ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 19

"ที่แท้ก็เป็นน้องสาวขององครักษ์เย่นี่เอง ตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง? ยังมีไข้อยู่หรือไม่"

ปฏิกิริยาแรกของเซ่เชียนฮวน หลังจากรู้ว่าเสี่ยวตงเป็นสมาชิกในครอบครัวผู้ป่วยของนาง จึงถามเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของเย่สิ้นอย่างเป็นกันเอง เพื่อดูว่าจำเป็นต้องไปสังเกตการณ์หรือไม่

เสี่ยวตงแสดงความขอบคุณ "ขอบพระทัยสำหรับความห่วงใยของหวางเฟย หลังจากการวินิจฉัยและการรักษาของท่าน พี่ชายของบ่าวถึงได้ฟื้นขึ้นมาในที่สุด ท่านคือผู้มีพระคุณอย่างบ่าว!"

พูดจบนางก็กำลังจะคุกเข่าลงต่อหน้าเซ่เชียนฮวน

เซ่เชียนฮวนจึงจับแขนของนางเอาไว้ "ไม่นับเป็นผู้มีพระคุณหรอก ข้าก็แค่ทำในสิ่งที่แพทย์ควรทำทั้งนั้น!"

จะว่าไปแล้วครอบครัวขององครักษ์เย่นี่ช่างซื่อสัตย์จริงๆ

สาเหตุที่เขาบาดเจ็บสาหัสไม่ใช่เพียงเพราะเจ้าของร่างเดิมใส่ร้าย แต่ตอนนี้นางช่วยชีวิตเขาไว้ มันจึงกลายเป็นความเมตตาต่อครอบครัวของพวกเขา

“หวางเฟย ให้บ่าวผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าและหวีผมให้นะเจ้าคะ ” เสี่ยวตงกล่าวอย่างนอบน้อม

เซ่เชียนฮวนพยักหน้า และนั่งลงหน้ากระจกทองสัมฤทธิ์

นางเห็นว่าสาวใช้ดูฉลาดมาก มือและเท้าค่อนข้างว่องไว หวีผมสองสามครั้งก็มัดรวบผมหางม้าให้นาง นางรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก

หลังจากหวีผมเสร็จ เซ่เชียนฮวนก็ได้เขียนใบสั่งยาและมอบให้ เสี่ยวตง "เจ้าไปหาร้านขายยาสักร้าน แล้วเลือกซื้อสมุนไพรตามนี้มาให้ครบ”

หลังจากได้ยินคำพูดของนางเว่ยเมื่อคืนนี้ เซ่เชียนฮวนก็ตระหนักว่าเซียวเย่หลันยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายมาก ในเมื่อเขาเคยถูกลอบทำร้ายมาแล้วครั้งหนึ่ง แน่นอนว่ามันจะต้องมีครั้งที่สอง

แม้ว่านางได้ชื่อว่าเป็นหวางเฟย แต่ก็ไม่อยากรับผลกระทบจากเรื่องราวฉาวโฉ่พวกนี้ ดังนั้นนางจึงเตรียมยาถอนพิษติดตัวไว้เผื่อกันพลาด

เสี่ยวตงรับใบสั่งยาตามหน้าที่โดยไม่ถามคำถามเพิ่มเติม

ทว่า หลังจากก้าวไปได้สองก้าว นางก็หันกลับมาและพูดว่า "หวางเฟย บ่าวมีเรื่องจะบอกท่าน บ่าวได้ยินมาว่าไท่จื่อกับไท่จื่อเฟยมา ตอนนี้ทรงดื่มชาอยู่ที่ห้องโถงใหญ่”

"อืม ข้ารู้แล้ว"

เซ่เชียนฮวนยกมือขึ้นเล็กน้อย

นางคิดกับตัวเองว่า ไท่จื่อกับไท่จื่อเฟยมาหาถึงที่ขนาดนี้ แต่กลับไม่ส่งคนมาแจ้งนางก่อน ในชนชั้นวรรณะของผู้สูงศักดิ์ นางไม่เป็นที่ยอมรับขนาดไหนกันนะ?