จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 938

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมเจ้าบ้านถึงไม่ขยับเลยล่ะ?”

“นั่นน่ะสิ หรือว่าเจ้าบ้านคิดจะออมมือ แล้วไว้ชีวิตเด็กคนนี้หรือ?”

“ไร้เหตุผลสิ้นดี ต่อให้เป็นการออมมือ ก็น่าจะเอาชนะเจ้าเด็กคนนี้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน ไม่ควรจะหยุดมือตอนนี้เลย?”

ลูกศิษย์ตระกูลเซินทั้งหลายที่อยู่ข้างหลัง สีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย

ในมุมมองของพวกเขาแล้ว ขณะที่หมัดของเซินถูกำลังจะชกถูกตัวหลินหยุนนั้น จู่ๆก็หยุดลงทันที

นี่ทำให้พวกเขาไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก

มีแต่เจ้าตัวเซินถูเองเท่านั้น ที่รู้สึกทุกข์ใจจนพูดอะไรไม่ออก

เขาใช้พลังแรงจนหมดแล้ว แต่ว่ายังไม่สามารถที่จะทำลายแนวปกป้องของหลินหยุนได้เลย

ถึงแม้เขามองไม่เห็นว่าหลินหยุนลงมือตั้งแนวปกป้องตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ตาม แต่เขาก็เข้าใจว่านั่นจะต้องเป็นชี่แท้คุ้มกายของหลินหยุนอย่างแน่นอน

หลินหยุนมือทั้งสองไขว้หลัง มองดูเขาอย่างสงบเงียบ พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า: “ฝีมือแค่นี้ ยังคิดจะมาฆ่าฉันอีกเหรอ?”

“ไสหัวไป!”

เสียงตะคอกที่เย็นชา มือข้างหนึ่งของหลินหยุนที่อยู่ข้างหลังนั้น ก็ฟาดไปกลางอากาศตรงหน้าบริเวณเซินถูอย่างแรง

ถึงแม้ว่าฝ่ามือที่ฟาดไปนั้นไม่ได้ถูกตัวของเซินถูเลย แต่ว่า เซินถูสีหน้าเปลี่ยนไป จากนั้นก็รีบถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว

แต่ว่าก็ไม่ทันแล้ว

พลังแรงมหาศาลก็กระแทกลงบนตัวของเซินถูแล้ว

เสียงโป้งดังขึ้น เซินถูถูกตบกระเด็นจนถอยหลังออกไปสิบกว่าเมตร

“เป็นไปได้ยังไง!”

ลูกศิษย์ทั้งหลายของตระกูลเซิน สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

พลังความสามารถของเซินถู แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลเซิน เจ้าตัวเป็นถึงยอดฝีมือที่แทบจะอยู่ระดับแดนเทพแล้ว แม้แต่ในโลกบู๊โบราณนี้ ก็ยังนับว่าอยู่ในระดับกลางแล้ว

แต่ว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าเด็กหนุ่มเยาว์วัยของตระกูลธรรมดาในโลกมนุษย์คนนี้แล้ว ถึงกับไม่มีแรงที่จะต้านทานไว้ได้เลย

“นี่เป็นไปได้ยังไงกัน?”

แม้แต่ผู้อาวุโสตระกูลเซินพวกนั้น ต่างก็แสดงสีหน้าที่เหลือเชื่อออกมา

เมื่อหลินซื่อเฉิงมองเห็นฉากนี้แล้ว จึงหัวเราะเสียงดัง “สงสัยว่าฉันคงยังไม่นิ่งพอซะแล้ว! ขนาดเคยเห็นเสี่ยวหยุนลงมือที่บ้านตระกูลกู่แล้ว ถึงกับยังเป็นห่วงเขาอยู่อีก”

หลินซื่อเฉิงส่ายหน้าแล้วแสดงสีหน้าที่เยาะเย้ยตัวเองออกมา

เซินถูก็กระเสือกกระสนลุกขึ้นยืน มองดูหลินหยุนด้วยอาการช็อก กระดูกตรงหน้าอกของเขาน่าจะหักไปหลายซี่แล้ว

หลังจากที่เขาได้ฝึกฝนจนเข้าถึงแดนสูงสุดแล้ว ยังไม่เคยพ่ายแพ้อย่างทุลักทุเลเช่นมาก่อนเลย

“ไอ้หนู แกอยู่เหนือความคาดหมายของฉันจริงๆ!”

“ต้องยอมรับว่า พลังความสามารถของแกแข็งแกร่งมาก แต่ว่ายังไงแกก็ต้องตายอยู่ดี”

“ตระกูลเซินเราสามารถเป็นหนึ่งในเจ็ดตระกูลยิ่งใหญ่ของโลกบู๊โบราณได้ พลังความสามารถของพวกเรา ไม่ใช่แกคนเดียวก็จะสามารถสั่นคลอนได้หรอกนะ!”

เซินถูมองไปยังลูกศิษย์ตระกูลเซินทั้งหลาย แล้วตะโกนเสียงดังว่า “ผู้อาวุโสทุกท่านเตรียมตัววางค่ายกลมหาปัทมา!”

เจียงย่านหรงตกใจมาก ร้องตะโกนว่า “คุณอาคะ โปรดไว้ชีวิตเขาด้วย!”

เซินถูมองไปยังเจียงย่านหรง ไม่ได้เกินความคาดหมายอะไรเลย พูดด้วยเสียงเข้มว่า “ฉันเดาออกแต่แรกแล้วว่า หลานน่าจะรู้จักกับเขามาก่อนแล้ว”

“ดูไปแล้ว พวกนายไม่เพียงแต่รู้จักกัน อีกทั้งก็ยังมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งอีกด้วย”

เจียงย่านหรงพูดว่า “คุณอาอย่าเพิ่งเข้าใจผิดค่ะ พวกเราแค่เคยเห็นหน้าเพียงครั้งเดียวเท่านั้น แต่ว่าเขาไม่ใช่คนเลวนะ ดังนั้น หลานจึงทนไม่ได้ที่เห็นเขาจะต้องตายในค่ายกลมหาปัทมา จึงอยากขอร้องให้คุณอาไว้ชีวิตเขาด้วย!”

เซินถูมองดูหลินหยุนแวบเดียว แล้วพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “ฉันสามารถไว้ชีวิตเขาก็ได้ แต่ว่าพลังการฝึกฝนของเขาก็อย่าคิดจะเอาไว้เลย”

“คุณอา......” เจียงย่านหรงขมวดคิ้ว คิดอยากจะขอร้องอีก แต่ว่ากลับถูกเซินถูพูดตัดตอนเสียก่อน

“หลานเจียง ฉันก็เห็นแก่หน้าหลานมากพอแล้วนะ อย่าพูดอีกเลย จะเสียความรู้สึกกันเปล่าๆ!”

เจียงย่านหรงจึงถอยหลังไปอย่างจนหนทาง แล้วโค้งคำนับ “ขอบคุณคุณอามากค่ะ!”

พอพูดจบ เจียงย่านหรงมองไปยังหลินหยุนด้วยความรู้สึกเสียดาย ในใจก็พูดว่า “เจ้าเด็กนี่ นิสัยชอบเอาชนะขนาดนี้ ฉันสามารถรักษาชีวิตนายไว้ได้ ก็ถือว่าฉันได้ช่วยเต็มที่แล้ว”

หลินหยุนไม่ได้พูดอะไร แต่ว่า สำหรับความมีน้ำใจของเจียงย่านหรงเด็กสาวคนนี้ เขาก็ยังมีความรู้สึกที่ดีอยู่บ้าง

อีกทั้ง ดูจากท่าทีของเจียงย่านหรงแล้ว เรื่องที่เธอพูดเตือนตัวเองเมื่อครู่นี้ จะต้องหมายถึง ค่ายกลมหาปัทมานี้อย่างแน่นอน