จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 604

การที่ฟ่านเจี้ยนหลงถามออกไปแบบนั้น ก็เพราะตัวเขาได้เฝ้าจับตาดูจ้าวเทียนมาโดยตลอด ทำให้เห็นช่วงเวลาที่อีกฝ่ายใช้พลังบางส่วนของสมบัติมหาเทพผานกู่ ต่อกรกับมหาเทพอวี่หวงและทำลายประตูเซียนจักรพรรดิ

เขาเลยคาดเดาไปเองว่า จ้าวเทียนใช้พลังของมหาเทพผานกู่เอาชนะร่างอวตารกายาโกลาหลของตน ซึ่งแท้จริงแล้วมันไม่ใช่เลยซักนิด นี่เป็นผลมาจากกระดูกเส้นเอ็นมังกรและหัวใจหงส์อมตะทั้งนั้น

“ คิดแย่งชิง ในสิ่งที่ข้ากำลังหมายปองอยู่งั้นรึ ” ฟ่านเจี้ยนหลงพูดขึ้นอย่างเย็นชา ก่อนจะสลัดหลุดจากเสวี่ยหลง แล้วบุกเข้าไปโจมตีจ้าวเทียนทันที

“ นั่นเจ้าคิดจะไปไหนกัน ตราบใดที่ข้ายังอยู่ก็อย่าหวังจะออกไปจากตรงนี้ได้เลย ” ร่างอวตารลำดับที่หก ใช้คันฉ่องสีทองฉายแสงศักดิ์สิทธิ์ใส่เทพเจ้ามังกร

“ ทัณฑ์สะกดวิญญาณมังกร! ”

วูป!

ด้วยอานุภาพปราบปรามเครื่องรางเทพเจ้า ที่ถูกสร้างขึ้นจากมุกมังกรจำนวนเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าเม็ด

ส่งผลให้เทพเจ้ามังกร ถูกผนึกอยู่ในลูกพลังทรงกลมสีดำอย่างแน่นหนา นอกจากนี้มันยังดูดกลืนความแข็งแกร่งของเป้าหมายออกไปเรื่อยๆอีกด้วย

“ สารเลวเอ้ย ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเผ่าพันธุ์มังกรของข้า ถึงหายสาบสูญไปตลอดหนึ่งล้านปีที่ผ่านมา ที่แท้ก็ถูกพวกเจ้าสังหารเพื่อเอามุกมังกรไปนี่เอง ” เทพเจ้ามังกรร้องตะโกนออกมาด้วยความเดือดดาล

“ หึหึ จะโมโหไปทำไมกัน ยังไงซะ พวกมันก็ไม่ใช่ลูกหลานของเจ้าอยู่แล้ว ” ร่างอวตารที่หกพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

พร้อมกับคอยถ่ายเทพลังเข้าไปในเครื่องรางเรื่อยๆ เพราะหากพลั้งเผลอแม้นิดเดียว อีกฝ่ายก็จะมีโอกาสทำลายผนึกออกมาได้ทันที

เปรี้ยงง!ๆๆๆ ตูม!ๆๆๆๆๆๆๆ

ฟ่านเจี้ยนหลงฟาดฟันกระบี่ใส่จ้าวเทียนอย่างดุดัน ทั้งพลังและความเร็วล้วนบรรลุขั้นสูงสุดแห่งวิถีกระบี่ จนเกิดเป็นภาพลวงตาทับซ้อนกันมากมายสุดคณานับ

หากไม่ใช่เพราะทั้งสองควบคุมพลังเอาไว้เป็นอย่างดี ไม่ให้กระทบกระเทือนต่อสมบัติสืบทอดมหาเทพผานกู่ในใจกลางโลก เทือกเขาคุนหลุนทั้งหมดคงถูกทำลายจนไม่เหลือซากไปเรียบร้อยแล้ว

“ บัดซบ เคล็ดวิชานี่อีกแล้ว ” จ้าวเทียนถูกรุกไล่จนมือไม้ปั่นป่วน เพราะมองไม่เห็นการโจมตีของฝ่ายตรงข้าม จึงทำได้เพียงคาดเดาวิถีกระบี่ล่วงหน้าเท่านั้น

ฉัวะ! ๆๆๆๆๆ

บนร่างกายจ้าวเทียนเริ่มปรากฏบาดแผลมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง อีกฝ่ายไม่เปิดโอกาสให้เขาตอบโต้แม้แต่น้อย จนสุดท้าย เขาจึงกลั้นใจฟันสวนกลับไปหนึ่งครั้งด้วยเต๋ากระบี่ราชันสวรรค์

แวบ!

คมกระบี่ของจ้าวเทียนแบ่งแยกความว่างเปล่าออกเป็นสองส่วน ประกายแสงเจิดจ้าสว่างวาบเพียงเสี้ยววินาที ทำให้สรรพสิ่งทั้งมวลสูญเสียสีสันที่เคยมีไปพริบตาหนึ่ง

ช่วงเวลานั้นเอง เสวี่ยหลงที่เฝ้ารอโอกาสมานานก็ได้ปลดปล่อยท่าไม้ตายโจมตีออกไปพร้อมกัน

“ หนึ่งกระบี่ทลายไร้สิ้นสุด! ”

ฉัวะ!

มองเห็นคมกระบี่ของเสวี่ยหลงยืดยาวออกไป ข้ามผ่านระยะทางไกลสุดแสนเหมือนชั่วรัดนิ้วมือเดียว และทะลวงเข้าสู่ด้านหลังศีรษะฟ่านเจี้ยนหลงอย่างแม่นยำ

“ กระบี่ฟ้าไร้ลักษณ์! ”

ฉัวะ!

เพียงแค่ฟ่านเจี้ยนหลงฟันกระบี่ออกไปสองครั้ง ห้วงเวลาก็เหมือนหยุดนิ่ง เกิดเป็นคลื่นกระบี่อันทรงพลัง ทำลายการโจมตีของจ้าวเทียนกับเสวี่ยหลงแตกสลายหายไปในพริบตา

เปรี้ยง! ตูมม!

ร่างจ้าวเทียนปลิวกระเด็นลงมากระแทกพื้น ได้รับบาดเจ็บสาหัสที่กลางลำตัวและแขนซ้ายอย่างรุนแรง

ส่วนเสวี่ยหลงถูกกระแทกถอยหลังไปหลายสิบเก้าจนกระบี่แทบหลุดมือ แสดงให้เห็นถึงอายนุภาพเต๋ากระบี่ฟ้าไร้ลักษณ์เป็นอย่างดี

“ เห็นที คงต้องใช้วิธีสุดท้ายแล้วสินะ ”

สิ้นเสียง ขีดจำกัดทั้งหมดของเสวี่ยหลงก็ถูกปลดออก ทำให้กายหยาบของเขาถูกทำลาย กลับคืนสู่รูปลักษณ์กระบี่โบราณสีดำเล่มใหญ่ ก่อนจะสลายตัวเป็นเงากระบี่นับหมื่นนับแสน

“ หมื่นวิถีหวนคืนต้นกำเนิด! ”

ฉัวะ!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เงากระบี่ทั้งหมดพุ่งทะลวงออกไปพร้อมกัน อานุภาพความรุนแรงโดยรวมของพวกมัน เทียบเท่าขอบเขตครึ่งก้าวผู้ปกครอง ส่งผลให้ฟ่านเจี้ยนหลงหน้าเปลี่ยนสีทันที

“ เจ้าเป็นบ้าไปแล้วงั้นรึ คิดจะฆ่าตัวตายหรืออย่างไร ” ฟ่านเจี้ยนหลงมองออกว่านี่คือกระบวนท่าแลกชีวิตของฝ่ายตรงข้าม เขาจึงเลือกหลีกเลี่ยงการปะทะเพื่อถ่วงเวลาให้อีกฝ่ายดวงวิญญาณแตกสลายไปเอง

“ โอกาสนี้แหละ ” จ้าวเทียนรีบใช้ขอบเขตฟ้าดินแห่งกระบี่ทันที ปรากฏเป็นพยุหะกระบี่นับล้านก่อตัวขึ้น

แต่ยังไม่ทันที่จ้าวเทียนจะได้โจมตีออกไป ก็ถูกฝ่ามือของหมิงไท่หู่คว้าไปที่ใบหน้าแล้วกดเขากระแทกพื้น ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรอจังหวะลอบโจมตีเขามานานแล้ว

“ คำสาปอนันตกาล! ”

วูป!

อักขระลูกน้ำสีดำปกคลุมทั่วร่างกายจ้าวเทียนอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะปล่อยหมัดชกกลางลำตัวฝ่ายตรงข้ามจนปลิวกระเด็น แล้วรีบลุกกลับขึ้นมายืนอีกครั้ง

“ นี่มัน เกิดอะไรขึ้น ” จ้าวเทียนเริ่มสูญเสียประสาทสัมผัสทั้งหกไปทีละอย่างในช่วงเวลาเดียวกัน