จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 846

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หลินหยุนอดไม่ได้ที่จะประเมินผู้หญิงคนนี้สูงขึ้นทันที

สามารถมองเห็นความพิเศษบนตัวหลินหยุน แสดงให้เห็นว่าเธอเป็นคนที่มีสายตาเฉียดแหลม

ในเวลานี้ จู่ๆก็มีเสียงดังวุ่นวายในฝูงชนอย่างกะทันหัน

มีคนพูดจาเย่อหยิ่งอวดดี:"สำนักอัคคีอยู่ตรงนี้ ถ้าอยากจะอยู่ที่นี่ ก็ต้องเข้าร่วมกับทีมสำนักอัคคีของพวกเรา!"

เก้าสำนักใหญ่ สี่สำนักรอง เจ็ดสาขาของโลกบู๊ และสำนักอัคคีคือหนึ่งในนั้น

เมื่อสำนักอัคคีเป็นหนึ่งในเก้าสำนักใหญ่ ความแข็งแกร่งของสำนักอัคคีนั้นไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

เกิดความกลโหลขึ้นในหมู่ฝูงชน มีคนตะโกนด้วยความตกใจ:"สำนักอัคคีมาแล้ว!"

มีชายชราคนหนึ่ง เดินมาพร้อมกับลูกศิษย์สิบกว่าคน พวกเขาเดินเข้ามาด้วยความหยิ่งยโส เดินอย่างไม่เกรงใจใคร

ในฝูงชน มีนักบู๊จำนวนมากเดินถอยหลัง ไม่กล้าต่อกรกับพวกเขา

หลินหยุนได้ยินผู้หญิงที่อยู่ข้างๆบ่นพึมพำด้วยน้ำเสียงเบาๆ:"หึ คนของสำนักอัคคี ช่วงนี้ยิ่งอยู่ก็ยิ่งอวดดีมากเกินไปแล้ว"

จากคำพูดนี้ก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน ผู้หญิงคนนี้รู้จักสำนักอัคคีเป็นอย่างดี

"คุณจะเข้าร่วมกับทีมสำนักอัคคีของพวกเราหรือเปล่า?"มีลูกศิษย์วัยรุ่นคนหนึ่ง ตะโกนใส่นักบู๊วัยกลางคนคนหนึ่งด้วยความหยิ่งยโส

นักบู๊วัยกลางคนตอบด้วยน้ำเสียงติดๆขัดๆ:"ฉันเต็มใจ การได้เข้าร่วมกับทีมสำนักอัคคี เป็นความโชคดีของฉัน!"

ความแข็งแกร่งของเก้าสำนักใหญ่ ไม่ใช่สำนักเล็กๆในโลกบู๊จะเทียบได้ เพราะพวกเขาเป็นเสาหลักของโลกบู๊

ถึงแม้หลายสิบปีมานี้ เก้าสำนักใหญ่ จะไม่ได้มีลูกศิษย์ที่โดดเด่นมากๆ และพวกเขากลับถูกชื่อเสียงของเทพกระบี่ เทพแห่งทวน เทพแห่งสงครามบดบัง ทำให้พวกเขาไม่มีชื่อเสียงเลย

แต่พวกเขาเป็นสำนักอันดับต้นๆของโลกบู๊ และสำนักของพวกเขาก็มีความแข็งแกร่งมากๆ แม้แต่ตอนที่เทพกระบี่และเทพสงครามอยู่ในช่วงที่แข็งแกร่งที่สุด แต่พวกเขาก็ไม่กล้าเป็นศัตรูกับคนของเก้าสำนักใหญ่

ลูกศิษย์ของสำนักอัคคีคนนั้น แสดงความภาคภูมิใจ ชี้และตะโกนไปยังคนอื่นๆ:"พวกคุณละ จะยอมเข้าทีมสำนักอัคคีของพวกเราไหม?"

คนที่ถูกเขาชี้หน้า น้อยคนนักที่จะกล้าพูดปฏิเสธ

ไม่ต้องพูดถึงว่าจะได้รับยาวิเศษไหม ถ้ากล้าพูดปฏิเสธแล้วล่วงเกินผิดใจกับสำนักอัคคี ในอนาคตพวกเขาอยู่ในโลกบู๊ก็คงกลายเป็นเรื่องลำบาก

ทีมของสำนักอัคคีใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว จากตอนแรกที่มีเพียงสิบกว่าคน ตอนนี้มีตั้งหลายสิบคน

และตรงนี้ยังมีคนอีกร้อยกว่าคน คนของสำนักอัคคีต้องการให้คนที่อยู่ที่นี่อีกร้อยกว่าคนเข้าร่วมทีมสำนักอัคคีของพวกเขา

ถ้าเป็นอย่างนี้ ไม่ต้องพูดก็รู้ ไม่ว่าใครได้ยาวิเศษ ยาวิเศษก็จะกลายเป็นของสำนักอัคคีทันที

จุดประสงค์ของสำนักอัคคี ไม่ต้องพูดก็รู้

จุ่ๆหลินหยุนก็หันหน้าไปมองผู้หญิงคนนั้นและถามว่า:"เมื่อสักครู่เธอเชิญฉันเข้าร่วมกับทีมของเธอใช่ไหม?"

ผู้หญิงคนนั้นอึ้งไปสักครู่ เธอไม่ค่อยเข้าใจความหมายของหลินหยุน ทำไมจู่ๆเขาถึงถามคำถามนี้ออกมา?

แต่เธอก็พยักหน้าโดยไม่รู้ตัว:"ใช่แล้ว ฉัน……"

ผู้หญิงคนนั้นยังไม่ทันได้ถามออกมา หลินหยุนก็พูดทันที:"ฉันเต็มใจ เข้าร่วมทีมของเธอ"

"เอ่อ……"ผู้หญิงมองไปที่หลินหยุน เธอกรอกตาขาว:"ตอนนี้คุณตกลงก็ไม่มีประโยชน์หรอก? อีกเดี๋ยวคนของสำนักอัคคีก็จะบังคับให้พวกเราเข้าร่วมกับทีมของพวกเขา!"

หลินหยุนมองคนของสำนักอัคคี เขาหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ แต่ไม่ได้ตอบอะไรเลย

ในเวลานี้ ด้านหน้าที่เป็นพื้นที่ราบ จู่ๆก็มีควันพุ่งขึ้นมา

"อ๊าก เกิดเรื่องอะไรขึ้น? พื้นดินมีควันพุ่งออกมาได้ยังไง!"

"ยาวิเศษกำลังจะโตเต็มที่แล้วเหรอ?"

มีนักบู๊อุทานออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า มองไปที่ชายชราที่อธิบายให้พวกเขาเข้าใจ

ชายชราที่มีความรู้มากๆ พยักหน้าและพูด:"ใช่แล้ว แต่ตอนนี้มันยังเติบโตได้ไม่เต็มที่ ถ้าเพลิงไฟใต้ดินพุ่งขึ้นมาอีก ยาวิเศษก็จะเติบโตอย่างสมบูรณ์"

"ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว ยาวิเศษใกล้จะเติบโตอย่างสมบูรณ์แล้ว ทุกคนรีบๆเตรียมตัวได้แล้ว!"

หลินหยุนหรี่ตาตัวเอง คนอื่นๆอาจจะรู้สึกว่าคำพูดของชายชรานั้นถูกต้อง แต่หลินหยุนกลับรู้สึกได้จากคำพูดของเขา เหมือนเขากำลังยั่วยุทุกคนอยู่

เป็นอย่างที่เขาคิดจริงๆ ลูกศิษย์เหล่านั้นของสำนักอัคคี ใช้อำนาจบาตรใหญ่ในการข่มขู่นักบู๊คนอื่นๆให้เข้าร่วมกับทีมของพวกเขา

มีนักบู๊สองคนไม่ยอมเข้าร่วม กลับถูกผู้อาวุโสของสำนักอัคคีฆ่าตายทันที

ในเวลานี้ นักบู๊ที่เหลือ ก็ไม่มีใครกล้าพูดปฏิเสธอีก

แต่เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ผู้หญิงคนนี้จะกล้าลงมือต่อหน้าผู้อาวุโสและคนของสำนักอัคคีจริงๆ

"เธอทำร้ายลูกศิษย์ของสำนักอัคคีต่อหน้าของฉัน เธอกล้ามากๆ!"

ผู้อาวุโสของสำนักอัคคีตะโกนด้วยความโกรธ ทะยานขึ้นฟ้าเหมือนกับนกตัวใหญ่ที่อยู่กลางอากาศ เขาก็เปลี่ยนมือเป็นกรงเล็บและจับไปที่ผู้หญิงคนนั้นทันที

เขาอยู่ปรมาจารย์ขั้นสูงสุด ผู้หญิงคนนี้เมื่อเผชิญหน้ากับเขา เธอไม่มีทางสู้กับเขาได้เลย

ในขณะที่หลินหยุนจะลงมือช่วย จู่ๆเขาก็มองไปด้านหลัง

มีเงาสีขาวพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว และทะยานขึ้นไปปะทะกับผู้อาวุโสของสำนักอัคคี

ตูม

ทั้งสองคนปะทะกันหนึ่งครั้ง และทั้งสองคนก็ถอยหลังทันที

"ชิ่งกั๋วถัย คุณมันหน้าไม่อาย ด้วยฐานะของคุณ กล้าลงมือกับลูกศิษย์คนหนึ่งของสำนักเฟยอวิ๋น!"ชายวัยกลางคนใส่เสื้อขาวลงมาถึงพื้น เขาก็ด่าผู้อาวุโสห้าของสำนักอัคคีด้วยสีหน้าที่โกรธจัด

"เว่ยซิวหมิง เป็นคุณนี่เอง!"ชิ่งกั๋วถัยก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนรู้จักกัน

ในหมู่ฝูงชนมีคนพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ:"เขาคือเว่ยซิวหมิง เป็นอาวุโสรองของสำนักเฟยอวิ๋น!"

"ผู้หญิงคนนี้เป็นลูกศิษย์ของสำนักเฟยอวิ๋นที่เป็นหนึ่งในสำนักใหญ่นี่เอง! ไม่แปลกใจเลยที่เธอกล้าต่อกรกับสำนักอัคคี!"

"ฉันยังนึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่กลัวตายจริงๆ ที่ไหนได้เธอเป็นลูกศิษย์ของสำนักเฟยอวิ๋นนี่เอง!"

ในฝูงชน มีนักบู๊จำนวนมากมองผู้หญิงคนนี้ด้วยสายตาอิจฉา

เว่ยซิวหมิงมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น พูดด้วยสีหน้าที่โกรธ:"หลิงเอ๋อ เธอทำเรื่องบุ่มบ่ามเกินไปแล้ว ถ้าวันนี้ฉันมาไม่ทัน เธอก็คงจะตายอยู่ที่นี่แล้ว!"

เดี๋ยวฉันจะกลับไปพูดเรื่องนี้กับพ่อของเธอ ดูสิว่าพ่อของเธอจะลงโทษเธอยังไง!"

ผู้หญิงพูดด้วยสีหน้าอ้อนวอน:"ลุงเว่ย ฉันแค่สงสัยก็เลยเข้ามาดู คุณอย่าบอกคุณพ่อได้ไหม ถ้าบอกคุณพ่อ ฉันก็คงไม่ได้ออกจากบ้านอีกแน่นอน!"

ชิ่งกั๋วถัยจ้องเว่ยซิวหมิงด้วยสีหน้าเย็นชาและพูดว่า:"เว่ยซิวหมิง สำนักเฟยอวิ๋นของพวกคุณก็ให้ความสนใจกับยาวิเศษของที่นี่เหรอ?"