ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 109

ตอนที่109มีสายลับเอาไว้

แสงแดดส่องผ่านเข้ามาในห้องผ่านหน้าต่าง โดยปกติแล้วหากไม่มีคำสั่งพิเศษเฉพาะจากใคร ก็จะไม่มีใครมาทำความสะอาดห้องนี้ และไม่มีใครคิดที่จะเปิดหน้าต่างของห้องนี้ด้วย ถึงแม้ว่าแค่เพียงเปิดหน้าต่างก็จะมองเห็นและได้ยินเสียงของป่าไผ่ แต่โดยส่วนมากนั้นห้องนี้มักจะถูกปิดเอาไว้

เสียงของเย่เฟิงดังเล็ดลอดออกมาจากภายในห้อง“ท่านอ๋อง ติดตามหลี่ซั่นมาตลอดหลายวันที่ผ่านมา ข้าน้อยพบว่าในทุกวันช่วงเวลาพลบค่ำเขาจะไปที่วัดร้างประมาณสองชั่วยาม ข้าน้อยลองเข้าไปตรวจสอบดูแล้ว พบว่าในวัดร้างมีประตูกล ซึ่งประตูกลนี้ถูกซ่อนเอาไว้ลึกมาก ตอนนี้ยังหาไม่พบ แต่ว่าในนั้นต้องเป็นที่ที่หลี่ซั่นเข้าไปพบพลทหารต้วนเพื่อมอบสินบนเป็นแน่แท้"

พลทหารต้วนรับสินบนแน่ๆ เพียงแต่ไม่คิดว่าเขาจะมีแผนซับซ้อนขนาดนั้น รู้ว่าต้องไปรับสินบนในวัดร้างนั่น ซึ่งเป็นสถานที่ที่ไม่อาจถูกจับได้ง่ายๆ และด้านในมีอะไรบ้างก็ไม่มีใครรู้ได้

โม่ฉีหมิงคิดเอาไว้แต่แรกแล้ว สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนแปลง“ความเป็นไปได้ที่มากที่สุดก็คือการซื้อตำแหน่ง เจ้าสั่งให้คนที่ไว้ใจได้เข้าไปทำงานในนั้นดูสิ ให้เขาสืบอย่างละเอียด แล้วคอยรายงานในสิ่งที่พวกเขาทำ ต้องรู้ให้ได้ว่าเงินของหลี่ซั่นถูกส่งไปที่ไหน"

หลังจากที่พลทหารต้วนกลับมาจากการสู้รบเมื่อหลายปีก่อน เพราะทำความดีความชอบให้กับบ้านเมือง ฮ่องเต้เจียเฉิงจึงดีกับตระกูลต้วนมาก แต่พวกเขาคงลืมไปว่า ยิ่งมีอำนาจก็จะเป็นสิ่งที่พวกฮ่องเต้เองกลัวที่สุด ฮ่องเต้เจียเฉิงเองก็เช่นกัน

ตลอดหลายปีที่ผ่านมานั้นเขาให้ไร่นาและเงินทองกับตระกูลนี้ให้พอใช้ไปหลายรุ่น แต่น่าเสียดายที่พลทหารต้วนนั้นโลภมาก ด้วยความที่เห็นว่าเป็นคนที่ฮ่องเต้เจียเฉิงรักจึงได้ใช้อำนาจในทางที่ผิด ซื้อตำแหน่งกันให้วุ่นวาย ถึงแม้ว่าฮ่องเต้เจียเฉิงจะไม่พอใจ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่กำลังสืบหาจุดอ่อนของเขาแล้วค่อยๆกำจัดทิ้ง

เย่เฟิงพยักหน้าเข้าใจ แล้วครุ่นคิดคนที่ไว้ใจได้ที่เขามี การที่จะไปเป็นสายสืบนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ก่อนอื่นเลยต้องมีหัวใจที่จงรักภักดีไม่เห็นแก่เงินตรา แล้วต้องคอยบอกตนเองว่ามาที่นี่เพื่อทำอะไร แต่กลับไม่พบคนที่เหมาะสม

"ท่านอ๋อง ข้าน้อยยังพบอีกเรื่องหนึ่ง หลี่ซั่นกับคุณชายสองแห่งตระกูลเย่ดูสนิทสนมกันมาก" เย่เฟิงพูดเสียงต่ำ

เย่อวิ๋นกว่าง? หากเย่อวิ๋นกว่างมีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ งั้นก็ขอให้เรื่องนี้สามารถทำลายอำนาจของตระกูลเย่ได้และนี่ก็เป็นการทำลายเวินอ๋องได้เช่นกัน ถึงเวลานั้นไม่เพียงแต่อภิเษกกับเย่เซียวหลัวแล้วไร้ประโยชน์ แต่กลับจะได้รับโทษเพิ่มขึ้นมาอีก

"ความสัมพันธ์ของเย่อวิ๋นกว่างกับหลี่ซั่นเจ้าไปสืบมาให้แน่ชัด แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการที่พลทหารต้วนรับสินบนมาจากหลี่ซั่น" โม่ฉีหมิงพูดขึ้น พร้อมยกชาขึ้นมาจิบ

เย่เฟิงพยักหน้า แล้วถามขึ้น"สวินโม่เป็นอย่างไรบ้าง?"

จากเดิมที่เรื่องนี้เขาตามสืบกับสวินโม่ แต่ตอนนี้สวินโม่ได้รับบาดเจ็บจึงต้องหยุดสืบไป เขาก็พึ่งรู้จากปากของเย่หวินที่บอกว่าสวินโม่เอาก้อนหินปาดคอตนเอง เพราะผู้หญิง

"ไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว" โม่ฉีหมิงตอบ "หากเจ้าเป็นห่วงก็สามารถไปเยี่ยมเขาได้"

เอ่อ.....เย่เฟิงครุ่นคิด เขาแค่เป็นห่วงอาการของสวินโม่ก็เท่านั้น ทำไมฟังจากปากของมิงอ๋องแล้วมันดูเป็นการเป็นห่วงอย่างเสน่ห์หาล้ะ? เขาขมวดคิ้ว ในเมื่อไม่เป็นอะไรมาก เรื่องของหลี่ซั่นก็สำคัญกว่า

เพียงแต่ว่าในใจของเขายังมีอีกหนึ่งคำถาม ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นองครักษ์ของโม่ฉีหมิง แต่ลูกน้องของเขาก็มีแต่คนที่ตีรำฟังแทงได้เท่านั้น จะหาคนที่มีความคิดความสามารถนั้นไม่ง่ายเลย แต่ว่าอู๋อินโหลวคนในนั้นสวินโม่เป็นคนดูแล ตัวของสวินโม่เองก็บาดเจ็บ จะให้หาคนที่เหมาะสมช่างยากนัก

หากแผนการนี้ล้มเหลว ตัวตนก็จะถูกเปิดออก พลทหารต้วนก็จะทำทุกอย่างรัดกุมมากยิ่งขึ้น คราวนี้คิดจะเอาความผิดเขาคงยาก ดังนั้นต้องเลือกให้ดี

"ท่านอ๋อง ข้าน้อยไม่มีคนที่เหมาะสมกับงานนี้ ไม่ทราบว่าท่านอ๋องมีหรือไม่?" เย่เฟิงขมวดคิ้วแล้วพูด

โม่ฉีหมิงใช้นิ้วเรียวยาวเคาะใต้โต๊ะ ตราหยกสีเขียวหมุนไปตามมือของเขา “ข้าจำได้ว่าเมื่อปีกลายเจ้าได้ชีวิตคนที่แม่น้ำเหลียง และตอนนี้เขายังคงทำงานกับเจ้า ถึงแม้ว่าจะไม่โดดเด่นมาก แต่ก็เป็นคนที่ไว้ใจได้"

เย่เฟิงครุ่นคิด“ท่านอ๋อง คนผู้นั้นเมื่อหลายเดือนก่อนโดนพิษงูกัดจนตายแล้ว"

แววตาของโม่ฉีหมิงมองลึกลงไป เขาจับที่ตราหยกเอาไว้แน่น ตอนนี้เป็นเวลาที่ต้องการใช้คน แต่คนรอบตัวที่มักจะเจอนั้นกลับไว้ใจไม่ได้

ประตูถูกเปิดออก โล่หวินหลานเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของโม่ฉีหมิง แล้วจับที่มือของเขาแน่น“ให้หม่อมฉันไปเถอะ หม่อมฉันเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด"

แววตาของโม่ฉีหมิงตกใจเล็กน้อย เขาเกือบที่จะโมโหคนที่เฝ้าประตูด้านนอกแล้ว ที่ปล่อยให้โล่หวินหลานเข้ามา เขาเองก็ไม่รู้ตัวเลยว่านางยืนอยู่ตรงหน้าประตู

"หม่อมฉันเป็นคนบอกให้พวกเขาไม่ต้องส่งเสียง หากท่านอยากจะลงโทษก็ลงโทษหม่อมฉันเถอะ สิ่งที่พวกท่านคุยกันเมื่อสักครู่หม่อมฉันได้ยินทุกอย่างแล้ว หม่อมฉันรู้สึกว่าตนเองเหมาะกับงานนี้มากที่สุด" โล่หวินหลานพูดอีกครั้งอย่างชัดถ้อยชัดคำ

นางรู้ดีว่า นี่เป็นงานที่ฮ่องเต้เจียเฉิงรับสั่งให้เขาทำเป็นงานแรก และที่ให้ทำงานนี้เพราะเชื่อมั่นในตัวเขา หากงานนี้สำเร็จนั้น ฮ่องเต้เจียเฉิงก็จะเชื่อมั่นในตัวเขามากยิ่งขึ้นไปอีก แต่หากล้มเหลวนั้น คนที่มีความสามารถในสายตาของฮ่องเต้เจียเฉิงก็จะมีเพียงองค์รัชทายาทกับเวินอ๋อง และเส้นสายที่เขาสั่งสมมานั้นก็จะไร้ประโยชน์ไปทันที

ดังนั้น ภารกิจครั้งนี้นางจึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด