ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 33

“เจ้ารู้แล้วหรือ？แล้ว แล้วเขาโดนพิษได้ยังไง??”

ไท่จื่อเฟยตกใจสะดุ้งโหยง แล้วรีบถาม

เวลานี้ แม้แต่เซียวเย่หลันเองก็แสดงอาการประหลาดใจออกมา และใช้สายตาสำรวจไปที่เซ่เชียนฮวนอย่างถี่ถ้วน

เซ่เชียนฮวนยืนขึ้นมาแล้วเดินไปที่ริมหน้าต่าง เปิดหน้าต่างออก สายลมเย็นอ่อนๆผัดโชยเข้ามา พร้อมกับได้กลิ่นหอมสดชื่นของดอกไม้อย่างต่อเนื่อง

นางมองย้อนกลับไป “ตอนที่ข้ามาถึงก็พบว่าข้างนอกนั้นได้ปลูกต้นดอกถัวซัวไว้หลายต้น ตามจริงละอองเกสรของดอกนี้ก็ไม่ได้มีพิษอะไร แต่ถ้าหากได้ผสมเข้ากับอัลมอนด์แล้วก็จะเกิดเป็นพิษอ่อนๆ

ช่วงฤดูกาลนี้ลมมันแรงมาก น่าจะเป็นเพราะว่าทุกครั้งตอนที่นางกำนัลนำขนมอัลมอนด์ให้หลานชายองค์น้อยทาน ละอองเกสรบางส่วนอาจจะเปื้อนบนเค้กโดยบังเอิญ เวลาผ่านไปนาน สารพิษที่ได้ทานเข้าไปก็จะสะสมจากน้อยกลายเป็นมาก และเริ่มเป็นอันตรายถึงชีวิต

เมื่อฟังคำสันนิษฐานจากเซ่เชียนฮวนจนจบ ผู้คนก็กลัวจนตัวสั่น ภายในใจรู้สึกหวาดกลัวอยู่พักหนึ่ง

ไท่จื่อเฟยพูดพึมพำว่า “ต้นดอกถัวซัวเหล่านั้น องค์ชายสองเป็นคนมอบให้”

“หุบปาก” ไท่จื่อได้เตือนพระชายาของตัวเองด้วยสายตา ไม่ปล่อยให้นางพูดอะไรไปมากกว่านี้ “บางทีอาจเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญ ไม่ได้มีใครวางยาพิษเลย เป็นเพราะพวกเราเองที่ประมาทกันมากเกินไป และไม่ได้ดูแลเห้าเอ๋อร์ให้ดี

เซ่เชียนฮวนปิดหน้าต่างอย่างเงียบๆ “ไม่ว่าอย่างไรก็ตามแค่ต้องย้ายต้นดอกถัวซัวเหล่านั้นออกไป หลังจากนี้ก็ไม่มีอะไรแล้ว”

บทสนทนาเพียงไม่กี่คำ ก็ทำให้เนางเข้าใจถึงความวุ่นวายภายในราชวงศ์

ภายใต้อำนาจของราชวงศ์ไม่มีคำว่าครอบครัว

เซ่เชียนฮวนสนใจแต่เพียงแค่เรื่องการรักษาและช่วยคน ส่วนเรื่องรบราชิงดีกันเองภายในของไท่จื่อกับองค์ชายองค์อื่นๆ นางไม่อยากเข้าไปมีส่วนร่วม

ตามประสบการณ์ เรื่องแบบนี้หากถูกดึงเข้าไปเกี่ยวข้อง ก็จะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่มีทางจะฟื้นคืนชีพตลอดไปอย่างแน่นอน

“ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม โชคดีที่วันนี้มีน้องสะใภ้อยู่ด้วย เจ้าไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตของเห้าเอ๋อร์เท่านั้น แต่ยังพบสาเหตุแหล่งที่มาของพิษให้เราด้วย โปรดรับคำนับข้าด้วย”

หลังจากที่ไท่จื่อพูดจบก็คำนับเซ่เชียนฮวนอย่างสุดซึ้ง

เซ่เชียนฮวนรีบยื่นมือออกไปประคอง