จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 939

ค่ายกลมหาปัทมาภายใต้การนำของผู้อาวุโสทั้งเก้าของตระกูลเซิน ก็หมุนวนไปด้วยความเร็วสูง ราวกับเครื่องยนต์ที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

หมัดที่หลินหยุนชกไปบนตัวของผู้อาวุโสสามก่อนหน้านั้น ถูกพลังแรงของค่ายกล หลอมละลายจนไม่เหลือร่องรอยเลย

แต่ว่าหลินหยุนไม่เชื่อว่าค่ายกลนี้สามารถทำให้พลังแรงของเขาหายไปจนหมดสิ้น ไม่มีค่ายกลใดที่สามารถดูดซับพลังการจู่โจมของศัตรูได้อย่างไร้เหตุผล

ต่อให้มีอยู่ก็จริง เช่นนั้นก็จะต้องชดใช้ด้วยความสูญเสียที่ไม่มีใครรู้ได้

หลินหยุนเชื่อว่า ตอนนี้คนตระกูลเซินพวกที่ขับเคลื่อนค่ายกลขนาดใหญ่เช่นนี้ จะต้องได้รับการชดใช้จากความสูญเสียที่เกิดขึ้นไปแล้วอย่างแน่นอน

เซินถูยืนอยู่ภายนอกค่ายกล สีหน้าค่อนข้างเคร่งเครียด ตะโกนพูดกับผู้อาวุโสพวกนั้นว่า “ปัทมาร่วง!”

ขณะที่เสียงของเซินถูดังขึ้นนั้น ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงของกระแสกลิ่นอายทันที จากเดิมที่ดุร้ายรุนแรงเปลี่ยนเป็นแปลกประหลาดอย่างยากที่จะคาดเดาได้

ผู้อาวุโสทั้งเก้าที่รับผิดชอบในการวางค่ายกลนี้ จู่ๆก็กระโดดสูงขึ้นมา พร้อมกับตะโกนเสียงดัง จากนั้นก็ชกหมัดลงไปตรงหลินหยุนหนึ่งที

ในขณะที่พวกเขากระโดดสูงขึ้นนั้น ได้เกิดเป็นรูปภาพที่คล้ายกับรูปดอกบัวขึ้นมา

การจู่โจมเริ่มต้นจากผู้อาวุโสทั้งเก้า แต่ว่า กลับไม่ได้จบลงที่พวกเขาทั้งเก้าคน

ลูกศิษย์ของตระกูลเซินทั้งหลายที่อยู่วงรอบข้างนอกอีกสองชั้น ก็ชกหมัดพร้อมกันออกไปในเวลาเดียวกัน

เพียงแต่ว่า พวกเขายกกำปั้นชกไปยังแผ่นหลังของเพื่อนที่อยู่ตรงหน้า ส่วนลูกศิษย์ตระกูลเซินพวกที่อยู่วงรอบชั้นในสุดนั้น กลับชูกำปั้นชกไปยังผู้อาวุโสทั้งเก้าที่ลอยอยู่กลางอากาศนั้น

ค่ายกลมหาปัทมามีความสามารถในการถ่ายทอดพลังได้ สามารถรวบรวมพละกำลังของทุกคนมารวมไว้ที่ใครคนใดคนหนึ่งได้

การจู่โจมของผู้อาวุโสทั้งเก้า แท้จริงแล้วก็เป็นการโจมตีพร้อมกันของทุกๆคน จึงนับได้ว่าเป็นการโจมตีจากค่ายกลทั้งหมดนั่นเอง

ทั้งเก้าคนนี้ โดยทั่วไปแล้วก็จะเป็นปรมาจารย์ชั้นสูงสุดทั้งนั้น แต่ว่า ต่อให้พวกเขาทั้งเก้าคนรวมกันแล้ว ก็ยังเทียบไม่ได้กับยอดฝีมือแดนเทพคนหนึ่งเลย

แต่ว่าตอนนี้หลังจากผ่านการหลอมรวมของค่ายกลมหาปัทมาแล้ว การบุกโจมตีพร้อมกันของพวกเขาทั้งเก้าคนนั้น ยังเหนือกว่ายอดฝีมือแดนเทพคนหนึ่งที่โจมตีด้วยพลังแรงทั้งหมดของเขาด้วยซ้ำไป

ค่ายกลที่ยิ่งใหญ่นี้ สามารถต่อสู้อย่างก้าวกระโดดเลยทีเดียว

ไม่แปลกที่ว่า เจียงย่านหรงถึงได้หวาดกลัวค่ายกลมหาปัทมาของตระกูลเซินเช่นนี้

แต่ว่า ถึงแม้ว่าค่ายกลที่ยิ่งใหญ่นี้จะสามารถสังหารยอดฝีมือแดนเทพได้ก็ตาม แต่ว่าก็ยังคงไม่สามารถจัดการกับหลินหยุนได้เช่นเดิม

เมื่อรอจนผู้อาวุโสทั้งเก้านั้นโจมตีใกล้ถึงตัวแล้ว หลินหยุนก็ค่อยๆยื่นมือออกไป ชูกำปั้นขึ้นไปยังท้องฟ้า

โป้ง ！

เมื่อปะทะกับพลังแรงของทั้งเก้านั้น ราวกับระเบิดที่มีอำนาจทำลายสูงลูกหนึ่ง ระเบิดขึ้นตรงที่ปะทะกันอย่างรุนแรง

ความรุนแรงของแรงปะทะนั้น ทำให้อากาศภายในรัศมีร้อยเมตร ล้วนถูกดันออกไปจนหมดสิ้น

รอบๆบริเวณสุญญากาศนั้น กลับหายไปในชั่วพริบตา

อาจไม่แน่ ถ้าพลังแรงแข็งแกร่งกว่านี้อีกนิดเดียว ก็จะสามารถทะลุสิ่งกีดขวางบริเวณสุญญากาศนี้ไปก็ได้

ผู้อาวุโสทั้งเก้านั้นก็ถูกกระแทกจนตัวลอยออกไปข้างนอก สวนหลินหยุนก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิมโดยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว

เซินถูในใจรู้สึกช็อก “พละกำลังของเจ้าเด็กนี่ อยู่แดนอะไรกันแน่? คงเป็นไปไม่ได้ที่จะถึงแดนเทพแล้วนะ!”

“ยอดฝีมือแดนเทพที่อายุเพียงแค่ยี่สิบต้นๆเท่านั้น.......”

เซินถูคิดแล้วก็รู้สึกมึนศีรษะ

ผู้ที่มีอาการช็อกมากที่สุด ก็ยังคงเป็นผู้อาวุโสทั้งเก้าที่รับผิดชอบในการโจมตีครั้งนี้

ตอนนี้ ภายในร่างของพวกเขาเลือดลมแปรปรวน ในใจกลับรู้สึกตื่นตกใจเป็นอย่างมาก

ค่ายกลมหาปัทมาไม่ได้ใช้มานานหลายสิบปีแล้ว ที่เคยได้ใช้ครั้งหลังสุดนั้น ก็เพื่อมาจัดการกับยอดฝีมือแดนเทพคนหนึ่ง

คนที่ควบคุมค่ายกลตอนนั้น ก็เป็นแค่ปรมาจารย์แดนสูงสุดเพียงสามคนเท่านั้น ที่เหลือนอกนั้นก็ล้วนแต่เป็นปรมาจารย์แดนใหญ่ทั้งนั้น

แต่ว่า สุดท้ายแล้วก็ยังสามารถสังหารยอดฝีมือแดนเทพคนนั้นได้สำเร็จ

แต่ตอนนี้พวกเขาทั้งเก้าคน ล้วนแต่เป็นปรมาจารย์ชั้นสูงสุดทั้งนั้น ตอนนี้ถึงกับพ่ายแพ้ให้กับเด็กหนุ่มที่มีอายุแค่ยี่สิบต้นๆตรงหน้าคนนี้

นี่มันเป็นไปได้ยังไง!

“ปัทมาบาน！”

ไม่ได้ให้เวลาผู้อาวุโสทั้งหลายตื่นตกใจอีกแล้ว เซินถูที่อยู่ข้างๆก็ตะโกนเสียงดังขึ้นอีกครั้ง

ผู้อาวุโสทั้งเก้าก็เหมือนกับหุ่นยนต์ที่ได้รับสัญญาณ ทำตามที่เคยฝึกฝนมาเป็นประจำ ชกหมัดลงไปบนพื้นดินหนึ่งที

ลูกศิษย์ทั้งหลายที่อยู่ข้างหลังของพวกเขา ก็ชกหมัดลงไปบนพื้นหนึ่งทีเช่นกัน

พลังแรงที่แข็งแกร่งก็ถูกเหนี่ยวนำจากค่ายกลมหาปัทมา เกิดการระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง จากรอยต่อที่มองไม่เห็นบนพื้นดิน ไปจนถึงจุดตำแหน่งที่หลินหยุนยืนอยู่

หลินหยุนสีหน้าไร้ความรู้สึก พูดอย่างเรียบๆว่า “งั้นเหรอ?”

“ค่ายกลนี้น่าอัศจรรย์มากก็จริง ตอนนี้ฉันยังหาวิธีทำลายมันไม่ได้ แต่ว่า ต่อให้เป็นค่ายกลที่มหัศจรรย์ยังไง ก็จะต้องใช้พลังแรงในการสนับสนุนให้ขับเคลื่อนไปทั้งนั้น”

เซินถูพูดเยาะเย้ยว่า “แกวางใจเถอะ พวกเรามีพลังมากพอที่จะสนับสนุนให้ค่ายกลมหาปัทมาขับเคลื่อนไปได้ตามปกติได้”

หลินหยุนพูดว่า “พละกำลังของพวกแก ก็แค่ขับเคลื่อนให้ค่ายกลหมุนวนได้ในสภาวะที่ปกติเท่านั้นเอง แต่ว่าพละกำลังของพวกแก กลับไม่สามารถต้านทานการจู่โจมจากแรงภายนอกค่ายกลได้เลย”

“ในเมื่อฉันยังหาวิธีการทำลายค่ายกลนี้ไม่ได้ งั้นก็คงต้องใช้วิธีเก่าแก่โบราณที่สุดแล้วล่ะ”

ในใจของเซินถูรู้สึกตกใจ เกิดลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมาทันที “วิธีอะไรเหรอ?”

คำตอบของเขา ก็คือท่าหมัดที่รุนแรงของหลินหยุน

“ท่าแยกน้ำในสิบแปดท่าต้าเต๋า!”

หมัดของหลินหยุนนั้น ชกไปยังผู้อาวุโสรองของตระกูลเซินที่หมุนวนมาอยู่ตรงหน้าตัวเองพอดี

โป้ง!

ท่าหมัดนี้ก็ชกลงไปยังร่างของผู้อาวุโสรอง แต่กลับไม่สามารถหยุดผู้อาวุโสรองไว้ได้

ผู้อาวุโสรองไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย ก็ยังคงหมุนด้วยความเร็วอย่างต่อเนื่องต่อไป

เพียงแต่ว่า สีหน้าของผู้อาวุโสที่เหลืออีกแปดคนนั้น เปลี่ยนเป็นขาวซีดทันที

“ค้อนดาวร่วง!”

มีพลังแรงหนึ่งตกลงมาจากฟากฟ้า ราวกับภูเขาลูกใหญ่ลูกหนึ่ง ทับลงมาบนไหล่ของ ผู้คนทั้งหลายอย่างแรง

ผู้อาวุโสทั้งเก้าส่งเสียงเล็กน้อย ความเร็วการหมุนวนของทุกคน ก็หยุดลงในเสี้ยววินาทีเดียว

ลูกศิษย์ทั้งหลายพวกนั้น สีหน้าขาวซีด ฝีเท้าที่ก้าวเดินนั้นเหมือนลอยจากพื้นดิน ราวกับดื่มสุราเมามาย พร้อมที่จะล้มลงได้ตลอดเวลา

“ดาวยักษ์ตก!”

ไม่ให้เวลาพักหายใจกับคนพวกนี้เลย เสียงของหลินหยุนก็ดังขึ้นอย่างเรียบๆอีกครั้งหนึ่ง

ราวกับการพุ่งของดาวตก ราวกับความยิ่งใหญ่ของดาวฤกษ์ นั่นก็คือดาวยักษ์ตก!