ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 119

ตอนที่119ไม่อยากไม่ต้องการ

พูดง่ายๆคือขุนพลต้วนรู้ว่าเบื้องหลังคนที่ต้องการจะทำร้ายเขาคือใครไม่ใช่แค่จะระวังตัวให้มากขึ้นและยังทำเป็นใสซื่อบริสุทธิ์และยังจะกำจัดหลักฐานที่เขาทุจริต

ถ้าเขากำจัดสมุดบันทึกการคลังจริงจะจับเขาก็น่าจะยาก

“ท่านอ๋องพวกเราต้องลำบากแค่ไหนถึงจะได้หลักฐานนี้มาแต่กลับเป็นอะไรที่ไม่มีประโยชน์และก็ปล่อยให้ขุนพลต้วนลอยนวลต่อไป”ฉินหยิ่นพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ

คิดถึงหลี่ซันทำร้ายเย่หวินเขาก็อยากจะใช้เท้าเหยียบหน้าหลี่ซันอย่างแรงๆเอาความทรมานที่เย่หวินได้รับให้เขาให้รู้สึก

นี่เป็นปัญหาที่ยากจะแก้ไขแววตาของโม่ฉีหมิงมองไปยังที่ไกลๆมืออันเรียวยาวของเขาสวมแหวนยิงธนูไว้บนนิ้วชี้ของเขาทั้งเรือนร่างของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกเฉยชา

หลี่ซันทำให้คนมากมายต้องรับบาดเจ็บขนาดนี้เขาต้องถูกจับกุมให้สาสมส่วนขุนพลต้วนเป็นเบื้องหลังที่คอยผลักดันเรื่องชั่วๆต้องหาหลักฐานจับกุมเขาให้ได้

“หลังจากที่ขุนพลต้วนได้ข่าวเรื่องของหลี่ซันเขาต้องลงมือทำอะไรสักอย่างแน่ๆฉินหยิ่นเจ้าส่งคนไปเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของเขาต้องคอยจับตาไว้ตลอดเวลาอย่าให้คลาดสายตาแค่มีความคืบหน้าใดๆต้องรายงานข้าด่วน”โม่ฉีหมิงพูดด้วยความจริงจัง

ฉินหยิ่นตอบกลับสั้นๆ

“ฉีหมิงทีแรกเขาวางแผนไว้อย่างดีทำไมหลี่ซันถึงรู้ตัวตนจริงๆของข้า?ทำไมเขาต้องหลอกล่อให้ข้าไปวัดร้างนั้นด้วย?”โล่หวินหลานถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ

จากที่ใต้เท้าซิวชวนนางไปผืนป่าแห่งหนึ่งตรงนอกเมืองพวกเขาก็ถือว่ากำลังดำเนินไปตามแผนและหลังจากนั้นก็หลอกล่อพวกนางไปวัดร้างก็เป็นอีกแผนการหนึ่ง

โม่ฉีหมิงมองนางสักพักและส่ายหัว“พวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะหลอกล่อเจ้าไปวัดร้างแถวนั้นตอนนั้นข้ากับฉินหยิ่นบุกไปห้องลับของเขาแล้วและตั้งใจให้บ่าวของเขาส่งข่าวที่เราไปบุกรุกดังนั้นเขาถึงได้ถอยทัพไปถึงวัดร้างนั้น”

เขาไม่สามารถแยกร่างไปช่วยโล่หวินหลานได้ดังนั้นถึงต้องทำให้ความอันตรายห่างไกลจากนาง

โล่หวินหลานมองเขาด้วยความซาบซึ้งถ้าหลี่ซันไม่ได้ไปวัดร้างกลัวว่าตอนนั้นพวกเขาก็คงรู้ว่าหยกซงไป๋หนานจิ่นนานเป็นของปลอมถ้างั้นนางกับเย่หวินคงตกอยู่ในอันตรายแน่ๆ

“แต่ตอนอยู่ในป่าพวกเขาก็คิดจะฆ่าพวกนางแล้วหรือว่าพวกเขารู้ตั้งนานแล้วว่าข้าปลอมตัว?”โล่หวินหลานนึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าตนทำอะไรให้เขาสงสัย

โม่ฉีหมิงเอากล่องจากมือของนางในกล่องไม้บรรจุหยกซงไป๋หนานจิ่นปลอมเขายิ้มเบาๆ“ถ้าข้าเดาไม่ผิดเป็นเพราะหยกนี้มีปัญหาหยกอันนี้ถึงแม้จะเป็นหยกของคนชั้นสูงแต่ว่าที่มาของมันไม่ชัดเจนคนส่วนน้อยที่จะรู้ที่มาของมันคาดว่าพอใต้เท้าซิวได้มันมาแล้วหลังจากที่เอาไปมอบให้หลี่ซันพวกเขาถึงได้สงสัยว่าเข้าไม่บริสุทธิ์ดังนั้นเลยอยากจะตรวจสอบเจ้า”

ที่แท้ปัญหาก็เกิดจากหยกอันนี้นี่เองนางขมวดคิ้วขึ้นเป็นปม“หยกอันนี้สวินโม่เป็นคนให้ข้าเขารู้ที่มาของหยกหรือไม่?”

“เขาน่าจะไม่รู้เพราะว่าหยกนี้จริงๆแล้วเป็นของล้ำค่าของตำหนักเราวันนั้นข้าเห็นว่าเขาชอบมากๆเลยยกให้เขาและสั่งให้เขาอย่าให้คนอื่นรู้นึกไม่ถึงว่าเขาจะเอาหยกนี้ให้เจ้าเป็นของต่อรองกับใต้เท้าซิว”นัยน์ตาของโม่ฉีหมิงค่อยๆจริงจังมากขึ้นหยกนี้ไม่ใช่ของดีจริงๆคาดว่าหลี่ซันเห็นมันแล้วคงไม่กล้าเก็บไว้ใกล้ตนเอง

หยกนี้ทำให้เกิดปัญหามากมายขนาดนี้มีประโยชน์ไม่น้อยจริงๆดูๆแล้วหยกซงไป๋หนานจิ่นยังคงเป็นหยกที่ดี

โล่หวินหลานเกยคางไว้บนมือและหันหน้าไปมองเย่ฟงเขาทำหน้าเคร่งเครียดอยู่บนเก้าอี้ตั้งแต่เมื่อครู่จนถึงตอนนี้ก็ไม่ได้เปลี่ยนสีหน้าใดๆ

“หวินหลานนี่เป็นครั้วเดียวและครั้งสุดท้ายข้าไม่อนุญาตให้เจ้าไปเผชิญกับเรื่องอันตรายอีก”โม่ฉีหมิงทำเสียงเย็นชาตักเตือนนาง

“ข้ารู้แล้วข้ารู้แล้ว！”โล่หวินหลานยืดตัวเองขึ้นฟังคำพูดคำนี้ของเขาจนหูจะออกหนอนแล้ว

ตอนนี้เราเอาสมุดการคลังจากหลี่ซันมาได้สองเล่มในนั้นไม่ได้รายรับอะไรไว้ที่เกี่ยวกับการทุจริตของขุนพลต้วนเลยถ้าจะจับก็จับได้แค่หลี่ซันและใต้เท้าซิวเท่านั้น

วันนั้นโม่ฉีหมิงก็เอาเรื่องนี้ไปทูลให้ฝ่าบาทยังไงหลี่ซันกับขุนพลต้วนมีความสัมพันธ์ที่สนิทกันหลังจากที่หลี่ซันถูกจับกุมอำนาจของขุนพลต้วนค่อยๆอ่อนและไร้ซึ่งอิทธิพลลงฝ่าบาทไม่ได้สั่งให้เขาไปเข้าเฝ้ามานานแสนนาน

ถึงแม้ไม่ได้จับกุมขุนพลต้วนโดยตรงแต่คงอีกไม่นานหรอกฝ่าบาทไม่ได้พอพระทัยเขาแล้วคนในราชสำนักก็มีแต่คนที่คอยหลบเลี่ยงเขาทุกคนต่างกลัวว่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาแล้วทำให้ฝ่าบาทไม่พอพระทัย

ทีแรกพวกเขาเดาว่าหลังจากที่หลี่ซันถูกจับกุมขุนพลต้วนก็ต้องหายตัวและเงียบไปสักพักแต่สิ่งที่ทำให้คนอื่นคิดไม่ถึงคือไม่เพียงแต่เขาไม่ได้ไม่รู้ตัวว่าควรทำเกินพอดีและกลับกล้าทำชั่วแบบไม่อับอายมากยิ่งขึ้น

แค่ว่าฮ่องเต้เจียเฉิงไม่มีหลักฐานมารัดกุมเขาได้แต่ให้เขาทำเรื่องชั่วๆมากขึ้นเรื่องราวภายในวังท่านยิ่งอยู่ยิ่งเฉยเมยต้วนกุ้ยเฟยและไม่ไปเยี่ยมเยือนนางเลยขนาดต้วนกุ้ยเฟยขอเข้าเฝ้าฮ่องเต้ด้วยตนเองยังถูกปฏิเสธ

อาการของเย่หวินและสวินโม่ฟื้นฟูได้พอสมควรแต่ยังไงกำลังภายในของพวกเขาก็ได้รับบาดเจ็บหนักมากพลังดาบของหลี่ซันก็ไม่ได้หนักมากฟื้นฟูไม่กี่วันก็คงดีขึ้น

“อากาศเริ่มหนาวขึ้นเมื่อไหร่ถึงจะได้เจอหิมะตก?”โล่หวินหลานอาบน้ำเสร็จแล้ววิ่งไปชมต้นไม้ที่ร่วงใบจนหมดและถอนหายใจเบาๆ

เย่หวินเดินออกจากห้องแล้วรีบติดตามไปให้นางคุมเสื้อคุมและทูลกลับ“อีกไม่นานก็จะเข้าสู่ฤดูหนาวแล้วเจ้าค่ะถึงเวลาต้องหนาวจนแข็งตายน่เลยมันไม่สนุกเลยเจ้าค่ะนอกจากมีแต่หิมะตกหนักๆหนักแล้วหนักอีก”