จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 904

ลูกศิษย์สำนักพยัคฆ์ทั้งหมด ต่างมองหลินซื่อเฉิงด้วยความตกใจ

ชายชราผู้นี้ดูท่าทางโง่ ๆ ซื่อ ๆ แต่คิดไม่ถึงเลยว่า พลังจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้

แม้ว่าพลังของชายหนุ่มเหล่านี้ สู้หลินซื่อเฉิงไม่ได้ แต่พวกเขาก็เป็นนักบู๊แดนพรสวรรค์

นักบู๊แดนพรสวรรค์เจ็ดแปดคนรวมตัวกัน ขอแค่อีกฝ่ายไม่ใช่ระดับปรมาจารย์ หากต้องการเอาชนะพวกเรา อย่างน้อยก็ต้องลงมือเป็นร้อยกระบวนท่า

แต่หลินซื่อเฉิงใช้เพียงท่าเดีย พวกเขาทั้งหมดก็ลอยกระเด็นออก

เห็นได้ชัดว่า ชายชราที่ค่อนข้างแปลกประหลาดคนนี้ อาจจะเป็นผู้สูงส่งที่ไม่เปิดเผยตัวตนก็ได้

หลินซื่อเฉิงมองไปยังชายหนุ่มเหล่านั้นที่มีสีหน้าระแวง แล้วหัวเราะพลางเอ่ย : “ทุกท่าน ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ตอนนี้เรียกอาจารย์ของพวกนายออกมาได้หรือยัง?”

ชายหนุ่มที่เป็นหัวหน้า ได้หันไปพูดกับลูกน้องที่อยู่ด้านหลัง : “แกรีบไปบอกอาจารย์ ว่ามีคนมาหาเรื่อง!”

หลินซื่อเฉิงตกใจ รีบอธิบาย : “ช้าก่อน ฉันไม่ได้มาหาเรื่องจริง ๆ นะ ฉันก็แค่อยากมาหาอาจารย์พวกนายฝึกฝนแลกเปลี่ยนวิชากันหน่อย!”

ได้ยินประโยคนี้ สีหน้าของชายหนุ่มที่เป็นหัวหน้าที่ถมึงทึงอยู่นั้นได้ดูดุดันมากยิ่งขึ้น : “รีบไปบอกสิ!”

“ครับ!” ชายหนุ่มคนนั้นรีบวิ่งไปทันที

หลินซื่อเฉิงถอนหายใจออกมาอย่างจนใจ : “เฮ้อ ฉันไม่ได้มาหาเรื่องจริง ๆ นะ!”

ไม่นาน จางเฮยหู่ เจ้าสำนักแห่งสำนักพยัคฆ์ ก็ได้พาลูกศิษย์อีกหลายคนเดินออกมา

จางเฮยหู่เป็นพวกพรานป่า สภาพครอบครัวตอนเด็กไม่ได้ดีสักเท่าไหร่ แต่ได้รับโอกาสโดยบังเอิญ เพราะช่วยเหลือนักบู๊ที่ได้รับบาดเจ็บคนหนึ่งเอาไว้

นักบู๊คนนั้นต้องการขอบคุณ จึงได้บอกวิชาเพลงบู๊ให้กับจางเฮยหู่

แต่ว่า ไม่ได้แนะนำเขา

จางเฮยหู่มีความเพียรพยายาม ศึกษาวิชาเพลงบู๊นั้นด้วยตัวเอง จนประสบความสำเร็จ

และความสามารถของจางเฮยหู่ก็ไม่ธรรมดาเลย สี่สิบปีก็กลายเป็นนักบู๊ระดับปรมาจารย์แล้ว หลังจากนั้นยี่สิบปี ได้ก้าวหน้าขึ้นอีกขั้น กลายเป็นปรมาจารย์แดนพรแสวง

จางเฮยหู่มองไปที่หลินซื่อเฉิง แล้วเผยสีหน้าเหยียดหยามออกมา พลางเอ่ยด้วยเสียงเย็นชา : “แกเป็นนักบู๊ที่ยังไม่เข้าขั้นเลยด้วยซ้ำ กลับกล้ามาปากดีท้าทายฉัน!”

“ไม่รู้จักประเมินตัวเองซะเลย!”

หลินซื่อเฉิงหัวเราะพลางเอ่ย : “คุณอย่าเพิ่งโกรธ ฉันไม่ได้อยากมาท้าทายนาย แค่อยากมาฝึกฝนกับนาย เพื่อลองดูว่าตอนนี้พลังของฉันอยู่ในระดับไหนแล้ว”

ได้ยินดังนั้น จางเฮยหู่ก็โกรธจัด : “เหอะ แกกล้าเห็นฉันเป็นตัวทดสอบงั้นเหรอ หาเรื่องตาย!”

พูดจบ จางเฮยหู่ก็ลงมือทันที

พลังของหลินซื่อเฉิง ตอนนี้อยู่ระดับพรสวรรค์สูงสุด ถ้าหากปะทะกับนักบู๊ระดับปรมาจารย์ น่าจะสามารถต้านทานไว้ได้ชั่วคราว

แต่ว่า จางเฮยหู่เป็นปรมาจารย์แดนพรแสวงแล้ว อีกทั้งลงมือด้วยความโมโห นายท่านหลินได้ลงมือไปเพียงสิบกระบวนท่า ก็ถูกจางเฮยหู่กระแทกหมัดใส่หน้าอก

หลินซื่อเฉิง เลือดลมภายในพลุ่งพล่านปั่นป่วน เห็นจางเฮยหู่จะกระแทกใส่อีกหมัด จึงรีบตะโกนออกไปว่า : “หยุด!”

จางเฮยหู่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ตอนนี้เขาเป็นฝ่ายได้เปรียบ เป็นโอกาสดีที่จะเอาชนะหลินซื่อเฉิงได้ จึงไม่มีทางหยุดมือ

ปึก!

อีกหนึ่งหมัด กระแทกเข้าใส่หน้าอกของหลินซื่อเฉิงอย่างจัง จนทำให้หลินซื่อเฉิงกระอักเลือดกระเด็นออกไป

ส่วนจางเฮยหู่นั้น เห็นได้ชัดว่าต้องการเอาชีวิตของหลินซื่อเฉิง จึงจะกระแทกเข้ามาอีกหมัด

คราวนี้หลินซื่อเฉิงกลัวขึ้นมาจริง ๆ แล้ว ก่อนหน้านี้หลินหยุนเคยบอกไว้ว่าโลกบู๊อันตรายมาก โหดร้ายมาก แต่เขายังไม่เชื่อ คิดว่าหลินหยุนเพียงแค่ขู่เขาเท่านั้น

แต่ตอนนี้ ได้เห็นว่าจางเฮยหู่ต้องการเอาชีวิตเขา นายท่านหลินจึงเข้าใจถึงความโหดร้ายแห่งโลกบู๊ได้จริง ๆ สักที

“อ๊า!”

หลินซื่อเฉิงใช้พลังที่เหลืออยู่ทั้งหมด กระแทกหมัดออกไป จากนั้น ตัวเขาก็กระเด็ดออกไปอีกครั้ง

แต่หลินซื่อเฉิงรีบฉวยโอกาสตอนได้รับแรงกระแทก หลบหนีไปอย่างสะบักสะบอม

ยังไงก็เป็นวิชาของโลกบำเพ็ญเซียน ทำให้พลังของหลินซื่อเฉิง ห่างชั้นกับนักบู๊คนอื่นที่อยู่ในระดับเดียวกัน จึงหลบหนีไปได้อย่างรวดเร็ว

จางเฮยหู่ไม่ได้คิดจะฆ่าให้สิ้นซาก เมื่อเห็นหลินซื่อเฉิงหนีไปอย่างรวดเร็ว ก็ไม่คิดจะตามเขาไป

“เหอะ ไม่เจียมตัว!”

พูดจบ ก็ได้พาลูกศิษย์กลับไปที่ประตู