ตอนนี้ทางฝั่งของตระกูลลี่นั้น แทบจะไม่มีใครกล้าระบายลมหายใจออกมา ทุกคนตกอยู่ในความหวาดกลัว ชายคนนี้เป็นปรมาจารย์ที่แท้จริง สามารถใช้สนามพลังปรมาจารย์ได้ แตกต่างจากโม่ซินหยาน
ลี่สวีฉิงมองสถานการณ์ตรงหน้าด้วยความกดดัน พวกเธอหมดทางสู้โดยสิ้นเชิง พลังมันแตกต่างกันเกินไป อีกฝ่ายสามารถจัดการผู้เชี่ยวชาญฝั่งเธอได้สบาย
“ หลงฉิน…ฉันไม่คิดว่านายจะมาเอง ” ผู้เฒ่าหวังพูดทำลายความเงียบขึ้น
“ ผมก็ไม่นึกว่าคนระดับท่านจะยื่นมือเข้ามาเหมือนกัน ” หลงฉินตอบกลับด้วยท่าทีสุภาพ
แม้ระดับฝีมือของผู้เฒ่าหวังจะต่ำกว่าเขา แต่จุดแข็งของอีกฝ่ายคือด้านธุรกิจ ทั้งยังมีความสัมพันธ์เป็นลุงของผู้นำตระกูลหวังแห่งปักกิ่งอีกด้วย ไม่ใช่คนที่เขาจะกล้าสร้างปัญหาได้
“ เรื่องทั้งหมดในวันนี้เป็นฝีมือของตระกูลหลงงั้นเหรอ เท่าที่ฉันรู้ตระกูลลี่ไม่เคยสร้างปัญหาให้ตระกูลหลงเลยนะ” ผู้เฒ่าหวังถามขึ้นด้วยความสงสัย
ท่านรู้สึกแปลกใจ ตระกูลหลงมีปรมาจารย์อยู่เพียงแค่ 4 คนเท่านั้น ซึ่งทั้ง 4 คนจะคอยจัดการเฉพาะเรื่องราวที่สำคัญที่มีผลกระทบต่อทั้งตระกูล
แต่เรื่องในวันนี้เป็นการขัดแย้งทางผลประโยชน์ในเมืองเทียนจินเท่านั้น ซึ่งมันเป็นเรื่องที่เล็กน้อยมาก ไม่จำเป็นต้องให้บุคคลระดับปรมาจารย์ต้องลงมือเอง
หลงฉินที่ได้ยินก็เพียงยิ้มอย่างเฉยชาเท่านั้น เขาไม่ได้ตอบอะไรออกมา
“ วันนี้ช่วยเห็นแก่หน้าฉันได้ไหม ” ผู้เฒ่าหวังพูดขึ้นอย่างจริงจัง
“ เกรงว่าจะไม่ได้ครับ…วันนี้ลี่ตงไห่ต้องตาย ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลลี่ต้องถูกนำมาแบ่งให้ 5 ตระกูล ส่วนสมาชิกตระกูลที่เหลือทางผมจะใจดีปล่อยไปก็แล้วกัน ” หลงจินพูดขึ้นเสียงดัง
“ แล้วถ้าฉันไม่ยอมล่ะ ” ผู้เฒ่าหวังพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงข่มขู่ ท่านติดหนี้บุญคุณลี่สวีฉิงในอดีต วันนี้ก็รับปากอีกฝ่ายไว้แล้วว่าจะปกป้องตระกูลลี่
“ งั้นผมก็คงต้องล่วงเกินท่านแล้ว…จางหว่านชิงพวกนายทั้งหมดไปหยุดผู้เฒ่าหวังไว้ ที่เหลือฉันจัดการเอง ” หลงฉินสั่งออกมาด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด
“ ตกลง! ” พวกจางหว่านชิงตอบเสียงดัง พวกเขามีหน้าที่เพียงกันทางผู้เฒ่าหวังไว้เท่านั้น ด้วยฝีมือระดับหลงฉินบวกกับสนามพลังปรมาจารย์ การต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญ 4-5 คนมันง่ายเหมือนปอกกล้วย
ลู่เหยียนตอนนี้ก็ได้ตัดสินใจได้ในที่สุด ยอดฝีมือของตระกูลลู่ที่ยืนนิ่งมาจนถึงตอนนี้เข้าร่วมต่อสู้ทันที
ฉันไม่คิดว่าเรื่องในวันนี้จะมีปรมาจารย์เข้ามาเกี่ยวข้อง…
แต่ก็ช่างเถอะ ยังไงวันนี้ตระกูลลี่ต้องจบสิ้นแน่…
อย่างน้อยตระกูลของฉันคงจะได้ส่วนแบ่งซักเล็กน้อย…
การต่อสู้เริ่มขึ้นทันที ภายใต้ความร่วมมือของผู้เชี่ยวชาญทั้ง 5 คน ผู้เฒ่าหวังทำได้เพียงแค่ป้องกันตัวเท่านั้น ไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย
ซึ่งทางฝั่ง 5 ตระกูลเองก็ไม่กล้าลงมือรุนแรงเช่นกัน เพราะกลัวจะไปกระตุ้นความพิโรธของตระกูลหวัง
แต่ทางฝั่งของลี่ตงไห่นั้นกลับพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง เมื่อไหร่ที่หลงฉินออกกระบวนท่า ต้องมีคนได้รับบาดเจ็บกระเด็นออกไป พวกเขาทำได้เพียงแค่ยื้อเวลาแพ้เท่านั้น
ภายใต้สนามพลังปรมาจารย์ ไม่มีผู้ใดรับมือหลงฉินได้…
เปรี้ยง!
ฝ่ามือของหลงฉินฟาดใส่หลังของลี่สวีฉิง จนกระเด็นไปกระแทกผนังห้องได้รับบาดเจ็บสาหัสทันที ตอนนี้หลังจากขาดผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงไป สถานการณ์ที่พอจะฝืนรั้งไว้ได้ก็เลวร้ายลง
แม้คนที่เหลือจะพยายามฝืนอาการบาดเจ็บ ออกไปสู้อย่างเต็มที่ แต่ต่อหน้าพลังของปรมาจารย์นั้น มันกลับไม่มีประโยชน์ใดๆเลย
ตูม!
กงไป๋ฮวาได้เอาตัวมารับการโจมตีแทนลี่ตงไห่ จนได้รับบาดเจ็บสาหัสล้มลงไป แม้พวกเขาทั้งคู่จะทะเลาะกันทุกครั้งที่เจอหน้ากัน แต่ความผูกพันที่เติบโตมาด้วยกันนั้นไม่ใช่สิ่งที่จะลืมไปง่ายๆ
“ ยายเฒ่า! ” ลี่ตงไห่ร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด มันเกิดขึ้นอีกแล้ว ครั้งแรกก็อาจารย์ครั้งที่สองก็ศิษย์น้อง เพราะทุกคนต้องการปกป้องเขาถึงต้องบาดเจ็บแบบนี้
เนื่องเพราะหลงฉินนั้น ต้องการจะสังหารลี่ตงไห่เพียงผู้เดียว การโจมตีทุกอย่างของเขาจึงพุ่งเป้าไปที่ลี่ตงไห่เท่านั้น คนอื่นจึงต้องเข้ามาช่วยอยู่ตลอด
“ ในที่สุดพวกตัวเกะกะก็หมดไป ” หลงฉินพูดขึ้นอย่างเย็นชา เขาเมินลี่หวูเฉินไปโดยสิ้นเชิง ผู้เชี่ยวชาญระดับต่ำไม่อยู่ในสายตาเขา
“ ตายซะ!”
ในขณะที่ฝ่ามือของหลงฉินกำลังจะฟาดใส่ลี่ตงไห่…
ติง!
เสียงพิณดังขึ้น
ปรากฏเป็นกลีบดอกไม้สีทองขวางฝ่ามือของหลงฉินเอาไว้
ตูม!
เมื่อฝ่ามือของหลงฉินสัมผัสโดนกลีบดอกไม้สีทองนั้น ก็เกิดเสียงระเบิดดังขึ้น
พลังงานสีทองปะทุออกมาอย่างรุนแรง จนมือของหลงฉินสะบัดไปข้างหลัง เกิดเป็นบาดแผลขนาดใหญ่ทันที
!!
“ ใครกัน! ” หลงฉินตะโกนขึ้นด้วยความโกรธแค้น เมื่อกี้หากเขาชักมือกลับไม่ทันคงเสียมือข้างนี้ไปแล้ว
“ กล้ามาทำร้ายคนในตระกูลของฉันเหรอ! ”
เสียงของหญิงสาวดังขึ้นรอบทิศทาง ทำให้ไม่สามารถตรวจจับที่มาได้
ติงๆๆๆๆ
เสียงพิณดังขึ้นถี่รัว
กลีบดอกไม้สีทอง 5 กลีบระเบิดเข้าใส่ผู้เชี่ยวชาญของ 5 ตระกูลทันที
ตูมๆๆๆๆ!
อ้ากก อั่กๆๆๆ
แรงระเบิดของพลังงานสีทองสร้างความเสียหายอย่างหนักให้ผู้เชี่ยวชาญทั้ง 5 คนทันที โดยที่ไม่มีผู้ใดไหวตัวทัน
มันเกิดอะไรขึ้น…
กลีบดอกไม้สีทองพวกนั้นคืออะไรกัน…
เป็นเพราะเสียงพิณงั้นเหรอ…
“ ผู้อาวุโส…คุณเป็นใครกัน ” จางหว่านชิงกัดฟันถามขึ้นด้วยความเจ็บปวด เขาโชคดีที่ระวังตัวอยู่ก่อน ทำให้ได้บาดแผลที่ไหล่ขวาเท่านั้น
แต่ผู้เชี่ยวชาญของ 5 ตระกูลที่เหลือ กลับไม่ได้โชคดีแบบเขา ทุกคนได้รับบาดเจ็บสาหัสสิ้นสติไปทันที
“ ที่พวกแกมากันในวันนี้…เพื่ออะไรล่ะ ”
!!
“ นี่มัน!...หรือว่าคุณคือ ” จางหว่านชิงคิดย้อนไปถึงเรื่องที่ลี่เฉียนคุนบอก ความหวาดกลัวก็เกาะกุมหัวใจเขาทันที
“ ลำแสงสีทองทะลุท้องฟ้าเมื่อวาน…เป็นฝีมือคุณงั้นเหรอ ” เขาถามขึ้นด้วยใจที่สั่นรัว
“ ใช่…”
ทุกคนที่อยู่ในห้องมีสีหน้าตกตะลึงขึ้นทันที แม้แต่คนในตระกูลลี่เองก็ยังแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง ลี่เฉียนคุนเองก็ตกใจจนอ้าปากค้างไปเรียบร้อยแล้ว
เรื่องทั้งหมดมันเป็นสิ่งที่พวกเขาแต่งขึ้นมาเองไม่ใช่เหรอ…
แล้วผู้อาวุโสท่านนี้มาจากไหนกัน…
ในขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึงกับเรื่องที่ได้รับรู้นั้น มีเพียงลี่ต่งไห่คนเดียวที่มีสีหน้าแปลกๆ เรื่องที่ลี่เหยาเหยากลายเป็นผู้เชี่ยวชาญนั้นเขายังไม่ได้บอกใคร
ผู้อาวุโสท่านนี้ หรือว่า….
“ หยุด!...เลิกเล่นละครกันได้แล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานไม่ใช่สิ่งที่ความสามารถของมนุษย์จะทำได้ แกกับพวกตระกูลลี่ก็แค่รวมหัวกันหลอกพวกเรา ” หลงฉินตะโกนขึ้นด้วยความโกรธ
“ แกไม่เชื่อ? ”
“ เออสิ…ฉันไม่มีทางเชื่อเรื่องปัญญาอ่อนแบบนั้น แกมันก็แค่ใช้วิชาบางอย่าง ลอบทำร้ายพวกเราเท่านั้น ”
“ ให้ฉันเดา…แกก็คงจะเป็นปรมาจารย์เหมือนกัน แน่จริงก็เผยตัวออกมาสู้กับฉันต่อหน้าสิ อย่าใช้วิธีขี้ขลาดแบบนี้ ” หลงฉินพูดออกมาด้วยความท้าทาย
คนอื่นที่ได้ยินก็เริ่มเห็นด้วยกับสิ่งที่หลงฉินพูดออกมา อีกฝ่ายคงเป็นปรมาจารย์ที่ถนัดในการลอบโจมตีแน่นอน แต่พยายามสร้างภาพให้ดูเหนือกว่า
“ ไงล่ะ…แกไม่กล้าใช่ไหม ฉันกับแกก็เป็นปรมาจารย์เหมือนกัน เหตุผลที่แกไม่กล้าออกมาแสดงตัวเพราะแกกลัวใช่ไหม ” หลงฉินพูดต่อด้วยท่าทางถือดี
ยิ่งเมื่อเขาเห็นอีกฝ่ายเงียบไป เขาก็ยิ่งได้ใจตะโกนท้าทายต่อไป
“ ออกมาซิวะ! ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน