ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 41

"ไม่มีอาการติดพิษ? นี่มันเป็นเพราะอะไรกัน?"

เสี่ยวตงไม่เข้าใจ

เซ่เชียนฮวนบีบให้เปลือกถั่วลิสงเละเป็นเศษ และกล่าว "มีความเป็นไปได้เพียงสองอย่าง อย่างแรกซูอวี๋เอ๋อร์ช่วยเซียวเย่หลันเอาไว้ แต่นางโชคดีที่ไม่ติดพิษดอกสิ้นรัก หล่อนแค่แสร้งทำเป็นอ่อนแอและหลอกลวงให้เซียวเย่หลันเห็นอกเห็นใจ"

อย่างที่สอง ซูอวี๋เอ๋อร์ไม่ได้ช่วยเซียวเย่หลันไว้เลยด้วยซ้ำ คนที่ติดพิษดอกสิ้นรักจะขาดสติไป แม้ว่าจะมีคนมาล้างพิษให้ก็ตาม แต่เขาก็จะจำไม่ได้ว่าคนๆนั้นคือใคร สำหรับคนเลวร้ายอย่างซูอวี๋เอ๋อร์ การแสร้งทำเป็นคนที่ล้างพิษก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับหล่อน"

ตอนนี้เสี่ยวตงเข้าใจแล้ว

นางพูดอย่างตื่นเต้น "นั่นก็หมายความว่า ไม่ว่าจะเป็นอย่างที่หนึ่งหรือสอง ซูอวี๋เอ๋อร์ก็คือโกหกกันทั้งนั้น! เหนียงเหนียงไปหาท่านอ๋องโดยเร็วเพื่อเปิดโปงหล่อนเลยเจ้าค่ะ!"

เซ่เชียนฮวนส่ายหัว "มันไม่มีประโยชน์ ผู้คนมีความคิดที่ว่าใครมาก่อนก็จะเป็นเจ้าของก่อน เซียวเย่หลันเห็นว่าหม่อมข้าเป็นคนชั่วร้าย และเห็นว่าซูอวี๋เอ๋อร์นั้นเป็นผู้ดีที่มีจิตใจที่งดงาม เว้นแต่ว่าเขาจะพบเห็นหลักฐานที่แน่ชัด ไม่เช่นนั้นเขาจะคิดว่าหม่อมข้าหึงหวงอิจฉาเลยใส่ร้ายซูอวี๋เอ๋อร์"

“โอ้ ท่านอ๋องนั้นดีทุกอย่างเลย แต่ที่เสียก็คือตาบอด!”

เสี่ยวตงถอนหายใจ

เซ่เชียนฮวนหัวเราะราวกับว่าเห็นด้วย "ตามคำกล่าวที่ว่า ถ้าเจ้าเดินริมแม่น้ำบ่อยๆ รองเท้าของเจ้าจะไม่มีวันเปียกได้ไง ซูอวี๋เอ๋อร์นั้นเต็มไปด้วยคำโกหกหลอกลวง มันต้องมีสักวันหนึ่งที่หล่อนจะเผยพิรุธออกมา"

ในเวลาเดียวกัน

เซียวเย่หลันมาถึงหน้าประตูเรือนจิ่นซิ่ว

ครั้งนี้แม้เขาจะไม่ได้เข้าไปในห้อง แต่ก็สามารถได้กลิ่นเหม็นนั้นได้

ถ้ามันเป็นเช่นนี้ต่ออีกครึ่งเดือนจริง ๆ เหมือนที่เซ่เชียนฮวนกล่าว ไม่นานจวนจ้านอ๋องคงจะกลายเป็นสถานที่ที่ทุกคนในเมืองหลวงต้องเดินอ้อมกันมากที่สุดแล้ว

"ส่งแม่นางซูไปพักฟื้นที่หมู่บ้านอื่น ค่อยพาหล่อนกลับมาในเดือนหน้า"

เซียวเย่หลันสั่งพ่อบ้านอย่างเย็นชา

ซูอวี๋เอ๋อร์ที่ได้รับข่าวนี้ทำได้เพียงเชื่อฟัง ถึงแม้ว่านางจะไม่เต็มใจก็ตาม

หลังจากที่ผ่านไปหลายวัน

เซ่เชียนฮวนกำลังเพลิดเพลินกับความสงบโดยไม่มีใครมาสร้างปัญหา ทันใดนั้นเสี่ยวตงก็วิ่งเข้ามาและกล่าวเสียงดัง "เหนียงเหนียง ท่านพี่ของท่านมาเยี่ยมท่านเจ้าค่ะ!"