จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 826

รถยนต์ Audi สีดำเร่งเครื่องด้วยความเร็ว 180 ไมล์ จากนั้นก็ชนเข้ากับราวกั้นบนทางด่วน ก่อนจะมุ่งหน้าเข้าไปใกล้ชนกับแท่นคอนกรีตรอบนอกราวกั้นไปอีกครั้ง

ความเร็วนี้ ทั้งรถและคนจะต้องเผชิญกับความตายอย่างแน่นอน

"กรี้ด!" ฉินหลันร้องเสียงหลงด้วยความตกใจสุดขีด!

คนขับหนุ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "ฮ่าฮ่าฮ่า... ปรมาจารย์หลินในเมื่อมาแล้ว อย่างนั้นก็อย่าได้คิดจะกลับไปจากญี่ปุ่นทั้งเป็น!"

ในช่วงเวลาวิกฤติ ใบหน้าของหลินหยุนยังคงเรียบเฉย

จนกระทั่งหนึ่งวินาทีก่อนที่รถจะชนราวรั้ว หลินหยุนโอบฉินหลันเอาไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง แสงสีแดงสายหนึ่งพุ่งออกมาจากกระหม่อมของเขาและตัดผ่านหลังคารถไปโดยตรง

บูม!

ทันทีที่รถชนกับราวกั้นก็เกิดระเบิดขึ้นทันที และยังไม่ทันได้ไปอัดเข้ากับแท่นคอนกรีตริมถนน

เห็นได้ชัดว่า รถทั้งสองคันถูกคนอัดระเบิดใส่

หลินหยุนโอบฉินหลันเอาไว้ เขาลอยตัวอยู่กลางอากาศและมองดูควันหนาทึบด้านล่าง

ใบหน้าของฉินหลันซีดขาว หัวใจเต้นสั่น "นี่เป็นใครกัน? ทำไมถึงทำร้ายพวกเรา?"

หลินหยุนเอ่ยอย่างเรียบๆ "เขาก็แค่คนในหน่วยกล้าตายคนหนึ่ง แต่คนที่อยากจะฆ่าผมจริงๆก็คือประธานาธิบดีญี่ปุ่น

"ทำไมกัน?” ฉินหลันไม่เข้าใจ ทำไมประธานาธิบดีผู้ใหญ่โต จะต้องมาวางแผนฆ่าใครสักคนแบบนี้ด้วย

หลินหยุนมองออกไปไกลและเอ่ยอย่างเรียบๆ "เป็นเพราะว่าการดำรงอยู่ของผม ทำให้ญี่ปุ่นรู้สึกถึงภัยคุกคาม"

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในภายหลัง พี่จะต้องติดตามอยู่ข้างผมอย่างใกล้ชิด อย่าออกไปไหนเด็ดขาด” เสียงของหลินหยุน จริงจังเป็นพิเศษ

ฉินหลันดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง เธออดมองไปไกลตามสายตาของหลินหยุนไม่ได้

แผ่นดินที่อยู่ใต้เท้าสั่นขึ้นมา ราวกับมีม้าเป็นหมื่นตัววิ่งควบอยู่จนแผ่นดินสั่นสะเทือน

กลิ่นอายของเจตจำนงอันเข้มข้นและกลิ่นของดินปืน ลอยมาพร้อมกับสายลม

หลินหยุนพาฉินหลันลอยตัวอยู่กลางอากาศ ด้วยวิสัยทัศน์กว้างไกล เขามองเห็นว่า รอบด้านของพวกเขา มีกองกำลังอันมืดครึ้ม กำลังรุมล้อมกันเข้ามาราวกับสายน้ำ

รถถัง ยานรบ รถหุ้มเกราะ ทหารราบ อาวุธหนักครบครันทั้งหมด และทหารกล้าหลายหมื่นนายรายล้อมเขาไว้

ประธานาธิบดีของญี่ปุ่นเลือกที่จะลงมือในเขตไร้ผู้คน อันที่จริง นี่ก็สอดคล้องกับความคิดของหลินหยุนพอดี

แม้ว่าทั้งสองประเทศจะทำสงครามกัน แต่พลเรือนก็ถือเป็นผู้บริสุทธิ์ หลินหยุนไม่ต้องการให้ผู้บริสุทธิ์เหล่านั้นต้องมาเกี่ยวข้องไปด้วย

กองทัพรวดเร็วอย่างมาก ภายในไม่กี่นาทีก็เคลื่อนพลมาหยุดอยู่ห่างจากหลินหยุนไป ร้อย เมตร จากนั้นก็จัดทัพ

ปืนกลหนัก ปืนสไนเปอร์ ปืนไรเฟิลลำกล้องใหญ่ที่เตรียมมาเป็นพิเศษ ปืนรถถัง และระเบิดต่างๆ ต่างก็เตรียมมุ่งเป้าไปที่หลินหยุน

มัตซุยผู้บัญชาการระดับสูงของกองทัพมองดูหลินหยุนที่อยู่บนท้องฟ้าด้วยกล้องโทรทรรศน์ จากนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ผู้ช่วยของเขาถามขึ้นด้วยความสงสัย “ผู้บัญชาการ เบื้องบนมีอะไรผิดพลาดไปหรือเปล่า ให้กองทัพทหารชั้นเยี่ยมของญี่ปุ่นมาจัดการกับคนแค่สองคน?”

“นี่แทบจะคือการดูถูกพวกเรา!”

มัตซุยเอ่ยอย่างโกรธจัด "โง่เง่า!"

“ห้ามตั้งคำถามต่อคำสั่งของผู้บังคับบัญชา ทหาร ควรเชื่อฟังคำสั่งที่เป็นหน้าที่ของตน!”

“นอกจากนี้ นายไม่เห็นสองคนนั้นหรือไง ว่าพวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา?”

ผู้ช่วยยังคงไม่เห็นด้วย

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่คนธรรมดา แต่ก็ไม่น่าจะสามารถต้านทานกองทัพทั้งกองทัพได้ อีกทั้งยังเป็นกองกำลังติดอาวุธที่หนักอีกด้วย

“พลปืนกล สไนเปอร์ เตรียมพร้อม!"

“เล็ง ยิง!”

ในใจของมัตซุยก็ยังดูถูกอยู่บ้าง ต่อให้เขาจะรู้ว่าหลินหยุนไม่ใช่คนธรรมดา แต่เขาก็ไม่คิดว่าหลินหยุนเพียงคนเดียวจะสามารถต้านทานกองกำลังนับหมื่นของเขาได้

เขาคาดว่าเมื่อปืนกลและพลซุ่มยิงลงมือฆ่า หลินหยุนก็จะถูกกำจัดในรอบเดียว

กระสุนล้วนทำขึ้นเป็นพิเศษ ต่อให้เป็นปรมาจารย์บู๊ที่มีชี่แท้คุ้มกาย ก็ไม่สามารถต้านทานได้

ปืนกลหนัก มือซุ่มยิงที่รอโอกาสฆ่า นี่ไม่เปิดโอกาสให้หลินหยุนได้หลบหนีเลยสักนิด

ตึงตึงตึง...

พลปืนกลหนักทั้งสี่ทิศทางมุ่งเป้าไปที่หลินหยุนกลางอากาศและยิงอย่างไร้ความปรานี

ฉินหลันเคยเห็นภาพการยิงปืนกลแบบนี้แต่ในทีวีเท่านั้น แต่ตอนนี้หลังจากประสบด้วยตัวเองแล้วถึงค่อยค้นพบว่า สิ่งที่เห็นในทีวีกับสิ่งที่เธอเจอกับตัวนั้นไม่เหมือนกัน

ในทีวีก็แค่เหมือนกับปืนของเล่นเท่านั้น มีเพียงประสบด้วยตัวเอง เห็นปากกระบอกสีดำชี้เหล่านั้นเล็งมาที่ตัวเอง ทั่วร่างกายก็รู้สึกเกร็งแน่นขึ้นมาทันที เฝ้าดูความตายที่คืบคลานใกล้เข้ามา

นี่ต่างหากที่ทำให้ตัวเธอตื่นตะลึงอย่างสุดซึ้ง

“หึ!”

น้ำเสียงเย็นชาสะบัดขึ้น ร่างของหลินหยุนหายไปจากที่เดิม และกระสุนทั้งหมดก็ล้วนยิงถูกความว่างเปล่า