ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 108

ตอนที่108 หรูซูยี่ย่าง

ชีวิตของคนเรามันก็แย่แบบนี้นี่แหละ โชคชะตามักจะเล่นตลก นำพาให้คนที่เป็นเส้นขนานมารักกัน ให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องกันมาพบเจอ

โล่หวินหลานยืนอยู่ด้านหน้าไม่พูดไม่จา ขณะที่นางกำลังจะเคาะประตูนั้น ก็ได้ยินบทสนทนาของทั้งสองดังออกมานางไม่รู้ว่าควรเข้าไปหรือเดินออกมา

ด้านหลังมีมือใหญ่โอบเอาไว้ที่เอวของนาง ความเย็นไหลผ่านมาสู่หัวใจ โม่ฉีหมิงพานางออกไปจากที่นั่น

"ท่านรู้แต่แรกแล้วหรอว่าสวินโม่มองหรูซูเป็นตัวแทนของยี่ย่าง?" โล่หวินหลานมองจากสีหน้าของโม่ฉีหมิง เพราะหากเขาไม่รู้ คงยืนฟังไปพร้อมกับนาง

โมฉีหมิงพานางมายังสวนดอกลาเวนเดอร์ที่เขาปลูกเอาไว้ให้นาง ช่วงนี้พวกเขามักจะมาชื่นชมดอกไม้ที่นี่

เขาส่ายหน้า“ก่อนหน้านี้ข้าเองก็ไม่รู้เช่นเดียวกัน รอสวินโม่หายดี เราจะกระจ่างในทุกเรื่องเอง"

ในเมื่อสวินโม่มองหรูซูเป็นตัวแทนของยี่ย่าง แสดงว่ายี่ย่างต้องสำคัญกับเขามากแน่ แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือที่ผ่านมาตลอดหลายปีเขายังคงยอมหลอกตัวเองว่านางตายเพราะเขา

ทุกคนล้วนมีความลับเป็นของตนเอง ยี่ย่างเป็นความลับของสวินโม่ แต่ความลับของตนเองนั้น พูดออกไปคงไม่มีใครเชื่อ โล่หวินหลานหยุดเดิน

"หรูซูโชคดีมากนัก เสียงของนางคล้ายกับพระชายา หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับยี่ย่าง จึงทำให้สวินโม่อยากที่จะปกป้องดูแล" ฉินหยิ่นก็มาที่สวนนี้เช่นเดียวกัน ด้านหลังของเขาสะพายมีดด้ามใหญ่เอาไว้ แล้วพูดเรื่องนี้ขึ้น

ตอนนี้ที่องค์รัชทายาทให้หรูซูมาสนิทสนมกับโม่ฉีหมิงเพราะเสียงของนาง อยากจะใช้เสียงของนางตรึงใจโม่ฉีหมิง แต่ว่าโม่ฉีหมิงนั้นรู้แต่แรกแล้วว่าเขาต้องการอะไร แต่ก็ไม่อาจที่จะฆ่านางได้ลงคอ แม้แต่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ก็เพียงอยากจะใช้ก้อนหินทำลายเส้นเสียงของนาง ให้นางไม่ต้องพูดได้อีกก็เท่านั้น

ใครจะไปคิดว่าสวินโม่จะออกตัวมาช่วยนางไว้ และปาดคอตนเองโดยไม่มีการยั้งคิดเลย

ดูท่าแล้วฉินหยิ่นเองก็พอจะรู้อะไรมาบ้าง เขาจึงพูดแบบนั้นออกมา โล่หวินหลานแอบซุ่มมองเขา หรือว่าเขากับสวินโม่เองก็มีบางอย่างปิดบังเอาไว้?

นางมองไปยังโม่ฉีหมิง เขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าหรูซูเป็นหนอนบ่อนไส้ที่องค์รัชทายาทส่งมาก แต่กลับไม่ขับไล่นางไป หรือเป็นเพราะว่าเสียงของนางนั้นคล้ายกับของโล่หวินหลาน?

"เรื่องระหว่างสวินโม่กับนางก็ปล่อยให้พวกเขาจัดการกันเองเถอะ หากหรูซูยังคงจะทำงานให้องค์รัชทายาท ข้าก็จะไม่มีวันเห็นใจนาง" โม่ฉีหมิงพูดเสียงเรียบ แววตามองไปไกล

หากว่าหรูซูยังดันทุลันจะทำงานให้องค์รัชทายาท นั่นก็แสดงว่านางไม่มีหัวใจ ไม่ควรค่าแก่การเสียสละของสวินโม่ ถึงแม้ว่าจะถูกคนมองเป็นแค่ตัวแทน แต่นั่นก็ต้องมีความรู้สึกเหมือนกัน

ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนนี้ ไม่อาจรู้ได้ว่าหรูซูสามารถยอมรับได้หรือไม่ที่ตนเองเป็นเพียงตัวแทนของใคร หรือนางสามารถที่จะเอาตัวเองออกมาจากเงาของยี่ย่างได้ แล้วเปิดใจกับความรักที่สวินโม่มีให้กับนาง แต่ความสัมพันธ์ที่ไม่มีความรักนั้นมันไม่ยืนยาว หากลองเป็นตัวนางเอง ก็ไม่อาจที่จะยอมเป็นตัวแทนของใครเช่นกัน

ฉินหยิ่นขมวดคิ้ว ระหว่างที่พูดอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงที่ต้นไผ่ เขาหยิบมีดด้ามใหญ่ข้างหลังออกมา สายตาจ้องมองไปทั่ว โม่ฉีหมิงยื่นมือออกไปตรงหน้าเขา ไม่นานก็มีชายชุดดำพุ่งตัวออกมาจากป่าไผ่ ซึ่งชายคนนั้นก็คือเย่เฟิง

"ทำความเคารพท่านอ๋อง" เย่เฟิงพูดเสียงต่ำกว่าปกติ

ฉินหยิ่นขมวดคิ้วแล้วเก็บมีดเอาไว้ด้านหลัง เย่เฟิงมักจะปรากฏกายเช่นนี้ทุกครั้ง

"สืบได้อะไรมาบ้าง?" โม่ฉีหมิงถามเสียงเรียบ

เย่เฟิงพยักหน้า เขาปิดหน้าเอาไว้จึงทำให้เห็นเพียงดวงตาเท่านั้น หรือเป็นเพราะเขาติดตามโม่ฉีหมิงมานานแล้ว แม้แต่ความรู้สึกที่เขาแสดงออกมายังเหมือนกับโม่ฉีหมิง เขาและฉินหยิ่นมีหน้าที่เหมือนกัน นั่นก็คือปกป้องโม่ฉีหมิง เพียงแต่ว่าเขาจะคอยช่วยโม่ฉีหมิงสืบเรื่องต่างๆในมุมลับก็เท่านั้น

มือของหรูซูที่จับแก้วน้ำเอาไว้สั่นเทา นางมองสวินโม่อย่างนิ่งเฉย น่าเสียดายที่นางเรียนรู้หลายสิ่งมาจากองค์รัชทายาท แต่สิ่งเดียวที่นางไม่อาจทำได้นั่นก็คือใจอำหิต

ทั้งๆที่ตนเองก็เป็นเพียงตัวแทนของคนอื่น แต่ทำไมภาพที่สวินโม่ทำร้ายตนเองเพื่อรับผิดแทนนางยังคงติดตา นางไม่อาจที่จะทำร้ายเขาได้ นางอยากจะดูแลเขาให้ดี

"หรูซู ข้ารู้ว่าเจ้าคือหรูซู ขอบใจเจ้ามากนะที่ช่วยดูแลข้า" สวินโม่รู้สึกว่าการพูดของตนเองนั้นต้องใช้แรงมาก เขาไม่สามารถพูดจาเสียงดับ และทุกครั้งที่เปล่งเสียงออกมานั้นคอของเขาก็เจ็บมาก น้ำเสียงก็แหบพล่าด้วย

คงเป็นเพราะผลของการปาดคอหอยของตนเอง ไม่รู้ว่าจะมีวันหายหรือไม่ แต่อย่างไรเสียเขาก็ไม่ได้สนใจ