ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 14

เซ่เชียนฮวนเดินเข้ามาช้าๆ สีหน้าท่าทางเรียบนิ่ง “ใครเป็นคนสั่งให้เจ้าทำเช่นนี้?”

“หวางเฟย ท่านลืมแล้วหรือเจ้าคะ ท่านเป็นคนให้บ่าวมาช่วยงานที่นี่เองนะ” ชิงถิงก้มหน้า ร่างกายสั่นระริกไม่หยุด

“นังโง่!”

เซ่เชียนฮวนส่งเสียงดุดัน จนชิงถิงตกใจหน้าขาวซีด หัวใจกระตุกอย่างรุนแรง

นางยื่นมือออกไปจับคางของชิงถิง พร้อมกับจ้องมองอย่างเยือกเย็น “เจ้าคิดว่าลากข้าไปเป็นแพะรับบาปแล้วเจ้าจะรอดหรือ? งั้นข้าจะบอกอะไรให้นะ คนที่อยู่เบื้องหลังเจ้านั่นแหละที่วางแผนจะฆ่าปิดปากเจ้าตั้งแต่แรกแล้ว”

“ข้า ข้าไม่เข้าใจ หวางเฟยกำลังพูดถึงเรื่องอะไร”

ชิงถิงหัวสมองขาวโพลนไปหมด

แม่นางซูจะฆ่าปิดปากนางงั้นหรือ?

ไม่ ไม่มีทาง ตราบใดที่นางจัดการได้หมดจรด และกำจัดหวางเฟยได้สำเร็จ แม่นางซูจะต้องช่วยนางแน่ๆ

เซ่เชียนฮวนมองท่าทางซื่อบื้อของสาวใช้ตรงหน้า อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ “ยาพิษที่เจ้าถืออยู่ในมือเมื่อสักครู่มีชื่อว่าผงหิมะ สามารถระเหยในอากาศได้ ตอนที่เจ้ากำลังใส่ยาลงไปในหม้อเจ้าก็กำลังสูดดมมันเข้าไปเหมือนกัน ดูจากปริมาณแล้ว อีกสักประมาณสามชั่วโมงฤทธิ์ถึงจะออก หลังจากเย่สิ้นดื่มยาหมด เจ้าเองก็หนีไม่พ้นความตายเหมือนกัน”

“ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้!”

ชิงถิงไม่มีทางเชื่อ

ทว่า เมื่อนางอารมณ์ขึ้น พลันรู้สึกได้ว่าความเจ็บเริ่มตีรวนภายในกาย จากนั้นก็อ้าปากอ้วกเป็นเลือดสีดำออกมา

“เจ้าลองกดช่วงท้องด้านซ้ายดูสิ มันมีอาการปวดแบบหน่วงๆไหม” เซ่เชียนฮวนส่งเสียงหึออกมา

มามาที่กำลังจับตัวชิงถิงอยู่รีบคลายมือออกทันที

ชิงถิงกดบริเวณช่วงท้องด้านซ้ายด้วยมืออันสั่นเทา ซึ่งเป็นไปตามคาด มันเจ็บหน่วงจนใจแทบขาดอย่างที่เซ่เชียนฮวนพูดมาจริงๆ

นางสติแตกในชั่ววินาที ดิ้นทุรนทุรายจะไปหาเซ่เชียนฮวน “หวางเฟย ได้โปรดช่วยบ่าวด้วย”