ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 42

“เป็นข่าวลือที่เกี่ยวกับเจ้าและจ้านอ๋องที่เขาซุบซิบนินทาไงล่ะ อย่างไรเจ้าก็คุ้นชินกับเรื่องแบบนี้แล้วไม่ใช่หรือ?”

เซ่เหยียนดูเหมือนจะไม่เคยใส่ใจกับข่าวลือเหล่านั้น

ในสายตาของเขา เมื่อไหร่ที่น้องสาวของเขาไม่ถูกจัดว่าโดยคนอื่น นั่นจะเป็นสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ

ใครให้หล่อนเป็นผู้มีชื่อเสียงที่บ้าผู้ชายที่สุดในเมืองหลวงล่ะ?

เซ่เชียนฮวนยิ้มเล็กน้อยและกล่าว "ท่านพี่ ข้าอยากรู้ว่าพวกเขาพูดนินทาข้าว่าอย่างไรบ้าง"

"เจ้าแน่ใจหรือ?"

"อืม"

“ก็ได้ งั้นเจ้าออกไปกับข้าสักเที่ยวหนึ่ง พี่น้องสองคนก็ไม่ได้เดินเล่นด้วยกันนานแล้ว”

เซ่เหยียนวางถ้วยชาในมือลง

เขามีผู้คนที่รู้จักและผู้ติดต่อมากมายในชนชั้นสูงของเมืองหลวง เขาคือลูกค้าประจำของร้านอาหารและร้านน้ำชา วันนี้เขาพาเซ่เชียนฮวนไปที่ร้านน้ำชาที่ครึกครื้นที่สุดแห่งหนึ่ง

เซ่เชียนฮวนอยู่แต่ในจวนจ้านอ๋องพักฟื้นอาการบาดเจ็บอย่างเบื่อหน่าย เป็นเรื่องยากสำหรับนางที่จะมีโอกาสามารถเดินเที่ยวเช่นนี้ได้

นางเห็นอะไรก็รู้สึกแปลกตาไปหมด

เซ่เหยียนมีใบหน้าเต็มไปด้วยความเอ็นดูต่อนาง แม้ว่าน้องสาวของเขาจะแต่งงานแล้ว แต่เขาก็ยังปฏิบัติกับนางเหมือนเด็ก ไม่ว่านางจะชอบของอะไรก็ตาม เขาก็จะโบกมืออย่างใจป้ำและเหมาซื้อของเช่นนั้นทั้งหมด

ดังนั้น เซ่เชียนฮวนจึงเดินเข้าไปในร้านน้ำชาพร้อมกับตุ๊กตาน้ำตาลตัวเล็ก ๆ ในมือและผมของนางก็เต็มไปด้วยปิ่นปักผมที่แปลกประหลาด

ทันทีที่นางนั่งลง นางก็ได้ยินเสียงลูกค้าชาที่อยู่ใกล้ๆ พูดเสียงดัง

"ซูอวี๋เอ๋อร์ผู้เคยเป็นหญิงงามเมืองอันดับหนึ่งในเมือง บัดนี้ถูกลดต่ำให้ซ่อนตัวอยู่ในชนบทเพื่อพักฟื้นจากอาการป่วย กลายเป็นเช่นนี้ช่างน่าสงสารเลยจริงๆๆ!"

"เห้อใครให้จ้านหวางเฟย นั้นมีครอบครัวเป็นภูมิหลังล่ะ หล่อนน่ะเลวร้าย ไม่ว่า ซูอวี๋เอ๋อร์จะสวยงามและมีความสามารถมากเพียงใด ก็ไม่สามารถเอาชนะหล่อนได้ล่ะสิ!"

"จ้านอ๋องและซูอวี๋เอ๋อร์เป็นคนรักของกันและกัน แต่ก็ต้องถูกขีดขวางให้แยกจากกัน นี่มันน่าเสียดายเลยจริงๆ"

"ต้องบอกจริงๆเลยว่าเซ่เชียนฮวนนั้นเป็นตัวประหลาดเลยจริงๆ หล่อนเพื่อไล่ตามผู้ชายคนหนึ่งจนไม่กลัวเสียหน้าและยังทำตัวไร้ยางอายด้วยซ้ำอีก แถมยังใช้วิธีต่ำต้อยทุกรูปแบบเพื่อบีบบังคับให้ซูอวี๋เอ๋อร์ถอยออกจากไป ถ้าข้ามีลูกสาวแบบนี้นะ ข้าจะทุบตีหล่อนให้ตายทันทีที่หล่อนคลอดออกมาเลย”

เซ่เชียนฮวนเลิกคิ้ว

"ท่านพี่ ข้ารู้ว่าใครกำลังใส่ร้ายป้ายสีข้าจากด้านหลังแล้ว พวกข้าเปลี่ยนไปนั่งตำแหน่งที่ลับๆแล้วซ่อนตัวกันเถอะ วันนี้นั่งรอดูกัน" เซ่เชียนฮวนเย้ยหยัน

"จริงหรือ? ฟังดูน่าสนใจดีนะ"

เซ่เหยียนดูสนใจมาก เขาเรียกเสี่ยวเอ้อมาทันทีและเปลี่ยนที่นั่งไปที่มุมๆหนึ่ง

ทั้งสองนั่งคุยกันตั้งแต่เช้าจรดบ่าย

ในที่สุด ในตอนที่ร้านน้ำชามีลูกค้ามากที่สุด เซ่เชียนฮวนก็รอเป้าหมายของของนางมาถึง!

มันคือซวงฉิงจริงๆ!

เห็นเพียงหล่อนมองดูไปมาอย่างลับๆ ล่อๆ ในฝูงชน

ในขณะที่ไม่มีใครสังเกตดู หล่อนก็เอื้อมมือไปจับแขนของเสี่ยวเอ้อชายแล้วยื่นเงินให้อีกคน จากนั้นก็กระซิบบางอย่างที่หูของอีกคน

"นั่นคือสาวใช้ของซูอวี๋เอ๋อร์? น่ารังเกียจสุดๆ ดูก็รู้ว่าหล่อนกำลังทำเรื่องไม่ดีอยู่ ปล่อยให้พี่ไปจัดการกับหล่อนเอง!" เซ่เหยียนสบับแขนเสื้อขึ้นและกำลังจะพุ่งออกไป

แต่เซ่เชียนฮวนคว้าตัวเขาไว้และพูดด้วยเสียงต่ำ "ไม่ต้องรีบน่ะ ข้ามีวิธีของข้าเอง"