จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 989

หลินหยุนยืนอยู่ท่ามกลางทุกคน เขาสองมือไขว้หลัง เส้นผมสั้นๆของเขาก็ค่อยๆยาวขึ้นจนถึงเอว

เสื้อคลุมของเขาพองขึ้น เส้นผมยาวๆของเขาปลิวไสวไปตามลม ผิวพรรณที่เผยให้เห็นนั้น มันงดงามเหมือนกับหยกขาวๆเลย

เขามีคิ้วที่โค้งเรียวเหมือนดาบ มีดวงตาที่เป็นประกายดังดวงดาว นัยน์ตาของเขาลึกล้ำเหมือนอวกาศ เหมือนเทพมารที่มายังโลกมนุษย์

นี่เป็นร่างภูตป่าจากร่างเต๋าไม่สิ้นสูญหุนหยวน

หลังจากได้รับคุณสมบัติพิเศษจากมิงค์สีทองจื่อมู่แล้ว ร่างภูตป่าของหลินหยุนสามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งมันเหมาะสมมากๆกับการต่อสู้ในรูปแบบนี้

ยอดฝีมือคนแรกของกาฬโลกได้พุ่งเข้ามาแล้ว

คนๆนี้เป็นนักบู๊โบราณของศาสนาพราหมณ์อินเดีย เขาก็คือชายหัวล้านที่มีหน้าตาอัปลักษณ์ก่อนหน้านี้

เมื่อเขาเข้าใกล้หลินหยุนในรัศมีห้าเมตร จู่ๆเขาก็ต่อยหมัดใส่หลินหยุนทันที

ด้วยระยะห่างขนาดนี้ พลังของเขาที่โจมตีออกมาก็จะลดลงเหมือนกัน ยอดฝีมือระดับนี้ไม่ควรทำเรื่องที่ผิดพลาดแบบนี้

อย่างไรก็ตาม จู่ๆมือของเขาก็ยาวขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ มันเหมือนกับกระบองวิเศษของซุนหงอคงในตำนานจีนโบราณ มันสามารถยืดได้หดได้ตามที่ปรารถนา

หลินหยุนไม่ทันระวังตัวและโดนหมัดนี้โจมตีโดนร่างกายอย่างจัง

ยอดฝีมือคนนี้ดีใจมากๆ เมื่อสักครู่สามสุดยอดฝีมือต่อสู้กับหลินหยุนตั้งนาน แต่ก็ไม่เคยโจมตีโดนร่างกายของหลินหยุนเลย

หมัดแรกของเขาก็โจมตีโดนร่างกายของหลินหยุนสำเร็จ ดูเหมือนไอ้หนุ่มชาวจีนคนนี้ก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมากนัก บางทีสามสุดยอดฝีมืออาจจะไม่ได้แข็งแกร่งจริงๆตามที่ร่ำลือเอาไว้

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขายังไม่ทันได้ดีใจ หลินหยุนฟาดฝ่ามือเหมือนดาบและฟันไปที่แขนของเขาทันที

แต่ยอดฝีมือคนนี้ไม่ได้กังวลใจ เพราะวิชาที่เขาฝึกนั้นคือวิชาโยคะโบราณ ร่างกายของเขาอ่อนนุ่มและยืดหยุ่นได้เหมือนเส้นก๋วยเตี๋ยวที่สามารถนวดได้ตามใจชอบ

ถึงแม้จะมีมีดที่คมมากๆ เขาก็สามารถพันรอบมีดคมๆได้หลายสิบรอบ

อย่างไรก็ตาม หลังจากฝ่ามือมีดของหลินหยุนฟันลงมา แขนของเขาก็ขาดทันที

วิชาโยคะโบราณที่เขาภาคภูมิใจมากๆ เมื่อเผชิญหน้ากับหลินหยุน มันกลับอ่อนแอมากๆ

แม้แต่ตอนที่ยอดฝีมือของศาสนาพราหมณ์คนนี้แขนขาด แต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้ตัว และเขาก็ลืมตะโกนอีกด้วย

นี่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน ฝ่ามือมีดของหลินหยุนในครั้งนี้ มันรวดเร็วมากๆ และแข็งแกร่งมากๆเหมือนกัน

เมื่อฝ่ามือดาบของหลินหยุนฟันลงไปแล้ว และทำให้ยอดฝีมือของศาสนาพราหมณ์แขนขาด การโจมตีด้วยเวทมนตร์ธาตุน้ำของโซโรที่เป็นนักเวทย์ระดับสูงก็มาถึงด้านหน้าของหลินหยุนแล้ว

มังกรน้ำสีน้ำเงินตัวนั้น มีพลังที่ทำลายล้างทุกอย่าง และพุ่งโจมตีมาจากด้านบน

ทุกที่ที่มังกรน้ำผ่าน จะเกิดหมอกน้ำขึ้น นั้นเป็นหมอกน้ำที่เกิดจากพลังมหาศาลและความเร็วเสียดสีกับอากาศ

แค่นี้ก็เห็นได้อย่างชัดเจน มังกรน้ำตัวนี้แข็งแกร่งมากแค่ไหนกันแน่!

ยะโซตกตะลึงเล็กน้อย:"นักเวทย์น่ากลัวมากๆ ถ้าพวกเขามีเวลามากพอในการร่ายเวทมนตร์ พลังโจมตีของพวกเขาจะแข็งแกร่งกว่าพลังที่ตัวเองมีอยู่หลายเท่า!"

หลินหยุนมองมังกรน้ำตัวนั้นแค่ครั้งเดียว ปลายเท้าของเขากระทืบที่พื้น ร่างกายของเขาก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าและต่อยหมัดออกไปทันที

"ท่าแยกน้ำ!"

หมัดที่ทรงพลังมากๆ ต่อยโดนศีรษะของมังกรน้ำ ทำให้มันแตกละเอียดเป็นชิ้นๆ

พลังของเวทมนตร์ที่เทียบได้กับพลังของยอดฝีมือระดับแดนเทพ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับร่างภูตป่าของหลินหยุน เมื่อเทียบกับสิบแปดท่าต้าเต๋า พลังของมันอ่อนแอมากๆ

"ฆ่าเขาให้ตาย!"

เทพฟ้าร้องตะโกนออกมาและทะยานขึ้นไปท้องฟ้า ร่างภูตอสุนีบาตปล่อยสายฟ้าออกมาจนทำให้ท้องฟ้ายามค่ำคืนสว่างไสว ตอนนี้ค้อนสายฟ้ามีความสูงประมาณสองเมตร เขาถือมันเอาไว้และโจมตีใส่หลินหยุนทันที

และตรงพื้นดิน มียอดฝีมือแปดคนจากกาฬโลกก็โจมตีไปที่หลินหยุนพร้อมกัน

เพ้าดำใช้โอกาสในครั้งนี้ เขาชูคฑาฟาโรห์ขึ้นมา มีวงกลมสีเงินหลายๆอัน รอบล้อมร่างกายของหลินหยุนที่พึ่งจะตกลงมาที่พื้น

"คุกปริภูมิ!"

ดวงตาสีแดงของเพ้าดำฉายแววประกาย และยิ้มอย่างเย็นชาอยู่ในใจ:"ถึงแม้จะสามารถกักขังคุณได้แค่หนึ่งวินาที แต่มันก็เพียงพอแล้ว"

เป็นอย่างนั้นจริงๆ ขอแค่กักขังได้เพียงแค่หนึ่งวินาที มันก็เพียงพอให้เทพฟ้าร้องที่อยู่บนท้องฟ้าและยอดฝีมือที่อยู่บนพื้นร่วมมือกันโจมตีแล้ว

เรื่องที่น่าเสียดายนั้นก็คือ มันไม่สามารถกักขังหลินหยุนแม้แต่วินาทีเดียวได้