ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 13

ตอนที่13การสูญเสียที่ไม่ได้ตั้งใจ

ไทเฮามองไปยังท้องน้อยของชูเซี่ยสุดท้ายก็แค่ส่ายหน้าและถอนหายใจอย่างเบาๆว่า“ทุกคนนั่งอย่ามัวยืนกัน”

ชูเซี่ยได้ยินคำพูดนี้ก็เดินตรงไปที่หน้าเก้าอี้เตรียมตัวจะนั่งลงโดยไม่ได้คิดขอบคุณไทเฮาก่อนเมื่อมองเห็นมี่เหอไหว้ขอบพระทัยไทเฮาตามมารยาทพูดอย่างอ่อนน้อมว่า“ขอบพระคุณไทเฮาเพคะ”

ไทเฮาพยักหน้าอย่างพึงพอใจและพูดกับหลี่เฉินเย่นว่า“เย่นเอ๋อตอนนี้แม่หญิงทั้งสองของจวนจิ้งโก๋วล้วนเป็นของเจ้าแล้วคนหนึ่งเป็นพระชายาเอกอีกคนหนึ่งเป็นพระชายารองเจ้าต้องรักให้เท่ากันอย่ารักคนนี้และทิ้งอีกคนไปต้องมีคำว่าความสามัคคีของครอบครัวจะนำสู่ความมั่นคงเจ้าเป็นสามีต้องจัดการให้ดีๆ”

หลี่เฉินเย่นยิ้มตอบว่า“ท่านย่าพูดถูกหลานจะทำตามที่ท่านสั่งไว้แน่นอน”

เมื่อได้ยินคำสั่งสอนของไทเฮาเสร็จมี่เหอจึงเดินมาข้างๆเก้าอี้และนั่งลงนางเงยหน้ามองชูเซี่ยเห็นแต่ชูเซี่ยก้มหน้าและจ้องดูเบาะจึงอดยิ้มอย่างรังเกียจไม่ได้และคิดในใจว่าคนที่ขาดมารยาทยังไงก็ช่วยไม่ได้

หลี่เฉินเย่นต้องนั่งข้างๆพระชายาเอกเขาเห็นชูเซี่ยลูบไปที่ลายเย็บปักบนเบาะก็ตกตะลึงไปนางนี่ไม่รู้สิ่งใดควรทำจริงๆแม้จะอยู่หน้าท่านย่าก็ไม่คิดจะให้เกียรติท่านหรือเขาเพิ่งอยากจะว่านางก็ได้ยินเสียงไทเฮาพูดขึ้น“หยิงหลงเจ้าสนใจกับการเย็บปักถักร้อยหรือ”

ชูเซี่ยยังไม่ชินกับชื่อนี้เลยไม่รู้ไทเฮากำลังเรียกนางอยู่บางทีนางอาจจะลืมไปแล้วว่าตอนนี้นางเป็นหลิวหยิงหลงเพราะในตำหนักอ๋องแม่นมกับเสี่ยวจี๋ล้วนเรียกนางเป็นท่านหญิงสาวใช้อื่นก็เรียกนางพระชายาเอกไม่เคยมีใครเรียกชื่อหลิวหยิงหลงโดยตรงเลย

ทุกคนตกตะลึงหมดพระชายาเอกคนนี้ปกติก็ดูเป็นฉลาดอยู่ทำไมวันนี้มีแต่นั่งงุนงงอยู่นั่นทั้งๆที่ไทเฮาเรียกนางไปสองครั้งแล้วนางก็ยังไม่ได้ยินหรือว่าคู่บ่าวสาวนี้เกิดเรื่องอะไรกันแล้วมีแต่มี่เหอยกริมฝีปากยิ้มเล็กน้อยดีนางเสียหน้าก็ดี

สีหน้าหลี่เฉินเย่นมืดลงทันทีเขาดึงแขนเสื้อของนางเบาๆและลดเสียงลงพูดด้วยความโกรธ“ท่านย่าเรียกเจ้าอยู่”

ชูเซี่ยเงยหน้าขึ้นเพิ่งนึกได้ว่าเมื่อกี้ไทเฮาเรียกหยิงหลงและหยิงหลงนั้นคือนางเอง

นางรีบลุกขึ้นและขอโทษ“ขอโทษเพคะท่านย่าเมื่อกี้ข้าโดนการเย็บปักถักร้อยนี่ดึงดูดสายตาไปไม่ได้ตั้งใจจะละเมิดท่านย่าเพคะ”

ข้ออ้างแบบนี้กล้าพูดออกมาอยู่ได้ไทเฮาเริ่มไม่พอใจก่อนหน้านี้เคยได้ยินว่าหลิวหยิงหลงก่อเรื่องตอนที่รู้ว่าเย่นเอ๋อแต่งงานกับมี่เหออีกทั้งยังใช้การฆ่าตัวตายเพื่อข่มขู่เย่นเอ๋อตอนนั้นนางยังคิดว่าน่าจะไม่ใช่ข่าวจริงแต่ตอนนี้ดูสภาพนี้อาจจะเป็นความจริงก็ได้เมื่อกี้เย่นเอ๋อไปประคองพระชายารองลุกขึ้นตามความเคยชินกลับทิ้งพระชายาเอกไว้ข้างๆและท่านก็ได้สังเกตว่าหลิวหยิงหลงรีบเดินไปด้านข้างแม้กฎระเบียบมารยาทก็ลืมไปถ้าไม่ใช่เพราะความเสียใจนางไม่กล้าที่จะเสียมารยาทแบบนี้หรอก

ไทเฮาไม่พอใจกับความหึงและความตระหนี่ของชูเซี่ยพร้อมกับการที่ไม่รู้มารยาทของหลี่เฉินเย่นด้วยท่านหน้าเครียดขึ้นและพูดว่า“เย่นเอ๋อตอนนี้เจ้าได้เป็นถึงชินหวังแล้วก่อนทำสิ่งใดต้องวิเคราะห์ให้ดีท่านพ่อของเจ้ามีลูกชายสิบกว่าคนมีแต่เจ้ากับพี่ชายใหญ่ถูกตั้งเป็นชินหวังคนอื่นยังเป็นแค่เจ้าชายเท่านั้นข้าไม่เคยห่วงใยเจ้าถึงแม้เจ้านิสัยจะจองหองไปหน่อยแต่อย่างน้อยยังมีท่านแม่ของเจ้าสั่งสอนอยู่แต่พอท่านแม่ของเจ้าไปทำบุญที่วัดเจ้าก็เปลี่ยนเป็นคนละคนเรื่องใหญ่เช่นการแต่งรับพระชายารองก็ไม่เคยปรึกษากับข้าและท่านพ่อของเจ้าเลยสักนิดข้าเมตตาเจ้าจึงช่วยชักชวนท่านพ่อของเจ้าเพื่อให้เจ้าแต่งงานได้แต่เจ้าอย่าลืมนะพระชายาเอกของเจ้ายังเป็นหลิวหยิงหลงเจ้าต้องรักสองคนนี้ให้เท่ากันอย่าเอียงเข้าข้างใคร”

หลี่เฉินเย่นถูกด่าอย่างไม่มีสาเหตุกลับไม่ได้โกรธแค่ก้มหน้าตอบรับว่า“หลานจะจดจำและทำตามคำสั่งสอนของท่านย่า”

ไทเฮาหันมามองชูเซี่ยน้ำเสียงที่พูดยิ่งรุนแรงกว่า“เจ้าก็เหมือนกันเจ้าเป็นพระชายาเอกซึ่งเป็นตัวแทนของตำหนักหนิงอานนี้ชาวบ้านธรรมดายังมีภรรยาสามสี่คนได้เจ้าจะหวังให้สามีตนเองมีแต่นางคนเดียวเท่านั้นหรืออีกทั้งผู้ที่แต่งงานกับเย่นเอ๋อเป็นน้องสาวแท้ๆของเจ้าเป็นคนกันเองยังไงก็ถูกใจกันกว่าคนนอกต่อไปหากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเจ้าสองคนยังสามารถช่วยกันได้ข้าได้ยินว่าเจ้าเคยฆ่าตัวตายเพื่อไม่ให้เย่นเอ๋อแต่งงานพูดออกไปข้าก้รู้สึกเสียหน้าทำแบบนี้คนอื่นจะมองเจ้าเป็นยังไงและจะมองอ๋องหนิงอานเป็นยังไงและศักดิ์ศรีของราชวงศ์เจ้าเอาไว้ที่ไหนครั้งนี้ข้าจะลงโทษให้เจ้ากลับไปเขียน《กฏระเบียบในการกระทำของผู้หญิง》ห้าสิบครั้งเสร็จแล้วส่งมาให้ข้าดู”

ทุกคนเห็นไทเฮาโกรธจึงไม่กล้าพูดอะไรมีแต่มองดูชูเซี่ยอย่างสงสารหรือหัวเราะเยาะหลานสะใภ้คนนี้ก็แค่นี้เอง

แต่ชูเซี่ยสีหน้าไม่เปลี่ยนตอบอย่างเคารพ“หลานสะใภ้รับทราบและจะทำตามที่เหล่าโฟเย่ว์สั่งสอนเพคะ”

คำว่าเหล่าโฟเย่ว์เป็นคำศัพท์สำหรับราชินีละครฮาเร็มโบราณในสมัยปัจจุบันนี้แต่ตอนนี้ชูเซี่ยนึกไม่ออกว่าคำนี้มาจากซูสีไทเฮาและหมายถึงซูสีเท่านี้ซึ่งไทเฮาคนอื่นไม่เคยใช้คำศัพท์นี้มาก่อน