภูเขา เดิมทีว่าจะไปบอกโจวเฟิน แต่เมื่อคิดทบทวนแล้วก็ช่างเถอะ

หลังจากกลับไป โจวเฟินจะต้องถามเขาอย่างแน่นอนว่าทำไมถึงย้ายออกไป แต่หลินหยุนไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร

โบกเรียกรถแท็กซี่ และตรงไปที่บ้านของเฉียนหัวชิง

สวมเสื้อยืดสีชมพูตัวยาว พร้อมลายตุ๊กตาการ์ตูนที่หน้าอกเสื้อคือเฉียนเป้ยเป้ยที่เปิดประตูให้หลินหยุน

คราวนี้เห็นหลินหยุน เฉียนเป้ยเป้ยไม่ได้มีท่าทีเป็นปรปักษ์เหมือนครั้งแรก

แต่สายตาเด็กน้อยที่จ้องมองหลินหยุน ซึ่งดูแปลกๆ เสมือนเด็กน้อยที่เห็นของเล่นแปลกใหม่

รูปลักษณ์แปลกๆแบบนี้ ควบคู่ไปกับรูปลักษณ์เฉียนเป้ยเป้ยก็เหมือนเด็กผู้หญิงโลลิตาที่สวยงาม ซึ่งมีเสน่ห์ดึงดูดผู้ชาย

อย่างไรก็ตามหลินหยุนเห็นมาเยอะกับเทพธิดาเหล่านี้ เห็นสาวงามก็มีภูมิคุ้มกัน ไม่ได้รับผลกระทบใดๆ