เสียงเย้ายวนของซูอวี้เอ๋อร์ แม้แต่ผู้ชายก็ยังฟังออก
ถึงอย่างนั้น เซียวเย่หลันกลับไม่ปฏิบัติตามคำพูดของนางที่จะอยู่ต่อ และพูดเบา ๆ ว่า "ไม่ล่ะ ข้าไม่ชอบหลับนอนกับผู้อื่น”
ซูอวี้เอ๋อร์กัดริมฝีปากของนาง "ท่านอ๋อง ท่านไม่ชอบข้าหรือ"
"อย่าเดาไปมั่ว"
"ตั้งแต่ที่ข้าแก้กำหนัดให้ท่านคืนนั้น ร่างกายของข้าก็ผิดปกติมากขึ้นเรื่อยๆ ข้ารู้สึกวิงเวียนเหมือนจะเป็นไข้ รู้สึกไม่สบายไปทั่วร่างกาย พอมาคิดอย่างนี้แล้ว ข้าคงไม่มีคุณสมบัติที่จะรับใช้ท่านอ๋องอีกต่อไป"
ซูอวี้เอ๋อร์ถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ เขาหลุบตาลง ในขณะเดียวกันก็ปล่อยมือของเสี่ยวเย่เหลันออก
เซียวเย่หลันเห็นท่าทางที่น่าสงสารและหงอยๆของนาง เขาจึงนั่งลงข้างๆ และพูดด้วยเสียงต่ำ "ข้ารู้ว่าพิษดอกไม้นั้นทรงพลังมาก หลังจากคืนนั้น พิษได้กัดกร่อนเข้าไปในตัวของเจ้า ซึ่งถือว่าข้าเป็นหนี้บุญคุณเจ้า”
"ท่านอ๋อง โปรดอย่าพูดเช่นนั้น เป็นความโชคดีของอวี้เอ๋อร์ที่ได้รับใช้ท่านอ๋อง”
ซูอวี้เอ๋อร์ค่อยๆ เช็ดน้ำตาจากหางตาด้วยหลังมือของนาง และเสียงของนางก็สั่นเล็กน้อยอย่างน่าสงสาร
การล่าถอยเป็นไม้เด็ดที่นางมักจะใช้
ด้วยอุบายนี้ นางจึงสามารถชักใยบุตรชายผู้สูงศักดิ์มาแล้วนับไม่ถ้วน
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เซียวเย่หลันเพียงแค่ลดสายตาลง และดึงผ้าห่มให้นาง "สิ่งที่เจ้าต้องทำตอนนี้คือดูแลร่างกายของเจ้าให้ดี อย่าคิดมาก"
"แต่ข้าเป็นผู้หญิง! สิ่งที่ฉันต้องการที่สุดคือผู้ชายปฏิบัติต่อข้าอย่างดี"
ซูอวี้เอ๋อร์วางมือบนสายรัดเอวของเซียวเย่หลันอย่างไม่ยอมแพ้ ดวงตาของนางเปล่งประกายอย่างมีเสน่ห์ พยายามที่จะยื้อเขาเอาไว้
เซียวเย่หลันจับข้อมือของซูอวี้เอ๋อร์ แล้วค่อยๆ ปลดมันออก "ตอนนี้ข้าไม่มีอารมณ์"
หลังจากพูดจบ เขาก็ลุกขึ้นพร้อมที่จะจากไป!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาหมอพิษไร้รัก
ดองนานมากเลยเรื่อนี้...
ตั้งตารอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ😍...
รอตอนต่อไปนะคะ...
ขอทางทีมงานอัพเดทต่อด้วยนะคะ🙏🏻...
จะมาลงต่อไหม….รออยู่นะ...
เรื่องนี้ก็ไม่ลงเลย😭...
ตอนต่อไปจะมาวันที่เท่าไรหรอค่ะ...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ😍...