ฟู่ๆ!
เปลวไฟนั้นมีความยาวสิบกว่าเมตร ใหญ่เหมือนถังน้ำ มันเหมือนกับดาวตกที่ตกลงมาจากฟากฟ้าในยามค่ำคืน
ทั่วทั้งหุบเขาสว่างไสวไปหมด ใบหน้าของทุกคนสีแดงจากการส่องสว่างจากเปลวไฟ อุณหภูมิของเปลวไฟนั้น แม้แต่ยอดฝีมือของกาฬโลกที่อยู่ในหุบเขาก็สัมผัสได้
"ท่านเทพแห่งสว่างที่เคารพที่เคารพ นี่ยังเป็นพลังของมนุษย์อีกเหรอ!"
"แข็งแกร่งมากๆ ไอ้หนุ่มคนนี้แข็งแกร่งมากๆ แม้แต่เทพสงครามหรือประมุขสำนักหลงถังก็คงมีพลังแข็งแกร่งสูสีกับเขา!"
ตางอู่พูดด้วยความเคารพ:"ปรมาจารย์หลิน ไม่แปลกใจเลยที่เขาเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของลำดับเทพ!"
ฉูเหอที่มีอคติกับหลินหยุนมาโดยตลอด ตอนนี้สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง
"นี่มันแข็งแกร่งมากเกินไปแล้ว!"
สีหน้าของหมาป่าเพลิงเคร่งขรึมมากๆและพูดด้วยความโกรธ:"เขาใช้มังกรไฟสังหารของฉันกลับมาโจมตีฉัน มันไม่มีเหตุผลเลย!"
"กล้ามาแข่งควบคุมเปลวไฟกับฉัน คุณยังไม่คู่ควรพอ!"
หมาป่าเพลิงตะโกนด้วยความโกรธ ทั่วร่างกายของเขามีเปลวเพลิงลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง ราวกับว่าเขาเป็นเทพแห่งเพลิง
เมื่อเผชิญหน้ากับหอกเพลิงไฟที่หลินหยุนโยนออกมา แต่หมาป่าเพลิงไม่หลบการโจมตีครั้งนี้ แต่เขากลับกางมือออก ราวกับว่าจะโอบกอดท้องฟ้า
"เขาจะทำอะไรเหรอ!"
"เขาเตรียมตัวที่จะให้หอกเพลิงไฟแทงทะลุหน้าอกของตัวเองเหรอ?"
สีหน้าของฉูเหอและตางอู่เต็มไปด้วยความสงสัย
ยอดฝีมือทั้งหมดของกาฬโลกกลั้นหายใจทันที และมองหมาป่าเพลิงด้วยความหวาดกลัว
"ท่านเทพแห่งสว่างที่เคารพที่เคารพ ท่านหมาป่าเพลิงกำลังจะทำอะไรกันแน่?"
"หึ เรื่องนี้คุณก็ไม่รู้แน่นอน! ท่านหมาป่าเพลิงเคยฝึกฝนในภูเขาไฟเจ็ดวันเจ็ดคืน เปลวไฟแค่นี้ สำหรับท่านหมาป่าเพลิงแล้ว มันไม่สามารถทำอะไรท่านหมาป่าเพลิงได้อยู่แล้ว!"
หอกเพลิงไฟพุ่งทะลุท้องฟ้ายามค่ำคืน และแทงเข้าไปกลางอกของหมาป่าเพลิงอย่างแม่นยำ
แต่หอกเพลิงไฟสัมผัสโดนร่างกายของหมาป่าเพลิงแล้ว จากนั้นหอกเพลิงไฟก็ค่อยๆละลายหายไป แต่โดนหมาป่าเพลิงดูดซับพลังทั้งหมด
"ฮ่าๆๆ มันเป็นรสชาติที่สุดยอดมากๆ!"
ร่างกายของหมาป่าเพลิงยังคงมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ เขาเงยหน้าและหัวเราะออกมา
"ไอ้หนุ่ม ยังมีอีกไหม?"
สีหน้าของหลินหยุนนั้นปกติ แต่เขาไม่พูดอะไรเลย และมองดูเขาด้วยสายตาที่จริงจัง
ฉูเหอขมวดคิ้วและพูด:"มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง! ไอ้หมอนั่นดูดซับเปลวไฟได้ หรือว่าการโจมตีด้วยเปลวไฟทั้งหมด ไม่ส่งผลกระทบต่อเขาเลยเหรอ?"
สีหน้าของตางอู่เคร่งขรึมมากๆ:"มันน่าจะเป็นอย่างนั้น!"
"ฉันได้ยินมาว่าหมาป่าเพลิงคนนี้สามารถควบคุมธาตุไฟได้เป็นอย่างดี"
ฉูเหอรู้สึกสิ้นหวังอยู่ในใจเล็กน้อย:"แล้วจะต่อสู้กับเขายังไงละ?"
ตางอู่พูด:"สามารถใช้วิชาธาตุน้ำโจมตีและเอาชนะเขา!"
เทพฟ้าร้องเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก:"หมาป่าเพลิงมีร่างกายของธาตุไฟบริสุทธิ์ การโจมตีด้วยเปลวไฟของโลกใบนี้ทำอะไรเขาไม่ได้อยู่แล้ว"
"มันเหมือนกับคบเพลิง เมื่อโยนมันเข้าไปในเตาไฟ มันไม่เพียงทำลายเตาไฟไม่ได้ แต่มันยังกลายเป็นเชื้อเพลิงให้กับเตาไฟอีกด้วย"
เกียโรมองไปที่ชายวัยกลางคนที่มีผิวดำและเป็นชาวตะวันตก เขายิ้มและพูดว่า:"มารเพลิง คุณก็เป็นยอดฝีมือด้านธาตุไฟ คุณคิดว่าถ้าเอาตัวเองไปเทียบกับท่านหมาป่าเพลิง คุณคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งขนาดไหน?"
มารเพลิงถอนหายใจและพูด:"ความแข็งแกร่งของฉันเทียบกับท่านหมาป่าเพลิงไม่ได้เลย"
"การโจมตีครั้งนี้ของท่านหมาป่าเพลิง ฉันยังรับไม่ไหวเลย"
หมาป่าเพลิงมองดูหลินหยุนด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง และชูนิ้วกลางให้กับหลินหยุนด้วยความอวดดี:"ไอ้หนุ่ม คุณอ่อนแอมากๆ!"
หลินหยุนเผยรอยยิ้มประหลาดๆออกมา:"ใช่เหรอ?"
"คุณรู้สึกว่าเปลวไฟของฉันมีรสชาติที่ยอดเยี่ยมมากๆใช่ไหม?"
"งั้นคุณก็ลองดูดซับเปลวไฟให้ได้ก่อน"
"คุณหมายความว่ายังไง?"รอยยิ้มบนใบหน้าของหมาป่าเพลิงหยุดนิ่งทันที
เปลวไฟที่อยู่ทั่วร่างกายของเขาหายไปหมด และเขาก็กลับมาเป็นคนปกติ
แต่ตอนนี้ร่างกายของเขาก็มีเปลวไปลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง และเขาไม่สามารถควบคุมเปลวไฟครั้งนี้ได้
"เกิดอะไรขึ้น?"
"มันคือเปลวไฟอะไรกันแน่?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...