จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 891

ผู้ตัดสินคนอื่นๆ ถึงแม้จะไม่ได้ตื่นเต้นมากๆเหมือนกับชายชราแซ่กู่ แต่พวกเขาก็ประหลาดใจมากๆกับสิ่งที่หลินหยุนแสดงออกมา

"โลกกลั่นยาของพวกเรา คงจะมีอัจฉริยะด้านการกลั่นยาคนหนึ่งปรากฏตัวแล้ว!"

"แต่ไม่รู้ว่าพ่อหนุ่มคนนี้ จะเป็นลูกศิษย์ของสำนักไหนหรือเปล่า ถ้าเขายังไม่มีสำนัก ฉันจะรับเขาเป็นลูกศิษย์ก้นกุฎิ และสอนวิชาการกลั่นยาของฉันทั้งหมดให้เขา!"

"พวกคุณทุกคน ห้ามแย่งลูกศิษย์คนนี้กับฉันเด็ดขาด!"

"โดยเฉพาะคุณ เจ้าสำนักป่ายหลี่"

ป่ายหลี่เถ่หัวเราะออกมาและพูด:"คุณพูดแบบนี้ไม่ถูกนะ ในเมื่อเขาเป็นอัจฉริยะด้านการกลั่นยา ก็ต้องให้อาจารย์ที่เก่งที่สุดคอยสอนเขา"

"พวกคุณคิดว่าฉันพูดถูกไหม?"

ผู้ตัดสินคนอื่นๆก็ยิ้มออกมา แต่ไม่มีใครพูดอะไรเลย

พวกเขาดูออกอย่างชัดเจน ป่ายหลี่เถ่ไม่ยอมให้อัจฉริยะคนนี้ตกไปอยู่ในมือของคนอื่นอย่างแน่นอน

ในเมื่อพวกเขาแย่งกับป่ายหลี่เถ่ไม่ไหว ดังนั้นพวกเขาก็เลยไม่อยากแย่งลูกศิษย์คนนี้กับป่ายหลี่เถ่ เพราะพวกเขาก็ไม่อยากผิดใจกับป่ายหลี่เถ่ด้วย

ผู้ตัดสินแซ่กู่เปล่งเสียงไม่พอใจออกมา:"เจ้าสำนักป่ายหลี่ ฉันยอมรับว่าตัวเองสู้คุณไม่ได้เรื่องการกลั่นยา แต่เรื่องสอนลูกศิษย์ ฉันไม่ด้อยไปกว่าคุณอย่างแน่นอน!"

"และอีกอย่าง การเลือกอาจารย์ก็เป็นสิทธิ์ของเขา คุณห้ามใช้วิธีสกปรกไปบีบบังคับเขา!"

"ถ้าคุณกล้าทำ ฉันจะไม่ยอมให้เรื่องนี้จบอย่างง่ายๆแน่นอน!"ผู้ตัดสินแซ่กู่ตั้งใจจะแย่งลูกศิษย์กับป่ายหลี่เถ่

เขาไม่มีทางเลือก เพราะเขาให้ความสำคัญกับหลินหยุนมากๆ

ถ้าหลินหยุนยอมเป็นลูกศิษย์ของเขา ในอนาคตสำนักของเขาก็จะสามารถขึ้นมาแทนที่สำนักยาตัน กลายเป็นสำนักอันดับหนึ่งของโลกกลั่นยา

ป่ายหลี่เถ่ไม่ได้รู้สึกโกรธ เขาหัวเราะและพูดว่า:"คุณวางใจได้ ฉันไม่ใช้วิธีสกปรกมาบีบบังคับเขาอย่างแน่นอน แต่ฉันก็ขอพูดไว้ก่อน ถ้าเขาอยากจะเลือกใครเป็นอาจารย์ ก็เป็นสิทธิ์ของเขา"

"ถ้าหากว่าคุณเป็นเขา คุณคิดว่าตัวเองจะเลือกใครเป็นอาจารย์ละ?"

สีหน้าของผู้ตัดสินแซ่กู่เคร่งขรึมทันที:"เรื่องนั้นมันก็ไม่แน่"

จากนั้น พวกเขาก็ไม่มีใครพูดอะไรอีก

คำพูดของผู้ตัดสินหลายๆคนได้แพร่กระจายออกไปและทำให้ทุกคนที่อยู่ด้านล่างรับรู้เรื่องนี้ได้อย่างรวดเร็ว

ทำให้ทุกคนในสนามแข่งตกตะลึงขึ้นมาทันที

"อะไรนะ ฉันฟังไม่ผิดใช่ไหม! เด็กหนุ่มคนนั้นไม่ได้ยอมแพ้ แต่เขากลับตอบถูกทุกข้อเลย!"

"มันเป็นไปได้ยังไง!"สีหน้าของคนคนนั้นดูตกใจมากๆ

อีกคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา:"ทุกอย่างมันเป็นไปได้อยู่แล้ว! แล้วถ้าเขาอยู่ขั้นรอบรู้เรื่องยาทั้งหมดละ?"

"ถ้าอยู่ขั้นนั้นก็คงเป็นไปได้ แต่ขั้นรอบรู้เรื่องยาทั้งหมด……เขาจะอยู่ขั้นนั้นได้ยังไง เขายังอายุน้อยมากๆ!"

"ความจริงมันสำคัญกว่าคำพูด เพราะคำตอบทั้งหมดอยู่ที่ผู้ตัดสินแล้ว สมุนไพรทั้งหมด15ชนิด เขาตอบถูกทั้งหมด ถ้ายังไม่ถึงขั้นรอบรู้เรื่องยาทั้งหมด ฉันก็คิดไม่ออกว่าทำไมเขาถึงสามารถแยกแยะสมุนไพรทั้ง15ชนิดด้วยการมองเพียงครั้งเดียว"

"โอ้พระเจ้า ถ้าเป็นอย่างที่คุณพูด เขาก็ถึงขั้นรอบรู้เรื่องยาทั้งหมดจริงๆใช่ไหม!"

"เขาเป็นคนที่เก่งกาจมากๆ!"

"เขาเป็นอัจฉริยะ เป็นสุดยอดอัจฉริยะจริงๆ!"

ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างมองไปที่หลินหยุน สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและอิจฉา

ถ้าด่านแรกสามารถแสดงให้เห็นถึงความรอบรู้ของหลินหยุน แต่มันไม่สามารถแสดงทักษะด้านการกลั่นยาของเขา แต่ด่านที่สองนี้สามารถแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน หลินหยุนมีความอัจฉริยะและความขยันด้านการกลั่นยาแค่ไหน

เขาสามารถฝึกฝนถึงขั้นรอบรู้เรื่องยาทั้งหมด ถ้าไม่ได้ฝึกฝนอย่างหนักมาหลายๆปี มันไม่สามารถฝึกถึงขั้นนั้นได้อย่างแน่นอน

เรื่องนี้นักกลั่นยาที่อยู่ที่นี่ต่างก็รู้ดี

สีหน้าของป่ายหลี่หลงเซิ่งอึ้งด้วยความตกตะลึง เขามองเห็นสีหน้าที่ดูตื่นเต้นของผู้ตัดสินและผู้คนที่อยู่ด้านล่าง

เขาตะโกนออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา:"มันเป็นไปได้ยังไง!"

"เด็กหนุ่มคนนั้นสามารถแยกแยะสมุนไพรทั้งหมด15ชนิดได้ด้วยการมองเพียงครั้งเดียวได้ยังไง!"

"ด้วยอายุของเขาในตอนนี้ จะฝึกถึงขั้นรอบรู้เรื่องยาทั้งหมดได้ยังไง!"

"เรื่องนี้ เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้!"

ซูม่านม่านมีสีหน้าที่เคร่งขรึมมากๆ เรื่องที่เธอกังวลมากที่สุด มันได้เกิดขึ้นแล้ว

"คุณชายป่ายหลี่ ฉันรู้สึกว่าพวกเราควรรายงานเรื่องนี้ให้เจ้าสำนักรับทราบ!"