จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 864

หวางซูเฟินพูดปฏิเสธทันที:"ไม่จำเป็น ฉันเคยพูดแล้ว ถึงแม้มันจะไม่มีค่าแม้แต่บาทเดียว ฉันก็จะไม่ขายบริษัทตงหวางกรุ๊ปให้คุณ!"

"พวกคุณมายังไงก็ไสหัวกลับไปอย่างนั้น!"

จางหลินเยว่โกรธมากๆและชี้หน้าหวางซูเฟินเขาตะโกนด้วยความโกรธ:"หวางซูเฟิน คุณเป็นแค่คนรุ่นหลัง คุณกล้าพูดอย่างนี้กับญาติผู้ใหญ่เหรอ?"

"ไม่แปลกใจเลยที่ตอนนั้นผู้นำตระกูลไล่เธอออกจากตระกูล เดิมทีฉันยังรู้สึกสงสารเธอ ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว การตัดสินใจของผู้นำตระกูลในตอนนั้น มันเป็นเรื่องที่ฉลาดมากๆ!"

สีหน้าของหวางซูเฟินเปลี่ยนไปทันที หลายปีมานี้เรื่องนี้คือเรื่องที่ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดใจมากๆ เธอคาดคิดไม่ถึงจริงๆว่าไอ้แก่อย่างจางหลินเยว่เอาเรื่องนี้มาพูดโจมตีเธอ

ใบหน้าของหวางซูเฟินแสดงความเย็นชาออกมา เธอเหล่มองไปที่จางหลินเยว่และพูด:"มันเป็นความโชคดีของฉัน ยังดีที่ฉันออกมาจากตระกูลหวาง ถ้าตระกูลหวางในตอนนี้ยังเหลือแต่ไอ้แก่ไร้ยางอายอย่างพวกคุณ ฉันอยู่ตระกูลหวางก็คงจะรู้สึกขยะแขยงมากๆ!"

จางหลินเยว่โกรธมากๆและชี้หน้าหวางซูเฟิน:"คุณ คุณ คุณพูดอะไรนะ……"

ชายชราหายใจไม่ทันและเป็นลมทันที ยังดีที่คนข้างหลังรับเขาไว้ทัน

สายตาที่หวางเซิ่งเฉียนมองดูจางหลินเยว่ฉายแววดูถูกเยาะเย้ย และพูดในใจ:"เป็นชายชราที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ เจอคำพูดแค่นี้ก็โกรธจนเป็นลม มันน่าขายหน้าจริงๆ!"

แต่หวางเซิ่งเฉียนไม่ได้พูดเรื่องนี้ออกมา และยังพูดปลอบใจจางหลินเยว่ด้วย

"หาคนมาสองคนและพาประธานจางไปโรงพยาบาลหน่อย!"

จางหลินเยว่พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า:"ฉัน……ไม่เป็นไร ฉันไม่กล้า……รบกวน……คุณชายใหญ่!"

หวางเซิ่งเฉียนถามด้วยความเป็นห่วง:"ไม่เป็นไร คุณไปพักผ่อนเถอะ เรื่องของที่นี่ฉันจะเป็นคนจัดการเอง!"

"ถ้าเป็นอย่างนี้ ฉันขอตัวกลับก่อนแล้วกัน คุณชายใหญ่ต้องทวงความยุติธรรมให้ฉันด้วย!"จางหลินเยว่โกรธมากๆและจ้องมองไปที่หวางซูเฟิน

"ประธานจางโปรดวางใจ ฉันจะทวงความยุติธรรมให้คุณอย่างแน่นอน!"หวางเซิ่งเฉียนแสดงสีหน้าโกรธเคืองออกมาทันที

ทำให้คนที่รับใช้ตระกูลหวาง รู้สึกดีใจมากๆทันที

มีชายชราของตระกูลหวางคนหนึ่งถอนหายใจทันที:"ถ้าใครกล้าพูดว่าคุณชายเซิ่งเฉียนไร้น้ำใจ? คำพูดนี้ฉันไม่เห็นด้วยจริงๆ!"

"ตอนนั้นที่ไล่หวางกั๋วเฉียงออกจากตระกูล มันเป็นความผิดของหวางกั๋วเฉียงเอง!"

มีอีกคนหนึ่งก็พูดทันที:"ใช่ ฉันมองเห็นคุณชายเซิ่งเฉียนเป็นห่วงจางหลินเยว่มากๆ เขาเป็นแค่คนนอกที่รับใช้ตระกูลหวาง แต่ก็ได้รับความห่วงใยจากคุณชายเซิ่งเฉียน เห็นได้อย่างชัดเจนว่าคุณชายเซิ่งเฉียนไม่ใช่คนไร้น้ำใจและเย็นชา!"

และมีอีกคนหนึ่งก็พูดขึ้นมาว่า:"เขาไม่เพียงไม่ใช่คนไร้น้ำใจและเย็นชา แต่ยังเป็นสุภาพบุรุษมากๆด้วย!"

มีคนหลายๆคนสนทนากันเบาๆ แต่คำพูดของพวกเขาก็ได้รับความเห็นด้วยจากคนส่วนใหญ่

หวางเซิ่งเฉียนหัวเราะอย่างเย็นชาอยู่ในใจ เขาแค่ใช้วิธีง่ายๆนิดเดียว ก็ทำให้คนพวกนี้ก็เปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อเขาไปเลย

หวางเซิ่งเฉียนมองไปที่หวางซูเฟินและพูดว่า:"ท่านประธานหวาง คุณลองกลับไปคิดดูดีๆก่อน ขายบริษัทตงหวางกรุ๊ปให้ฉัน ฉันจะให้เงินมหาศาลกับคุณ เงินจำนวนนี้คุณสามารถใช้ได้ตลอดชีวิต!"

"แต่ถ้าคุณยังยืนกรานที่จะยืนหยัดต่อไป คุณก็คงยืนหยัดได้ไม่เกินสามวัน"

"ยังมีอีกเรื่อง คุณอย่าคาดหวังว่าหลินหยุนจะช่วยคุณได้ ฉันจะบอกคุณตามตรง เพื่อนของเขาจำนวนมาก ตอนนี้ยังเอาตัวไม่รอดเลย "

หวางซูเฟินรู้สึกตกใจมากๆและพูดด้วยความโกรธ:"คุณหมายความว่ายังไง?"

หวางเซิ่งเฉียนหัวเราะด้วยความเย็นชาและพูดออกมา:"ตระกูลอีของเจียงหนาน เจี่ยงสงของเมืองหลินโจว และยังมีเพื่อนนักเรียนของเขาในตระกูลฉิน ยังรวมไปถึงตระกูลหลินของมณฑลอูซู ตอนนี้พวกเขาคงยุ่งมากๆ!"

"พวกเขายุ่งมากๆและไม่มีเวลามาช่วยคุณ ดังนั้น ถ้าคุณยังมีคาดหวังว่าพวกเขาจะมาช่วย ฉันคิดว่าคุณควรตัดใจได้แล้ว!"

หวางซูเฟินรู้สึกหนักอึ้งในใจ เดิมทีเธอยังคาดหวังว่าหลินหยุนจะออกมาช่วยเธอ เมื่อมองจากสถานการณ์ตอนนี้ ถึงแม้หลินหยุนจะเก็บตัวฝึกพลังบู๊สำเร็จและออกมาก็ช่วยเธอไม่ได้

ตระกูลหวางได้เตรียมการทุกอย่างไว้ตั้งแต่แรกแล้ว

"ดูเหมือนครั้งนี้ตระกูลหวางได้ลงมือโจมตีบริษัทตงหวางกรุ๊ปอย่างสุดกำลังที่พวกเขามีอยู่!"

เมื่อมองเห็นว่าหวางซูเฟินไม่พูดอะไร หวางเซิ่งเฉียนก็หัวเราะอย่างเย็นชาและพูด:"เอาอย่างนี้ละกัน ฉันจะให้เวลาคุณกลับไปคิดสามวัน หลังจากสามวันแล้ว ฉันจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง"

"เมื่อถึงเวลานั้น ไม่ว่าคุณจะยอมรับปากหรือไม่ ฉันจะจัดงานเลี้ยงฉลองครั้งใหญ่ที่บริษัทตงหวางกรุ๊ป!"

"เมื่อถึงตอนนั้น ฉันยินดีต้อนรับคุณและหลินหยุนมาร่วมงานฉลอง"

"ฮ่าๆๆ……"

เมื่อพูดจบ หวางเซิ่งเฉียนก็เดินจากไปพร้อมกับสีหน้าที่ภาคภูมิใจ

หวางซูเฟินโกรธมากๆจนหน้าดำ ดูเหมือนร่างกายของเธอสูญเสียพลังทั้งหมด เธอทรุดตัวลงบนเก้าอี้