จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 962

หลินหยุนกับคาร์นอตวิลเลียมพยายามเดินผ่านฝูงชน พวกเขาเห็นวัยรุ่นใส่เสื้อสีฟ้าคนหนึ่งอยู่ท่ามกลางชายชราหลายคน เขามองผู้หญิงใส่กระโปรงสีขาวหลายๆคนที่มีผ้าแพรปิดหน้าด้วยท่าทางเย่อหยิ่งและพูดอย่างเย็นชา

"เจ้าสำนักน้อยหลอพูดถูกแล้ว วังเทพหิมะมีอำนาจอะไรมายึดสถานที่แห่งนี้ไว้คนเดียว!"

ผู้หญิงใส่กระโปรงสีขาวพูดอย่างเย็นชา:"เพราะวังเทพหิมะของพวกเราหาสถานที่นี้เจอเห็นคนแรก!"

"ดังนั้นพวกคุณต้องจากไป!"

หลอหยวนป้าที่เป็นเจ้าสำนักน้อยของสำนักชิงชางหัวเราะอย่างเย็นชา สีหน้าที่ซีดขาวของเขาเผยรอยยิ้มที่เย็นชาออกมา:"พวกเธอค้นพบสถานที่แห่งนี้ สถานที่แห่งนี้ก็เป็นของพวกเธอเหรอ"

"ถ้างั้นฉันพบเห็นพวกเธอ พวกเธอก็เป็นของฉันใช่ไหม? ฮ่าๆๆๆ……"

หลอหยวนป้าหัวเราะออกมาด้วยเจ้าเล่ห์ ผู้ชายทุกคนที่อยู่ที่นี่เข้าใจความหมายที่เขาต้องการสื่อออกมา ทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็หัวเราะตาม สายตาที่พวกเขามองผู้หญิงใส่กระโปรงขาวก็ร้อนแรงมากขึ้น

มีวัยรุ่นคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆหลินหยุนถอนหายใจ:"วังเทพหิมะเป็นสำนักที่มีแต่ผู้หญิงล้วน และผู้หญิงทุกคนก็สวยมากๆ แต่พวกเธอนั้นเย็นชามากๆเหมือนกัน"

วัยรุ่นอีกคนที่อยู่ข้างๆก็หัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์:"พวกเธอเย็นชาหรือเปล่า ต้องลองนอนกับพวกเธอสักคนสองคนก็จะรู้เอง ฉันไม่เชื่อหรอก ถ้าพวกเธอตกมาอยู่ในมือของฉัน ฉันจะทำให้พวกเธอร้อนแรงเอง"

วัยรุ่นคนนั้นมองไปที่เขา:"คุณฝันไปเถอะ คุณอยากจะโดนแม่มดเฒ่าของวังเทพหิมะตามฆ่าเหรอ?"

เมื่อได้ยินคำว่าแม่มดเฒ่าทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของวัยรุ่นคนนั้นนิ่งไปเลย และร่างกายของเขาก็สั่นเพราะความหวาดกลัว

"ประมุขวังเทพหิมะ เป็นผู้หญิงที่บ้าคลั่งมากๆ สมัยก่อนมีผู้อาวุโสคนหนึ่งของสำนักชิงชางไปแตะเนื้อต้องตัวลูกศิษย์ผู้หญิงคนหนึ่งของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ และโดนเธอหาข้ออ้างและฆ่าเขาให้ตายทั้งเป็น"

"แม้แต่เจ้าสำนักชิงชางมาขอร้องด้วยตัวเอง แต่ผู้หญิงบ้าคลั่งคนนั้นก็ไม่รับปาก เพราะเรื่องนี้เกือบจะทำให้สองสำนักต้องเปิดศึกสู้รบกัน ถ้าสี่ค่ายใหญ่ไม่ออกมาไกล่เกลี่ยเรื่องนี้ โลกบู๊โบราณน่าจะเกิดสงครามและความวุ่นวายแล้ว

หลินหยุนครุ่นคิดอย่างเงียบๆ ดูเหมือนว่าประมุขวังเทพหิมะคนนี้จะหวงลูกศิษย์มากๆ ถ้าเธอรู้ว่าตัวเองแอบฆ่าลูกศิษย์ของเธอไปหลายคน เธอคงจะตามฆ่าฉันอย่างแน่นอน

ลูกศิษย์ของวังเทพหิมะที่โดนหลอหยวนป้าพูดลวนลาม เธอดึงกระบี่ที่อยู่ในมือออกมาทันที เธอชี้ไปที่หลอหยวนป้าและพูด:"ถ้ายังกล้าพูดจาลวนลามอีก ฉันจะฆ่าคุณ:"

คนอื่นๆที่อยู่ข้างๆหลอหยวนป้า ก็ดึงกระบี่ออกมาเหมือนกัน พวกเขาไม่ได้รู้สึกกลัวเลย

"หึ ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าสี่ค่ายใหญ่ พวกเราคงฆ่าล้างวังเทพหิมะของพวกเธอไปนานแล้ว"

"คนของวังเทพหิมะชอบพูดว่าตัวเองสวยงามและบริสุทธิ์ไม่ใช่เหรอ? หลังจากฆ่าล้างวังเทพหิมะของพวกเธอแล้ว ฉันจะให้พวกเธอได้ลิ้มลอง'ยาลวงรัก'ที่ฉันทำขึ้นมา"

"หลังจากนั้นก็ยกพวกเธอทั้งหมดให้ลูกน้องของสำนักชิงชาง ดูสิว่าพวกเธอยังสามารถรักษาความบริสุทธิ์ไว้ได้ไหม?"

ลูกน้องของสำนักชิงชางเหล่านั้นก็หัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ทันที:"ขอบคุณเจ้าสำนักน้อยมากๆ!"

"พวกคุณอยากตายใช่ไหม!"

ลูกศิษย์หญิงของวังเทพหิมะทั้งหมดโกรธมากๆ ถึงแม้พวกเขาจะใช้ผ้าแพรปิดหน้าตัวเองอยู่ แต่ก็สามารถคาดเดาได้ สีหน้าตอนนี้ของพวกเธอคงโกรธจนหน้าดำหน้าแดง

ถึงแม้หลินหยุนจะไม่รู้ว่ายาลวงรักคืออะไร แต่เขาก็สามารถคาดเดาได้ มันไม่ใช่ของดีอย่างแน่นอน

ดูเหมือนว่าเจ้าสำนักน้อยของสำนักชิงชางคนนี้ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน

เมื่อมองจากเหตุการณ์นี้ ก็ทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่าสำนักต่างๆในโลกบู๊โบราณก็ไม่ได้ปรองดองกัน พวกเขามีปัญหาและขัดแย้งกัน ถ้าไม่ใช่เพราะสี่ค่ายใหญ่คอยไกล่เกลี่ย พวกเขาคงต่อสู้กันจนตายไปข้างหนึ่งอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นลูกศิษย์หญิงทั้งหมดของวังเทพหิมะดึงกระบี่ออกมา คนของสำนักชิงชางก็ไม่ยอมอ่อนข้อ พวกเขาก็ดึงอาวุธออกมาเหมือนกัน

แต่สามสำนักที่เหลือ พวกเขาไม่ได้พูดอะไร และดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความดีใจ

พวกเขากำลังรอให้สำนักชิงชางกับวังเทพหิมะเปิดศึกต่อสู้กัน หลังจากนั้น พวกเขาก็จะกลายเป็นฝ่ายได้เปรียบ

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

จู่ๆก็มีเสียงพูดดังขึ้น ลมหอมโชยมา มีผู้หญิงเสื้อขาวคนหนึ่งพุ่งมายืนอยู่ที่ด้านหน้าของลูกศิษย์หญิงของวังเทพหิมะทันที

ผู้หญิงคนนี้ใส่เสื้อสีขาว และแต่งตัวเหมือนกับลูกศิษย์ของวังเทพหิมะ แต่เสื้อที่หน้าอกของเธอมีลายปักกระบี่เล็กๆอยู่

"นางหิมะ เธอคือนางหิมะ!"

"นางหิมะมาแล้ว ดูเหมือนว่าวังเทพหิมะจะให้ความสำคัญกับสถานที่แห่งนี้มากๆ!"

ในฝูงชนมีเสียงถอนหายใจและพูดคุยดังขึ้นทันที

ลูกศิษย์หญิงทั้งหมดของวังเทพหิมะต่างโค้งคำนับทันที:"คารวะนางหิมะ!"