จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 866

พวกคนเหล่านั้นที่อยู่ด้านหลังของไป๋จ่านถัง ต่างก็แอบสังเกตมองมาที่ไป๋จ่ายถัง คำพูดนี้ของ

อีหยุ่นช่างทำร้ายจิตใจยิ่งนัก ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขากับไป๋จ่านถังนั้น ถึงขั้นแตกหักกัน

เลยทีเดียว

เดิมทีทุกคนต่างก็รู้อยู่แก่ใจกันดี แต่ทว่า ตอนนี้กลับต้องมาเผชิญหน้ากับปัญหาเหล่านี้

ยังดีที่ว่าไป๋จ่านถังมีปฏิภาณไหวพริบ จึงได้หัวเราะเสียงดังขึ้น: “ฮ่าฮ่า อีหยุ่น ใกล้จะตายอยู่แล้ว คุณยังจะมายุแยงตะแคงรั่วอยู่อีกเหรอ? ทุกคนต่างก็ไม่ใช่เด็กกันแล้ว คุณคิดว่าคำพูดของคุณ จะมีคนเชื่อว่าเป็นความจริงอย่างนั้นเหรอ? ”

“พวกเรารวมตัวอยู่ด้วยกัน ก็เป็นกลุ่มองค์กรที่มีผลประโยชน์ร่วมกันอยู่แล้ว ฉันไป๋จ่านถังขอพูด

ตรงนี้เลยว่า ต่อไปผลประโยชน์ที่ตระกูลไป๋ของฉันได้รับทั้งหมดนั้น จะแบ่งสรรปันส่วนให้กับ

ทุกท่านที่อยู่ในสถานที่แห่งนี้อย่างเท่าเทียม! ”

พวกคนที่อยู่ด้านหลังเหล่านั้น ต่างก็พูดยกย่องสรรเสริญขึ้นทันที: “เยี่ยมไปเลย เจ้าบ้านไป๋พูดได้

ดีมาก! ”

“เจ้าบ้านไป๋คืออัจฉริยะตัวจริง จากนี้ต่อไปฉันหลินฉางฝ่าจะติดตามตระกูลไป๋อย่างแน่นอน! ”

“ฉันด้วย! ”

คำพูดของไป๋จ่านถัง ได้ใจของผู้คนไปไม่น้อย

ไป๋จ่านถังมองไปที่อีหยุ่นด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง และพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า: “คุณอี แผนการ ชั่วร้ายของคุณนั้นฉันมองทะลุหมดแล้ว ไม่มีประโยชน์หรอก ไม่ต้องมาเล่นกลอุบายใด ๆ อีกเลย ฉันจะให้เวลาคุณหนึ่งวันเพื่อพิจารณา ถ้าหากว่าหลังจากผ่านหนึ่งวันนี้ไปแล้ว ยังคงเป็นคำตอบ

เดิมเช่นเคย อย่างนั้นก็อย่าได้กล่าวโทษว่าฉันไม่เกรงใจ! ”

“ทุกท่าน พวกเรากลับไปกันก่อนเถอะ! พรุ่งนี้ค่อยมาพูดคุยกับคุณอีกันอีกครั้ง! ”

“ตกลง! ” ทุกคนตอบรับขึ้นเสียงดัง

ไป๋จ่านถังช่างถือว่ามีพลังอำนาจในการปลุกระดมและชักชวนผู้คนอย่างยิ่ง

หลังจากที่ไป๋จ่านถังจากไปแล้ว อีหยุ่นก็พลันนั่งลงบนเก้าอี้ ด้วยสีหน้าที่ย่ำแย่เป็นอย่างมาก

“คุณพ่อ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง? ” อีหลิงถามขึ้นอย่างเป็นกังวล

“เจ้าบ้าน เป็นอะไรหรือเปล่า? ” พ่อบ้านที่อยู่ด้านข้างถามขึ้นด้วยความกังวล

อีหยุ่นยกมือขึ้น และพูดอย่างหนักแน่นว่า: “ฉันไม่เป็นอะไร เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าตระกูลหวาง

จะมีอิทธิพลมากมายขนาดนี้! ผู้คนเกินกว่าครึ่งของมณฑลเจียงหนาน ต่างก็ถูกตระกูลหวาง

ปลุกระดมกันหมดแล้ว! ”

“เจ้าบ้าน หลายบริษัทภายใต้ตระกูลอีของพวกเรา และยังกระจายไปตามแต่ละสาขาอาชีพ ลำพังเพียงแค่ตระกูลหวาง จะสามารถบีบบังคับให้บริษัทของพวกเราหมดสิ้นหนทางได้

ภายในระยะเวลาอันสั้นขนาดนี้เลย อย่างนั้นเหรอ? ฉันไม่กล้าที่จะเชื่อเลย ถ้าหากเป็นเช่นนี้ได้จริงล่ะก็ อย่างนั้นก็หมายความว่า ตระกูลหวางมีอิทธิพลยิ่งใหญ่มากเลย

ทีเดียว! ” พ่อบ้านพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางที่จริงจัง

อีหยุ่นเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปที่หลังคาของห้องโถง แววตาเผยอาการหวาดกลัวขึ้นอย่างมาก

“ตระกูลหวาง เกรงว่าจะน่ากลัวยิ่งกว่าคำร่ำลือเสียอีก! แผนการเล็กน้อยเท่านี้สำหรับตระกูลหวาง

แล้วนั้น บางทีอาจจะไม่สำคัญอะไรเลย ไม่อย่างนั้น ทำไมวงศ์ตระกูลใหญ่ทั้งสี่ถึงสามารถยืนหยัด

ได้โดยที่ไม่มีใครมาทดแทน! ”

พ่อบ้านสีหน้าท่าทางตกตะลึง: “นึกไม่ถึงว่า จะมีอิทธิพลยิ่งใหญ่ขนาดนี้เลย? ”

อีหยุ่นพยักหน้า โดยที่ไม่พูดจาอะไรต่ออีก

อีหลิงได้ลองสอบถามขึ้นว่า: “คุณพ่อ หรือว่าพวกเราจะหาหลินหยุนเพื่อขอความช่วยเหลือ? ”

อีหยุ่นมองไปที่อีหลิง สายตาแสดงออกถึงความรักความเมตตา และก็พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

ขึ้น: “ที่จริงแล้วฉันก็กำลังที่จะพูดเรื่องนี้กับเธอ ตอนนี้ผู้ที่สามารถช่วยเหลือพวกเราได้ ก็คงจะเหลือแค่หลินหยุนแล้ว! ”

“ถ้าหากเป็นไปได้ เธอก็ช่วยโทรศัพท์หาหลินหยุนหน่อย! ”

อีหลิงพยักหน้า: “ตกลง ฉันจะโทรศัพท์หาเขาเดี๋ยวนี้! ”

ช่วงเวลาที่ตระกูลกำลังประสบกับวิกฤตความเป็นความตาย อีหลิงเองก็ไม่ได้ที่จะหลบหลีก

ข้อสงสัยอะไรอีก โดยได้โทรศัพท์ไปหาหลินหยุน ต่อหน้าของอีหยุ่นและทุกคนของตระกูลอี

แต่ว่า โทรอย่างไรก็โทรไม่ติด เพราะตอนนี้หลินหยุน ยังคงเก็บตัวบำเพ็ญฝึกฝนอยู่

เห็นอีหลิงวางโทรศัพท์ลงด้วยสีหน้าที่ย่ำแย่ อีหยุ่นก็เกิดความหนักใจขึ้น: “โทรไม่ติดเหรอ? ”

“อืม โทรศัพท์ปิดเครื่อง! ” อีหลิงพูดขึ้นอย่างร้อนใจว่า: “คุณพ่อ หากติดต่อกับหลินหยุนไม่ได้ แล้วจากนี้ควรจะทำอย่างไรต่อล่ะ? ”

อีหยุ่นไม่รีบร้อนใจ แต่กลับแสดงรอยยิ้มที่ปลดปล่อยออกมา: “ช่างเถอะ บางทีอาจจะเป็น

ชะตาชีวิตของพวกเราที่กำหนดไว้แบบนี้! ”

“รอหน่อย รอถึงวันพรุ่งนี้ แล้วเธอค่อยโทรศัพท์ไปหาหลินหยุนอีกครั้ง ถ้าหากโทรติด ตระกูลอีของพวกเราอาจจะสามารถรอดพ้นชะตากรรมครั้งนี้ไปก็เป็นได้”

อีหลิงถามขึ้นด้วยความกังวล: “ถ้าหากโทรไม่ติดล่ะ? ก็ไม่มีวิธีการอื่นอีกแล้วใช่ไหม? ”

อีหยุ่นหัวเราะเหอะเหอะ โดยที่ไม่พูดไม่จาอะไร ซึ่งก็แสดงออกถึงความหมายได้อย่างชัดเจน

อีหลิงแอบตั้งความหวังอยู่ในใจ: “หลินหยุน ก่อนวันพรุ่งนี้ คุณจะต้องเปิดเครื่องโทรศัพท์นะ! ”