ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 32

“อะไรนะ?โดนวางยา??!”

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกใจกับคำตอบของเซ่เชียนฮวน!

ทุกคนต่างก็มองตากันฉันมองเธอ เธอมองฉัน ด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจ

เซียวเย่หลันพูดอย่างเคร่งขรึม “เจ้าคิดให้ดีแล้วค่อยพูดออกมา ที่นี่คือวังหลวง ไม่ใช่ที่ที่ให้เจ้ามาพูดจาไร้สาระ”

“ทำไหม ท่านกลัวว่าข้าจะพูดผิดไป แล้วเป็นภาระให้ท่านหรือ”

เซ่เชียนฮวนเร้าหางคิ้วขึ้น

เดิมทีนางเกิดมาก็มีดวงตาสีดอกท้อคู่หนึ่งอยู่แล้ว เมื่อนางเลิกคิ้วขึ้นอย่างยั่วยุ มันก็เหมือนกับดอกซากุระที่ผลิบานในต้นฤดูใบไม้ผลิ มีเสน่ห์เย้ายวน

เซียวเย่หลันจองมองที่นาง ยังคงนิ่งเงียบไม่แยแส “ข้าไม่เคยกลัวสิ่งใด”

“อ้อ เช่นนั้นก็แสดงว่าท่านกำลังเป็นห่วงข้า” เซ่เชียนฮวนกะพริบตาปริบๆ

“... ...”

เซียวเย่หลันถึงกับพูดไม่ออก

โชคดี ไท่จือเฟ่ยที่อยู่ข้างๆเข้ามาสนทนาด้วย “ในวังหลวงการที่จะมาวางยานั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เชียนฮวน ท่านแน่ใจใช่ไหมว่าเห้าเอ๋อร์ถูกวางยาจริง?”

“ลองดูแล้วจะรู้”

เซ่เชียนฮวนคำนวณดูเวลา ดึงเข็มเงินสามเล่มออกมาทีละเล่ม แล้ววางลงบนผ้า

ทุกคนเมื่อได้เห็น ตามคาดเข็มเงินทั้งหมดได้เปลี่ยนเป็นสีดำ

ไท่จื่อและไท่จื่อเฟยทั้งคู่ต่างตกใจมากจนหน้าถอดสี

“นี่คือพิษเรื้อรัง หากใช้วิธีการทั่วไปก็ยากต่อการพิสูจน์ ข้าใช้วิธีการฝังเข็มเร่งเลือด ถึงจะแสดงพิษออกมาได้”

เซ่เชียนฮวนกวักมือ เรียกนางกำนัลให้ไปหาหนูมาหนึ่งตัว ไม่นานก็นำเข็มสีเงินที่ได้เปลี่ยนเป็นสีดำแทงเข้าไปในขนมชิ้นหนึ่ง แล้วให้หนูกินขนมชิ้นนั้น

หลังจากนั้นไม่นาน หนูตัวนั้นพิษได้ออกฤทธิ์และตายในทันทีต่อสายตาผู้คนที่กำลังจ้องมอง

ไท่จื่อเฟยเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ตกใจจนอ้าปากค้าง ทั้งตัวเกือบจะล้มมิล้มแหล่ และพูดด้วยความโศกเศร้าว่า“พระเจ้า ใครกัน ใครกันแน่ที่ต้องการจะฆ่าลูกของข้า!!”

“เป็นแบบนี้ได้อย่างไร อาหารประจำวันของเห้าเอ๋อร์มีคนตรวจสอบโดยเฉพาะอยู่ตลอด” เสียงของไท่จื่อสั่นเครือ