จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 605

ย้อนกลับไปไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ ในตอนที่จ้าวเทียนกระเด็นหายไปในช่องว่างมิติอันดำมืด ก็ได้มีมือขาวเนียนคู่หนึ่ง ดึงร่างกายของเขาเข้าไปในโลกมายาขั้นสมบูรณ์ ก่อนที่ดาบเสี้ยวพระจันทร์จะระเบิดพอดี

ตูมมมมมม! เพล้งงง!

กำแพงมิติโลกมายาสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง จนปรากฏรอยแตกร้าวแพร่กระจายออกไปเป็นวงกว้าง ทำให้จักรพรรดินีปิงเยว่ต้องดึงเอาพลังชีวิตทั้งหมด มารักษาความมีเสถียรภาพของโลกมายานางไว้

“ ผู้อาวุโสปิงเยว่ ให้ฉันช่วยคุณ ” จ้าวเทียนรีบถ่ายทอดพลังเคล็ดวิชากายาอมตะเข้าไปในร่างอีกฝ่ายทันที

“ ข้า…บอกแล้วไง…ว่าอย่าเรียกผู้อาวุโส ” จักรพรรดินีปิงเยว่กัดฟันพูดขึ้นอย่างยากลำบาก ฝ่ามือทั้งสองของนางที่ใช้ควบคุมกำแพงโลกมายา เริ่มแตกสลายเป็นขี้เถ้าปลิวหายไปในอากาศ ทั้งยังลุกลามไปจนถึงท่อนแขนและลำตัว

“ …….. ” จ้าวเทียนรู้สึกหัวเราะก็ไม่ได้ ร้องให้ก็ไม่ออก แม้แต่ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ อีกฝ่ายก็ยังมีแก่ใจมาล้อเล่นกับเขาอีก

‘ แย่แล้ว การฟื้นฟูของเคล็ดวิชากายาอมตะชดเชยพลังชีวิตที่สูญเสียไปไม่ทัน อาวุธของหมิงไท่หู่เป็นระดับพระเจ้าขั้นสูงสุดงั้นเหรอ ’

เหมือนจะเป็นอย่างที่จ้าวเทียนคิดไว้ อัตราการเสื่อมสลายของร่างกายจักรพรรดินีปิงเยว่ลุกลามไปเร็วมาก จนจ้าวเทียนต้องคว้าตัวนางหลบหนี ออกไปจากจุดศูนย์กลางแรงระเบิด โดยใช้เคล็ดวิชาก้าวย่างมิติราชัน

ตูมมมมม!

โลกมิติมายาระเบิดเป็นเสี่ยงๆ คลื่นพลังทำลายล้างได้ซัดกระหน่ำใส่แผ่นหลังจ้าวเทียนจนเลือดสาดกระจายกระดูกซี่โครงแตกร้าว ถือเป็นโชคดีที่เขาตัดสินใจได้ทัน ไม่อย่างนั้นต่อให้ไม่ตายก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสแน่นอน

เพราะจ้าวเทียนไม่ได้บรรลุแก่นแท้แห่งชีวิต และความตายระดับสูงสุดเหมือนมหาเทพจูเซียน เคล็ดวิชากายาอมตะของเขาจึงฟื้นชีพได้เพียงหนึ่งครั้งในยี่สิบลมหายใจเท่านั้น ถ้าต้องมาโดนแรงระเบิดซ้ำสังหารแล้วซ้ำเล่าก็คงไม่ไหวเหมือนกัน

‘ หากอาวุธระดับพระเจ้าระเบิดบนโลกมนุษย์ อย่าว่าแต่โลกจะถูกทำลายเลย แม้แต่ระบบสุริยะทั้งหมดก็คงไม่เหลือซากแน่ๆ ’

จ้าวเทียนคิดขึ้นอย่างเคร่งเครียด พร้อมกับทะลวงมิติออกมายังชายขอบกาแล็กซีทางช้างเผือก บริเวณเขตแดนรกร้างซึ่งเป็นรอยต่อกับกาแล็กซีอื่น

“ เจ้า…คิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ” จักรพรรดินีปิงเยว่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เพราะโดนจ้าวเทียนโอบกอดไว้แนบแน่น ถึงแม้ร่างกายนางแทบจะสูญสลายไปเกือบหมดแล้ว แต่ก็ยังไม่พอใจอยู่ดี

“ ขออภัยที่ล่วงเกิน เอ่อ…อาจารย์ป้า ” จ้าวเทียนรีบปล่อยมือจากอีกฝ่ายทันที ก่อนจะพยายามใช้เคล็ดกายาอมตะฟื้นฟูพลังชีวิตให้อีกครั้ง

“ ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองพลังของเจ้าหรอก ร่างอวตารนี้ถึงจำกัดแล้ว ” จักรพรรดินีปิงเยว่พูดขึ้นเบาๆ ตอนนี้ทั้งแขนขารวมไปถึงร่างกายซีกซ้ายของนางได้หายไปเรียบร้อย

แวบ!

กำไลมิติอันหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าจ้าวเทียน ซึ่งก็เป็นอันเดียวกับที่ใช้เก็บซากศพของจักรพรรดิอสูรและจักรพรรดิมารต่างภพ

“ เริ่มกันเถอะ พวกเราไม่มีเวลาให้เสียอีกต่อไปแล้ว ”

!!

“ นี่มัน คุณจะมอบหน้าที่ให้ฉันจริงๆเหรอ ” จ้าวเทียนจำได้ว่า ผู้อุทิศซากศพเหล่านี้ให้จักรวาลจะได้รับบุญกุศลและผลประโยชน์มากมาย

ซึ่งมันก็เพียงพอ ที่จะส่งเสริมให้ร่างจริงของจักรพรรดินีปิงเยว่บรรลุขอบเขตครึ่งก้าวผู้ปกครองเลยทีเดียว นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขารู้สึกลังเลขึ้นมา

“ ด้วยความแข็งแกร่งของฟ่านเจี้ยนหลงตอนนี้ ต่อให้ข้าบรรลุขอบเขตไปอีกขั้นก็เอาชนะอีกฝ่ายไม่ได้อยู่ดี สู้เดิมพันทุกอย่างไว้กับตัวเจ้าน่าจะมีโอกาสมากกว่า ” จักรพรรดินีปิงเย่จ้องมองจ้าวเทียนด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะพูดขึ้นต่อ

“ รีบทำเร็วเข้า ข้าจะใช้พลังที่เหลืออยู่ช่วยสนับสนุนเจ้าอีกแรง ”

“ ขอบคุณ อาจารย์ป้าที่ช่วยส่งเสริม ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวังเด็ดขาด ” จ้าวเทียนโค้งคำนับอีกฝ่ายเล็กน้อย แล้วหยิบกำไลมิติมาตรวจสอบดูเพื่อลบตราประทับเจ้าของเดิมออก

แวบ!

ซากศพของนางพญาผีเสื้อเบิกนภาปรากฏขึ้นตรงหน้าจ้าวเทียน จากนั้นก็เป็นราชันอสูรเทาเที่ยและจักรพรรดิอสูรอีกสองตน รวมไปถึงร่างอวตารของบรรพชนเทพมารต่างภพและจักรพรรดิมารต่างภพ

“ ฟ้าดินแห่งกระบี่! ”