จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 882

ตอนนั้น หลังจากที่หวางเซิ่งเฉียนและหวางโส่วเหรินพาพรรคพวกออกจากสำนักงานใหญ่บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปแล้ว

เพิ่งจะพ้นจากหน้าประตูสำนักงานใหญ่บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปเท่นั้น หวางเซิ่งเฉียนก็อาเจียนเลือดออกมา

หวางโส่วเหรินก็ถามด้วยความแตกตื่นว่า “เป็นอะไรมากหรือเปล่า?”

หวางเซิ่งเฉียนสีหน้าเคร่งขรึม ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร”

“คิดไม่ถึงจริงๆเลย พละกำลังของเจ้าเด็กนี่ ถึงกับแข็งแกร่งได้ขนาดนี้!”

“เพียงแค่พลังแรงกดดันเท่านั้น ฉันก็แทบจะต้านทานไม่ไหวแล้ว!”

ที่แท้ ตอนที่อยู่ต่อหน้าหลินหยุนนั้น สีหน้าของหวางเซิ่งเฉียนที่แลดูผ่อนคลายสบายอารมณ์นั้น เป็นการเสแสร้งขึ้นทั้งนั้น

อีกทั้ง ตอนที่ทุกคนต่างก็คุกเข่าลงเมื่อครู่นี้ มีเพียงหวางเซิ่งเฉียนเท่านั้นที่ยังยืนหยัดยืนอยู่ได้ ภายใต้แรงกดดันของหลินหยุน

เสียดายที่ว่า เขาแข็งขืนไปต่อต้านกับหลินหยุน กลับต้องได้รับบาดเจ็บเพราะสาเหตุนี้

หวางโส่วเหรินพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า “พละกำลังของเจ้าหนุ่มนี่ ฉันก็เคยได้ยินมาก่อนแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยเตือนนายแล้วว่าอย่าได้ประมาทดูถูกเขาเป็นอันขาด”

“นายก็ไม่ฟัง ถ้านายเชื่อฉันตั้งแต่แรก ก็ไม่ต้องมาเจ็บตัวแบบนี้แล้ว”

หวางเซิ่งเฉียนพูดว่า “อย่าไปพูดถึงเรื่องนี้เลย พวกเราจะต้องวางแผนขั้นต่อไป ชางฉองกรุ๊ปได้แจ้งเกิดขึ้นอย่างสายฟ้าแลบ สำหรับตระกูลหวางพวกเรามีแต่ผลเสียทั้งนั้น”

“ก็นั่นน่ะสิ ชางฉองกรุ๊ปที่ยังแข็งแกร่งกว่าตระกูลหวางแบบนี้ สำหรับตระกูลหวางพวกเราแล้ว มันเป็นการคุกคามอย่างใหญ่หลวงทีเดียว!” หวางโส่วเหรินขมวดคิ้วพูดด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

“กลับกันเถอะ ไปปรึกษากับเจ้าบ้านก่อน ดูสิว่าจากนี้ไปจะทำยังไงต่อ”

“ได้!”

พวกคนตระกูลหวางก็กลับไปยังเมืองหลวง จากนั้นก็รีบเปิดการประชุมฉุกเฉินทันที

คราวนี้หวางจิงหลงเป็นประธานการประชุมด้วยตัวเอง

หลังจากที่ได้ปรึกษากันทั้งวันทั้งคืนแล้ว ผู้บริหารระดับสูงของตระกูลหวางก็ตัดสินใจว่าให้รอดูการเปลี่ยนแปลงเงียบๆไปก่อน

ใช้ความสงบสยบการเปลี่ยนแปลง นี่ก็คือทางเลือกที่ดีที่สุดของตระกูลหวางเท่าที่จะทำได้ในขณะนี้

คฤหาสน์ประธานาธิบดีจีนที่เมืองหลวง

ประธานาธิบดีนั่งฟังการรายงานจากเลขา ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ในความคาดหมายของเขาทั้งนั้น

เลขามองดูประธานาธิบดีที่สีหน้าสงบนิ่ง จึงถามอย่างไม่เข้าใจว่า “ท่านประธานาธิบดีครับ ทำไมท่านไม่รู้สึกเซอร์ไพรส์มั่งเลยเหรอ?”

ประธานาธิบดียิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า: “เซอร์ไพรส์อะไรล่ะ?”

เลขาพูดว่า: “ก็เซอร์ไพรส์ที่ว่าปรมาจารย์หลินถึงกับซ่อมกรงเล็บเอาไว้ล้ำลึกไง! เบื้องหลังถึงกับแอบสะสมพลังอำนาจมากมายขนาดนั้น!”

“ตอนนี้พูดเพียงคำเดียว วงการธุรกิจเกินครึ่งในเมืองจีนก็ไม่มีใครกล้าคัดค้านแล้ว ต้องขอโทษที่ผมไปแล้วไม่น่าฟัง อำนาจอิทธิพลขนาดนี้ยังเหนือกว่าท่านอีกเลย!”

“ฮ่าๆๆ ฉันมีอำนาจอิทธิพลอะไรเหรอ?” ประธานาธิบดีหัวเราะแล้วพูดว่า “ฉันก็เป็นเพียงแค่ตัวแทนที่ปวงชนชาวจีนเลือกมาเป็นผู้แทนเท่านั้นเอง”

เลขาหัวเราะแล้วพูดว่า “ท่านประธานาธิบดีก็พูดเล่นแล้ว ท่านเป็นถึงผู้บริหารระดับสูงสุดของประเทศจีน ยังมีผู้แทนที่ไหนจะมาเทียบกับท่านได้อีกล่ะ!”

ประธานาธิบดียิ้มแต่ไม่พูดอะไร

ผ่านไปสักครู่หนึ่ง เลขาก็ถามขึ้นว่า “ประธานาธิบดีครับ แล้วเรื่องชางฉองกรุ๊ปล่ะ ท่านมีความคิดเห็นยังไงครับ?”

“พวกเราจะต้องไปชี้นำอะไรหรือเปล่าครับ?”

ประธานาธิบดีส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอก เรื่องราวในวงการธุรกิจ พวกเราไม่ใช่จะเข้าไปแทรกแซงได้ง่ายๆ”

“ชางฉองกรุ๊ปส่งต่อไปอยู่ในมือของหวางซูเฟิน เป็นการตัดสินใจเลือกทางที่ถูกต้องแล้ว”

“สิ่งที่พวกเราจำเป็นจะต้องทำตอนนี้ ก็ยังคงต้องคอยจับตาดูโลกบู๊โบราณเอาไว้”

“คราวนี้ตระกูลหวางไปทำขายหน้าที่บริษัท ตงหวาง กรุ๊ป คาดเดาว่าพวกเขาจะไม่ยอมเลิกราง่ายๆอย่างแน่นอน”

เลขาพูดว่า “ผมส่งคนไปสืบข่าวมาแล้วครับ ตระกูลหวางดูเหมือนจะเงียบสงบไปหมดเลย คงไม่ใช่เพราะว่าถูกปรมาจารย์หลินทำให้ตกใจจนช็อกไปเลยนะ!”

ประธานาธิบดีสายตาส่องประกายความหลักแหลมออกมา: “ภายนอกดูเงียบสงบ แต่เบื้องหลังใครจะไปรู้ว่าตระกูลหวางคิดจะทำอะไร”

“ทำให้คนที่ไม่รู้เรื่องหลงเชื่อว่า ตระกูลหวางตกใจกลัวแล้ว”

“หลอกให้ศัตรูตายใจก่อน แล้วตลบหลังเอาชนะทันที”

“นี่ก็คือความฉลาดของตระกูลหวางล่ะ”

เลขาพูดว่า “งั้นพวกเราต้องจับตาดูตระกูลหวางหรือไม่ครับ?”

ประธานาธิบดีพูดว่า “ไม่ต้องหรอก คอยจับตาดูโลกบู๊โบราณเท่านั้นก็พอแล้ว”