จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 894

จู่ๆทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็เงียบทันที

สีหน้าของทุกคนทั้งอึ้งและไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน

รวมทั้งผู้ตัดสินที่อยู่ด้านบนและป่ายหลี่เถ่ด้วย

ผ่านไปสักพัก ป่ายหลี่เถ่ได้สติคืนมาและมองไปที่หลินหยุน เขาพูดด้วยรอยยิ้ม:"คุณอยากท้าประลองฉันเหรอ?"

หลินหยุนพยักหน้าด้วยสีหน้าปกติ

จู่ๆ ทุกคนที่อยู่ข้างล่างก็หัวเราะออกมาทันที

"ฮ่าๆๆ เด็กหนุ่มคนนี้ นึกว่าตัวเองผ่านสามด่านได้ และได้รับคำชื่นชมจากเจ้าสำนักยาตันเพียงไม่กี่คำ ก็รู้สึกว่าตัวเองร้ายกาจ เป็นคนที่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริงๆ!"

"เขากล้ามากที่กล้าท้าประลองกับเจ้าสำนักยาตัน!"

"เด็กหนุ่ม คุณรู้หรือเปล่า เจ้าสำนักยาตันคือยอดฝีมืออันดับหนึ่งของโลกกลั่นยา!"

"คุณอยากจะท้าประลองกับเขา กลับไปฝึกอีกหนึ่งร้อยปีก่อน!"

ผู้ตัดสินที่อยู่ด้านบนก็หัวเราะออกมาทันที

"เด็กหนุ่มคนนี้ เหมือนลูกวัวที่พึ่งเกิดและไม่เกรงกลัวเสือเลย! เขาไม่รู้จักประมาณตนและยังกล้าไปท้าประลองกับป่ายหลี่เถ่!"

"ถ้าผ่านไปสามสิบปี บางทีเขาอาจจะมีโอกาสเอาชนะป่ายหลี่เถ่ได้ แต่ตอนนี้เขายังหนุ่มเกินไป"

ผู้ตัดสินแซ่กู่มีสีหน้าที่เคร่งขรึม:"ใช่ คนที่ไม่เกรงกลัวอำนาจและยังกล้าท้าประลองกับเจ้าสำนักยาตัน เด็กหนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ!"

"แต่เขาใจร้อนมากเกินไป ถ้าทำแบบนี้จะทำให้ป่ายหลี่เถ่ไม่พอใจเขามากๆ จากนั้นป่ายหลี่เถ่ก็จะหาวิธีกำจัดเขาทิ้ง!"

จู่ๆผู้ตัดสินแซ่กู่ก็ลุกขึ้นมา เดินไปที่ด้านหลังของป่ายหลี่เถ่ เขาพูดด้วยรอยยิ้ม:"เด็กหนุ่มอย่างสร้างชื่อเสียงให้ตนเอง มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย!"

"เจ้าสำนักป่ายหลี่เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง คุณคงไม่ถือสากับคำพูดของเด็กหนุ่มคนนั้นใช่ไหม"

"ท้าประลองคู่ต่อสู้ที่คุณคิดว่าจะเอาชนะเขาได้ อย่าคิดแต่ทำเรื่องที่สร้างชื่อให้ตัวเองอย่างเดียว"

ผู้ตัดสินแซ่กู่ต้องการปกป้องหลินหยุน เขาก็หวังว่าป่ายหลี่เถ่จะไม่โกรธและเกลียดหลินหยุน

แต่เขากลับไม่รู้พลังที่แท้จริงของหลินหยุน

"ไม่จำเป็น ฉันมาที่นี่ ก็เพื่อท้าประลองกับเขา"

"ใช่แล้ว ฉันมาในฐานะตัวแทนของหุบเขาเทพยา"

"ฉันจะเอาบันทึกเตากลั่นยาไปคืนให้กับหุบเขาเทพยา"

หลินหยุนพูดฐานะที่แท้จริงและจุดประสงค์ของตัวเองออกมาทันที

โม่จือมิ่งตกใจมากๆ เขาอยากจะหยุดหลินหยุนไว้ แต่ทุกอย่างก็สายไปแล้ว

เขาทำได้แค่แอบกังวลใจ:"แย่แล้ว ปรมาจารย์หลินได้พูดฐานะและจุดประสงค์ทั้งหมดออกมา ป่ายหลี่เถ่ต้องระแวดระวังตัวมากขึ้นแน่นอน"

"ตอนนี้ ถ้าต้องการเอาบันทึกเตากลั่นยาคืนมา คงเป็นเรื่องยากมากๆอย่างแน่นอน!"

อันที่จริงหลินหยุนก็เข้าใจทุกอย่างเป็นอย่างดี

เมื่อได้ยินว่าหลินหยุนเป็นตัวแทนของหุบเขาเทพยา สีหน้าของผู้ตัดสินเหล่านั้นก็เปลี่ยนไปทันที

"เขาเป็นคนของหุบเขาเทพยา!"

"เป็นไปได้ยังไง! หุบเขาเทพยามีอัจฉริยะแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"ไม่แปลกใจเลยที่เขากล้าท้าประลองป่ายหลี่เถ่ เขาเป็นคนของหุบเขาเทพยานี่เอง เรื่องนี้ก็สมเหตุสมผลแล้ว"

สำหรับความแค้นระหว่างหุบเขาเทพยากับสำนักยาตันนั้น ผู้อาวุโสจำนวนมากของโลกกลั่นยาเคยได้ยินเรื่องนี้เหมือนกัน

ถึงแม้สำนักยาตันจะใช้แผนชั่วและทำเรื่องไม่ดีเอาไว้ แต่สำนักยาตันก็คือตัวแทนของโลกบู๊โบราณ ดังนั้นสำนักอื่นๆก็ไม่กล้าพูดอะไรไม่ดีเกี่ยวกับการกระทำของสำนักยาตัน

และในยุคสมัยนี้ เป็นยุคของผู้ชนะเป็นเจ้า ส่วนผู้แพ้เป็นโจร ผู้ชนะก็คือผู้ชนะ ไม่ว่าจะใช้แผนการสกปรกอะไรก็ตาม

ผู้ตัดสินแซ่กู่ก็อึ้งเหมือนกัน:"คุณเป็นคนของหุบเขาเทพยาจริงๆเหรอ!"

"น่าเสียดายจริงๆ!"

ผู้ตัดสินแซ่กู่รู้สึกเสียดาย สุดยอดอัจฉริยะคนนี้กลับเป็นคนของหุบเขาเทพยา

หุบเขาเทพยาคือผู้ทรยศในสายตาของสำนักกลั่นยาต่างๆในโลกบู๊โบราณ

ถึงแม้ตอนนี้พวกเขาจะไม่มีความแค้นกันแล้ว แต่สำนักกลั่นยาของโลกบู๊โบราณต่างก็ดูถูกเหยียดหยามหุบเขาเทพยา และยังรักษาระยะห่างจากหุบเขาเทพยาด้วย

ถึงแม้ผู้ตัดสินแซ่กู่จะชอบหลินหยุนมากๆ แต่เขาก็ไม่กล้ารับหลินหยุนเป็นลูกศิษย์และเป็นศัตรูกับทุกสำนักกลั่นยาของโลกบู๊โบราณ

ป่ายหลี่เถ่มองหน้าหลินหยุน จู่ๆเขาก็หัวเราะออกมา

"เป็นอย่างนี้นี่เอง!"

"ถ้าเป็นอย่างนี้ คุณก็คือตัวแทนของหุบเขาเทพยา มาที่นี่เพื่อแก้แค้นใช่ไหม?"