ชายาเจ้าโง่ของข้าเป็นหมอหญิงอัจฉริยะ นิยาย บท 2

ในช่วงชุลมุนวุ่นวาย เฟิ่งซู่หน่วนค่อยๆลืมตาขึ้นมา และเธอก็ต้องตกใจกับภาพตรงหน้า

เตียงนอนที่โอบล้อมด้วยผ้าม่านปรากฎร่างชายหนุ่มหญิงสาวเปลือยผ้ากำลังทำอะไรบางอย่างกันซึ่งยากจะบรรยาย ในห้องเต็มไปด้วยเสียงครางของหญิงสาวและเสียงร้องอย่างพอใจของชายหนุ่มบวกกับภาพประกอบตรงหน้าที่ทำให้คนมองแล้วเลือดสูบฉีดขึ้นมา

หลังจากทั้งคู่เสร็จสิ้นภารกิจกันเรียบร้อย หญิงสาวก็สลับตำแหน่งนอนกับชายหนุ่ม

“มีเพศสัมพันธ์กันสกปรกขนาดนี้ ถ้าคนหนึ่งมีโรคทางช่องปาก อีกคนมีอาการอักเสบในช่องคลอด คงจะแพร่เชื้อให้กันสนุกแน่” เฟิ่งซู่หน่วนตั้งใจจะพูดเตือน

ทันทีที่ได้ยินเสียงจากคนที่ควรจะลงนรกไปแล้ว ทั้งคู่หยุด ส่งสายตาอำมหิตคมดั่งคันศรไปที่เฟิ่งซู่หน่วน

ซู่หน่วนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง หัวใจของเธอห่อเหี่ยวลง สมัยนี้การเป็นคนดีมันยากเหลือเกินว่าไหม? หรือเธอควรจะถอยไป ทันใดนั้น ร่างกายที่หนักหน่วงและขาชาทำให้เฟิ่งซู่หน่วนฟื้นสติขึ้นอย่างสมบูรณ์

เธอมาปรากฏตัวในสถานที่เช่นนี้ได้อย่างไร?

เวลานี้เธอต้องช่วยรักษาคนอยู่ที่ศาลาเต๋อช่านไม่ใช่หรือ?

เพื่อเป็นการขอบคุณที่เธอช่วยชีวิตลูกชายของเขา คุณลุงตู้คุกเข่าลงโค้งคำนับเธอ ทั้งยังมอบไข่ไก่และผลไม้ให้แก่เธอ เธอเคยบอกแล้วไงว่า ถ้าผู้อาวุโสขนาดนี้มาคุกเข่าต่อเธอ เธอจะอายุสั้นลง

แล้วเธอจะสิ้นอายุขัยจริง ๆ หรือ

ซู่หน่วนหันไปมองคู่รักบนเตียงอีกครั้ง ราวกับปุ่มสวิตซ์อยู่ในหัวสมองของเธอถูกกดเปิดทำงาน ความทรงจำมากมายที่ไม่ใช่ของเธอถูกประมวลภาพขึ้นอีกครั้ง

เธอข้ามเวลามาจริงๆ

ข้ามเวลามาเป็นบุตรสาวที่เกิดจากอนุภรรยาแถมยังไม่เป็นที่โปรดปรานมากที่สุดในจวนอัครมหาเสนาบดีแห่งอาณาจักรต้าเซี่ย ซึ่งมีชื่อแซ่ว่า เฟิ่งซู่หน่วน เช่นเดียวกับเธอ

ส่วนหญิงสาวที่หน้าเหวออยู่บนเตียงคือ เฟิ่งเซ่อหมิง บุตรสาวที่เกิดแต่ภรรยาหลวงของอัครมหาเสนาบดี และชายหนุ่มข้าง ๆ คือ กงเย่ รัชทายาทองค์ปัจจุบัน ทั้งคู่ยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่แอบมีสัมพันธ์ลับกันนานแล้ว มาวันนี้เฟิ่งซู่หน่วนบังเอิญมาเจอทั้งคู่ร่วมเพศกัน เฟิ่งเซ่อหมิงก็มีนิสัยโหดร้าย ฆ่าเฟิ่งซู่หน่วนด้วยการวางยาพิษ

น้องสาวต่างแม่ของเฟิ่งเซ่อหมิงเสียชีวิตในห้องนี้แท้ ๆ แต่นางกลับมีอารมณ์สุนทรีย์มาร่วมเพศกับผู้ชายได้?

เท่ากับว่าเธอเดินทางข้ามภพมาก็จึงถูกวางยาพิษแล้ว

“นังบ้านี่ยังมันไม่ตายอีกหรือ?” ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งลงบนเตียง ผมดำขลับราวกับเส้นไหมยาวลงจนถึงเอว นัยน์ตาดำเงาราวกับหินอัคนี มีรังสีของความอำมหิตอยู่

เฟิ่งเซ่อหมิงหลังจากถูกขัดจังหวะ อารมณ์เร่าร้อนเสน่หาของนางก็ดับลง ทำให้นางก็ยิ่งดูลึกลับน่ากลัวกว่าเดิมไปอีก นางดึงตัวกงเย่ไปใกล้ ๆ แล้วเปิดปากกระซิบว่า “ท่าทาง พญายมราชจะไม่รับนางไปอยู่ยมโลกด้วย ถ้าเป็นเช่นนี้ เราก็ไว้ชีวิตนางเถอะ ” พูดจบนางก็กระตุกมุมปากขึ้นเป็นยิ้มอาบยาพิษ

ชายหนุ่มมองจ้องไปที่เฟิ่งซู่หน่วนแล้วขมวดคิ้ว “แต่นางรู้เรื่องเราสองคนแล้ว ถ้านางเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร มันจะทำให้เราวุ่นวายน่ะสิ หรือถ้าร้ายไปกว่านั้น อีกไม่นานองค์จักรพรรดิจะแต่งตั้งข้าขึ้นครองบัลลังก์ หากมีอะไรผิดพลาดเกินขึ้นก่อน มันจะเป็นภัยต่อการขึ้นครองบัลลังก์ของข้า”

เฟิ่งเซ่อหมิงยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม “ดูเอาเถิด องค์ชายรัชทายาทผู้สูงศักดิ์ยังกลัวเศษสวะเช่นนาง ถึงพวกเราวางยาพิษให้นางตายไม่ได้ แต่เราก็วางยาพิษให้นางเงียบได้นี่นา เราจะทำให้ชีวิตของนางเลวร้ายยิ่งกว่าความตายเสียอีก นางจะไม่สามารถแพร่งพรายความลับใดๆได้อีก แบบนี้ท่านยังไม่พอใจอีกหรือ”

เฟิ่งซู่หน่วนฟังแล้วถึงกับตัวลีบ 'ให้ตายเถอะ นี่มันปีชงของฉันจริง ๆ ข้ามภพมาเจอคนใจร้ายสองคนนี้'

กงเย่สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยก็หันไปสั่งเฟิ่งเซ่อหมิงด้วยน้ำเสียงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ “ข้าฝากเจ้าจัดการด้วย อย่าทำให้ข้าผิดหวัง”

เฟิ่งเซ่อหมิงพยักหน้ารับตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า “พระองค์วางใจได้เลยเพคะ”

รัชทายาทหนุ่มเหลือบมองเฟิ่งซู่หน่วนที่นั่งหมอบอยู่บนพื้นด้วยความชิงชังรังเกียจ แล้วหันหลังไปกระโดดออกทางนอกหน้าต่าง