จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 403

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนที่ได้พบเห็น ทางด้านหลินซูซินกับอเล็กซัส ไม่อาจเรียกว่าการต่อสู้ได้เลยด้วยซ้ำ มันเหมือนเป็นการบดขยี้อยู่ฝ่ายเดียวซะมากกว่า

ส่วนระหว่างโฮ่วอี้กับอลิซาเบธยิ่งแล้วใหญ่ ความแตกต่างของทั้งสองฝ่ายมันมากจนเกินไป ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันอย่างสิ้นเชิง ถึงแม้จะถูกจำกัดพลังไว้ที่ระดับเดียวกัน ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะถ้าต้องการโฮ่วอี้ย่อมสามารถสังหารอีกฝ่ายได้ทันที

ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น สร้างความหนักใจให้กับผู้ถูกเลือกคนอื่นมาก เพราะพวกเขาแทบจะไม่ได้รับข้อมูลใดๆจากการต่อสู้หยั่งเชิงนี้เลย นอกจากเรื่องที่ว่าฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งยิ่งกว่าที่ประเมินเอาไว้มาก

หลินซูซินใช้แค่เปลวเพลิงกับพละกำลังล้วนๆ ก็สามารถบดขยี้อเล็กซัสได้อย่างง่ายดาย ทางด้านโฮ่วอี้เองก็ปล่อยเกาทัณฑ์ข่มขวัญจนอลิซาเบธต้องประกาศยอมแพ้ไปด้วยความหวาดกลัว

การต่อสู้หยั่งเชิงในครั้งนี้…ผลที่ออกมาถือว่าล้มเหลวจริงๆ

วูป!

อ๋าวเฟิงปรากฏกายขึ้นตรงหน้าอลิซาเบธ เขาหันไปพยักหน้าให้โฮ่วอี้เล็กน้อย ก่อนจะเคลื่อนย้ายผู้แพ้ออกไป

“ ทางฝ่ายฉันก็ขอยอมแพ้เช่นเดียวกัน ผู้อาวุโสอ๋าวเฟิงโปรดช่วยเหลืออเล็กซัสด้วย ” คิเมียร่าประกาศออกมาเสียงดัง เพราะสภาพของน้องชายเขาในตอนนี้อย่าว่าแต่จะพูดเลย แค่จะขยับตัวได้หรือเปล่า ยังเป็นปัญหาเลยด้วยซ้ำ

นอกจากจะถูกหลินซูซินถอนเขี้ยวจนหมดปาก ร่างกายของอสูรกายยักษ์ไฮดรายังถูกฉีกกระชากออกเป็นชิ้นๆจนแทบจะฟื้นฟูไม่ทัน สุดท้ายก็นอนจมกองเลือดอย่างน่าสมเพชเหมือนสุนัขข้างถนน

“ ตกลง ” อ๋าวเฟิงพยักหน้าเบาๆ พร้อมกับเข้าแทรกแซงการต่อสู้ทันที ซึ่งหลินซูซินเองก็ไม่ได้ขัดขวางแต่อย่างใด เพราะเธอได้ระบายอารมณ์หงุดหงิดไปพอสมควรแล้ว

“ เอาล่ะ ตอนนี้ฝ่ายพวกคุณพ่ายแพ้ไปแล้วสองคน เท่ากับว่าเหลือผู้ที่ยังสู้ได้อีกสิบหกคนเท่านั้น จะเริ่มรอบต่อไปเลยไหม ” จ้าวเทียนพูดขึ้นด้วยท่าทีผ่อนคลาย สายตาที่เขาใช้มองดูฝ่ายตรงข้ามเหมือนหมาป่าเฝ้ามองฝูงแกะไม่มีผิด

“ นี่แก…อย่าได้ใจให้มันมากนัก คิดหรือว่าจะเอาชนะพวกเราทุกคนได้จริงๆ ” ราชันสูรกายพูดขึ้นด้วยความโกรธ

“ จะสู้กันอย่างไร ก็ให้รีบตัดสินใจอย่ามัวเสียเวลาเลย หรือถ้ายังข้องใจจะเข้ามาท้าสู้ตัวต่อตัวอีกก็ได้นะ ฉันไม่เกี่ยง ” จ้าวเทียนพูดสวนกลับไปด้วยสีหน้าเย็นชา

จากนั้นเขาก็ขอให้อ๋าวเฟิงทำพันธสัญญาผูกมัดจิตวิญญาณของอลิซาเบธและอเล็กซัสเอาไว้ ท่ามกลางสายตาโกรธเกรี้ยวของฝ่ายตรงข้าม

“ ใจเย็นๆก่อน อย่าปล่อยให้อีกฝ่ายยั่วยุได้ ขอเพียงพวกเราเป็นฝ่ายชนะในตอนสุดท้าย ก็จะได้รับพวกพ้องกลับมาเอง ” เมอร์ลินได้พูดเตือนสติพันธมิตรของตน เขารู้ดีว่าถ้าบุกเข้าไปแบบไม่มีการวางแผน ย่อมตกเป็นเหยื่อให้ฝ่ายตรงข้ามจัดการได้ตามใจชอบแน่นอน

“ พ่อมดเฒ่า ดูเหมือนนายจะไม่แปลกใจในผลลัพธ์เท่าไหร่เลยนะ คงจะรู้อยู่ก่อนแล้วใช่ไหม ถึงใช้คนของฉันเป็นหน่วยกล้าตายเข้าไปทดสอบ ” แดร็กคูล่าถามขึ้นด้วยท่าทีเคร่งเครียด

“ งั้นเหรอ เป็นอย่างนั้นเองสินะ ถึงว่าทำไมนายถึงเลือกนิ่งเฉยมาตลอดและปล่อยให้พวกฉันจัดการได้ตามใจ ” คิเมียร่าจ้องมองฝ่ายตรงข้ามอย่างดุดัน

แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรมากกว่านี้ เพราะในสถานการณ์ปัจจุบันมีเพียงแต่ต้องร่วมมือกันเท่านั้น ถึงจะเอาชนะพวกจ้าวเทียนและช่วยเหลือฝ่ายของตนกลับมาได้

ในเวลาเดียวกัน

“ อ๋าวเฟิง ไหนพี่บอกว่าจ้าวเทียนไม่ได้มีความสัมพันธ์กับผู้ยิ่งใหญ่ของจักรวาลอื่น หรือติดต่อกับขุมกำลังชั้นยอดฝ่ายศัตรูบนแดนสวรรค์ไง แล้วชายสวมชุดคลุมคนนั้นมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ” อ๋าวเทียนถามขึ้นด้วยความโกรธ และก็ไม่ใช่เพียงแค่เขาคนเดียว เทพมังกรคนอื่นๆต่างก็มารายล้อมอ๋าวเฟิงเพราะต้องการคำอธิบายเช่นกัน

ในสายตาของผู้ถูกเลือกทุกคน อาจมองเห็นเพียงพลังผิวเผินของโฮ่วอี้ คิดว่าเขาคงใช้เคล็ดวิชาลับยิงเกาทัณฑ์ออกไปอย่างรวดเร็ว จนมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า

แต่สำหรับผู้ดำรงอยู่มาหลายยุคสมัยอย่างเทพมังกร ย่อมรับรู้ได้ทันทีว่าโฮ่วอี้ยิงเกาทัณฑ์ออกไปแบบธรรมดาเท่านั้น โดยไม่ได้ใช้เคล็ดวิชาใดๆแม้แต่น้อย

ส่วนเหตุผลที่อลิซาเบธถูกการโจมตีไปโดยไม่รู้ตัว นั่นก็เพราะโฮ่วอี้ได้ใช้แก่นแท้แห่งกาลเวลาขั้นสูง ในเวลาหนึ่งส่วนพันของวินาที เขาคว้าเกาทัณฑ์ขึ้นมายิงออกไปถึงสี่ดอก ซึ่งมันก็อยู่เหนือขีดจำกัดของโลกใบนี้ไปมาก

ไม่สิ…ต่อให้เป็นทั่วทั้งจักรวาลทั้งหมดในปัจจุบัน ผู้ที่จะบรรลุขั้นนี้ได้ก็มีไม่ถึงห้าคน

ซึ่งการที่โฮ่วอี้สามารถทำเช่นนั้นได้ ก็เนื่องจากมิติปิดกั้นแห่งนี้ ถูกตั้งข้อจำกัดด้านขอบพลังอย่างเดียว แต่เปิดกว้างให้ใช้เคล็ดวิชาและความสามารถด้านอื่นได้เต็มที่ นั่นก็เพื่อให้พวกเทพมังกรมีข้อได้เปรียบ จะได้เข้าแทรกแซงการต่อสู้ของเหล่าผู้ถูกเลือกได้

ไม่นึกเลยว่า…สุดท้ายจะเป็นการขุดหลุมฝังตนเอง

“ พวกนายนี่ ยังมองเห็นฉันเป็นพี่ใหญ่อยู่หรือเปล่า คิดว่าเทพมังกรอย่างฉันจะยอมทิ้งศักดิ์ศรีตนเอง ไปสบคบคิดกับศัตรูงั้นเหรอ ” อ๋าวเฟิงตอบกลับไปอย่างหงุดหงิด ดูเหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นกับอ๋าวเถียนจะทำให้พวกน้องๆไม่ไว้ใจเขาเหมือนเดิม