ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 171

ตอนที่171 บาดเจ็บเพราะความรัก

เย่เซียวหลัวที่ออกมาจากหอยงเซียงนางได้ลืมสิ้นแล้วว่าท้องฟ้าข้างนอกมืดมิดสนิทเช่นไร นัยน์ตามีแต่แสงสว่างสีขาวเจิดจ้า ดั่งปุยหิมะสวยงาม

บทสนทนาที่คุยกับจิ่นชื่อเมื่อครู่ นางเข้าใจแล้วว่าจะให้คู่แข่งของตัวเองหายไปได้อย่างไร

กว่าทั้งสองจะแปรเปลี่ยนจากศัตรูเป็นมิตรมันกันไม่ได้ง่าย พูดๆไปแล้วอย่างไรซะได้มิตรสหายเพิ่มมาอีกคนหนึ่งดีกว่าได้ศัตรูเพิ่ม ถึงแม้ว่าหัวนอนปลายเท้าของจิ่นชื่อจะไม่เข้าตานางเท่าไหร่ แต่หากนางสามารถทำให้มีช่องว่างผลประโยชน์ต่อตนเอง ทั้งโลกนี้ต่างเป็นมิตรสหายกับเย่เซียวหลัวได้ทั้งนั้น

“เชิญคุณหนู โอกาสหน้าเรียนเชิญใหม่!” เสียงต้อนรับเย่เซียวหลัวของแม่นมเมื่อครู่ดีใจลิงโลดส่งเย่เซียวหลัวออกไป

คิดไม่ถึงว่าคุณชายท่านนี้จะคอแข็งขนาดนี้ ไม่อย่างนั้นจิ่นชื่อคงไม่อยู่ห้องนั้นทั้งคืนยังไม่ออกมาอีก?

เย่เซียวหลัวพยักหน้าให้นางช้าๆ ยิ้มอย่างอ่อนโยน สามารถพูดได้ว่าเป็นคุณชายผู้ลากมากดี สุภาพอ่อนโยนดุจดั่งหยกล้ำค่า “ได้สิ ครั้งหน้าจะมาใหม่”

แม่นมยิ้มจนหุบปากไม่ได้

รอจนร่างของเย่เซียวหลัวเดินลับตา นางถึงค่อยๆหยิบถุงเงินที่นางได้ไว้เมื่อคืนออกมาจากเอว ด้านในมีเสียงของเหรียญเงินกระทบเสียงดังกุ๊งกิ๊งไปมา นางหยิบขึ้นมากัดไปหนึ่งครั้ง เหรียญเงินแข็งทำให้ฟันนางที่กัดลงไปเจ็บจนแทบหลุด ในใจรู้สึกดีใจจนแทบเก็บอาการไม่อยู่

จิ่นชื่อเป็นเครื่องผลิตเงินให้นางจริงๆ

พอหมุนตัวกลับ ก็หันไปชนเข้ากับอกของจิ่นชื่อ แม่นมกุมจมูกอันเจ็บปวดไว้ แต่ไม่กล้าว่ากล่าวอะไร ได้แต่ถามเสียงต่ำ “เจ้ามายืนทำอะไรอยู่ที่นี่? ไม่พูดไม่จา ทำให้คนอื่นเขาตกใจ!”

จิ่นชื่อเอามือกอดอก มองลงไปข้างล่างที่มีแม่นมใหญ่ยืนอบู่ต่ำกว่าตนเองด้วยระยะความสูง นัยน์ตามีความเสียดสีประชดประชัน “เงินนี้เยอะมากพอล่ะสิ?”

แม่นมยิ้มแก้มปริ “เยอะสิ เงินจริงทองจริงทั้งนั้น!” พูดพลาง เลือกหยิบเงินในถุงออกมายื่นให้จิ่นชื่อ พูดอย่างเสียดาย “นี่เป็นเงินที่ข้าตกลงจะให้เจ้าเมื่อคืน เอาไปซะ!”

จิ่นชื่อมองอย่างไม่ใยดี มองไปทีหนึ่งก็หันหน้าหนี ตอบอย่างมีชั้นเชิง “เงินนี้ท่านเก็บไว้ค่อยๆใช้เถอะ! ท่านรู้ไหมว่าคนผู้นั้นคือใคร? ทำไมไม่ไตร่ถามดีๆก่อนจะเชื้อเชิญเขาเข้ามาล่ะ?”

จะเป็นใครเขามาก็ตาม แม่นมไม่สนใจ ตอบอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก “เขาคือใคร?”

จิ่นชื่อตอบแบบส่งๆ “คนจากจวนเย่กั๋วกง”

“คุณชายใหญ่หรือคุณชายรองล่ะ?” แม่นมถามต่อไปอีก เย่กั๋วกงมีลูกชายที่รูปงามปราดเปรื่องอยู่สองคน การศึกษาล้ำเลิศทั่วจิงเฉิงต่างรับรู้กัน คิดไม่ถึงว่าจะมาที่แบบนี้ได้ คนเราไม่อาจตัดสินกันด้วยหน้าตา น้ำทะเลไม่อาจตวงวัด

จิ่นชื่อส่ายหน้าไปมา จึงหมุนตัวกลับเข้าห้อง ก่อนกลับยังพูดให้หนึ่งประโยคให้ลอยไปเข้าหูคนฟัง “คุณหนูสาม!”

“สะสาม.......” แม่นมถึงกับมือสั่น ถุงเงินตกลงไปที่พื้น

“สะสาม คุณหนูสาม? คุณหนูสามตระกูลเย่? เย่เซียวหลัว?!” นางทวนคำพูดอยู่อย่างนั้นพักหนึ่ง ในใจเหมือนดั่งมีกลองกำลังตีสนั่น ดังไปทั่วขั้วหัวใจทั้งสองข้างหู คุณหนูสามตระกูลเย่ นางถึงขั้นลากคุณหนูสามตระกูลเย่เข้ามาในยองเชียงโหลว!

ในขณะกำลังตกใจ นางยังไม่ลืมที่จะหยิบถุงเงินที่ตกไปที่พื้นขึ้นมา บิดสะโพกอันอวบอั๋นไปมารีบสาวเท้าก้าวยาวเดินตามเข้าห้องทันที

“จิ่นชื่อ จิ่นชื่อ ที่เจ้าพูดเมื่อกี้เป็นเรื่องจริงใช่ไหม? คือคุณหนูสามตระกูลเย่จริงๆใช่ไหม?” บทสนทนาของแม่นมซังหายเข้าไปในหอทันที

เย่เซียวหลัวที่ออกจากยองเชียงโหลวไม่รู้จะไปไหนต่อ เท้าของนางก้าวไปตามทางที่ไม่คุ้นเคยอย่างไม่รู้สึกตัว พอรู้สึกตัวอีกทีนางก็เดินมาถึงหน้าประตูทางเข้าตำหนักเวินอ๋องแล้ว

นางค่อยๆเงยหน้าอันงันงกขึ้นมามองเห็นป้ายที่ถูกเขียนด้วยหมึกสีทองตรงกลาง ตำหนักเวินอ๋องสามคำนี้เด่นสะท้อนสง่างาม เหมือนกับว่าการที่เข้าไปข้างในไม่ใช่เรื่องง่ายเลย มาที่นี่หนึ่งครั้งเหมือนกับความสำเร็จที่มาจากผลงานที่ยากลำบากมากนัก

นางยกเท้า แล้วถอยหลัง ก้าวเท้าแล้วถอยหลังไม่หยุด จนกระทั่งนางจับเส้นผมของตัวเองขณะกำลังสับสนวุ่นวายใจ

ยามเฝ้าหน้าประตูตำหนักเวินอ๋องรู้จักนางดี รีบเข้าไปไต่ถามอย่างรวดเร็ว “คุณหนูสามตระกูลเย่ ท่านมาพบท่านอ๋องใช่ไหม?”

ที่แท้ความคิดของตัวถูกเขามองออกหมดแล้ว ช่างเถอะ ไม่ปิดบังแล้วก็ได้ พูดตามจริงออกไป “ไม่ใช่ เป็นท่านอ๋องของพวกเจ้าต่างหากที่อยากพบข้า!” ถึงจะเป็นเรื่องจริงที่มีผสมอยู่น้อยนิด แต่ว่าจุดหมายก็เหมือนกัน

ยามผู้น้อยรู้ดีเต็มอกว่าอะไรเป็นอะไร จึงไม่เท้าความต่อ พยักหน้าเบาๆ รีบเปิดประตูให้เย่เซียวหลัวเข้าไปด้านในทันที

คำสั่งของฮ่องเต้เจียเฉิงได้ประกาศออกมาเป็นที่เรียบร้อยแล้วว่า ให้เย่เซียวหลัวเกี่ยวดองกับเวินอ๋อง เรื่องนี้มีคำสั่งออกมาแน่นอนแล้ว ใครที่ไหนจะกล้าขัดขวางอนาคตเวินหวังเฟยล่ะ นอกจากว่าจะอยากทุบหม้อข้าวตัวเอง!

เย่เซียวหลัวเข้ามาจากประตูตำหนักเวินอ๋อง เดินลงจากบันไดไม่กี่ขั้น ใช้วรยุทธเล็กน้อยก็มาถึงสะพานอันเล็กตรงสระน้ำ

การก่อสร้างในตำหนักเวินอ๋องแตกต่างจากจวนอื่น พอเข้าก็จะเห็นลานกว้างไว้สำหรับเดินเล่นรูปวงกลม อยากจะเดินเข้าห้องโถงของตำหนักเวินอ๋องนั้น ต้องเดินผ่านสะพานเล็กบนสระน้ำก่อน ถึงจะเข้ามาด้านในห้องโถงได้ การก่อสร้างออกแบบที่ยุ่งยากแต่สวยงาม และวิธีการวิธีการที่แปลกใหม่กว่าผู้อื่น คิดไปคิดมาแล้วตำหนักของเวินอ๋องมีการออกแบบที่เยี่ยมยอดที่สุดในจิงเฉิงแล้ว

“นี่ ท่านอ๋องของพวกเจ้าอยู่ที่ไหนกัน?” เย่เซียวหลัวคว้าคอเสื้อสาวใช้คนหนึ่งถามขึ้นอย่างดุดัน