ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 19

ตอนที่ 19 อันตราย

เย่หวินเตรียมน้ำร้อนมาอย่างรวดเร็ว โล่หวินหลานเพิ่มสมุนไพรฤทธิ์ร้อนลงไปในน้ำจากนั้นก็ให้คนหามโม่ฉีหมิงลงอ่างอาบไป หลังจากไอเย็นในร่างกายของโม่ฉีหมิงลดลงแล้ว โล่หวินหลานก็ให้คนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาใหม่แล้วจับเขานอนไปที่เตียงเหมือนเดิม

ฝนหยุดตกแล้วฉินหยิ่นรีบวิ่งเข้ามาตัวเขาเต็มไปด้วยเหงื่อในมือมีสมุนไพรที่เปียกน้ำมากมาย“เตรียมครบแล้วหรือยัง?”โล่หวินหลานรับสมุนไพรมาแล้วถาม

ฉินหยิ่นหน้าเคร่งเครียดแล้วตอบว่า:“ยังขาดตัวชิงตั้ยอีกหนึ่งอย่าง ข้าน้อยวิ่งหาทั่วเมืองหลวงแล้วไม่มีร้านยาที่ไหนมีเลย ข้าน้อยไปสืบมาแล้วหลายวันก่อนมีคนมาเหมาชิงตั้ยไปหมดทุกร้าน”

โล่หวินหลานตอึ้งไปลางสังหรณ์ไม่ดีก็เกิดขึ้น“ตรวจสอบหรือยังว่าใครเป็นคนซื้อไป?”โล่หวินหลานถาม

“ยังขอรับแต่ว่าข้าน้อยได้ส่งคนไปสืบแล้ว”ฉินหยิ่นตอบ

โล่หวินหลานสูดหายใจเข้าลึกๆ แสดงว่ามีคนวางแผนเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว รู้ว่านางต้องใช้สมุนไพรชนิดนี้ดังนั้นก็เลยกว้านซื้อไปหมด จะเป็นใครไปได้ในหัวของนางมีชื่อของคนๆเดียวเท่านั้น

กำลังคิดอยู่โล่หวินหลานเห็นพ่อบ้านวิ่งเข้ามาพร้อมกับจดหมายหนึ่งฉบับ:“พระชายาเมื่อครู่มีคนส่งจดหมายฉบับนี้มาบอกว่าให้มามอบให้ท่าน”

โล่หวินหลานรับจดหมายมานางฉีกมันออกในจดหมายเขียนว่า:“ภัตตาคารถงซุ่นห้องหย่าเจียนชั้นสามลงชื่อชิงตั้ย”

“โม่ฉีหาน”โล่หวินหลานกัดฟันกำจดหมายในมือแน่นจากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมา:“ฉินหยิ่นท่านอ๋องมีกำลังของตัวเองไหม? เจ้ารีบใช้กำลังพลของท่านอ๋องออกไปหาจากข้างนอก เราจะต้องได้ชิงตั้ยมาก่อนคืนวันนี้”

โล่หวินหลานพูดจบเย่เฟิงก็โผล่ออกมาแล้วพูดว่า:“ไม่มีประโยชน์เมื่อครู่ข้าไปสืบมาแล้วรอบๆ เมืองหลวงในร้อยเมตราชิงตั้ยถูกซื้อไปจนหมดหากนำมาจากที่อื่นต้องใช้เวลาสี่วัน”

เมื่อกี้เย่เฟิงติดต่อกับหออู๋อินแล้ว หออู๋อินทำอะไรรวดเร็วความสามารถของหออู๋อินเร็วสุดก็สี่วัน

โล่หวินหลานก้มหน้ามองไปที่จดหมายในมือ โม่ฉีหานคิดไว้แล้วเขากว้านซื้อยาชิงตั้ยที่อยู่ในรอบระยะเวลาสามวันจนหมดเขาทำเพื่อแก้แค้นนางอย่างนั้นหรอ?

“ข้าคิดวิธีเองพวกเจ้าดูแลท่านอ๋องให้ดี เย่หวินเจ้าไปกับข้า”โล่หวินหลานพูดพร้อมกับเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ภัตตาคารถงซุ่นห้องหย่าเจียนชั้นสามเป็นที่ที่นางเจอโม่ฉีหานครั้งแรกที่นี่มันมีร่องรอยความบัดซบของเขาเหลืออยู่

โม่ฉีซิวเงยหน้าขึ้นมาแล้วมองไปที่นางแล้วยิ้ม:“ที่ชายาหมิงอ๋องมาหาข้าในวันนี้เพื่อมาแลกเปลี่ยนกับข้างั้นหรอ?”

“ถูกต้องรัชทายาทอาการของท่านเกิดจากที่ท่านถูกพิษมันอันตรายมากแล้วหมอหลวงบอกว่าท่านน่าจะอยู่ไม่ถึงฤดูหนาวปีนี้แต่ว่าข้าสามารถทำให้ท่านหายขาดได้ รัชทายาทท่านอยากจะเสี่ยงกับข้าดูสักครั้งไหม”โล่หวินหลานทำเสียงนิ่มนวล

โม่ฉีซิวจ้องไปที่นางไม่ละสายตาเลย“แล้วเจ้าต้องการอะไร?”โม่ฉีซิวถามนาง

“ชิงตั้ยในมือของเวินอ๋อง ฮ่องเฮาต้องทรงทางเอามันมาได้แน่ๆ ข้าต้องการใช้ชิงตั้ย”โล่หวินหลานตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ

โม่ฉีซิวจับถ้วยชาแล้วพูดว่า:“แล้วทำไมข้าต้องช่วยเจ้าด้วย?”

โล่หวินหลานยิ้มแล้วพูดว่า“หากรัชทายาทไม่เชื่อใจข้างั้นท่านก็รอตายตอนฤดูหนาวได้เลย เมื่อหมิงอ๋องตายท่านเองก็ตายคนที่นั่งสบายก็คือเวินอ๋องข้าคิดว่ารัชทายาทไม่ใช่คนโง่ที่จะยกแผ่นดินที่เป็นของตัวเองให้คนอื่นหรอกจริงไหม?”

โม่ฉีซิวหัวเราะเบาๆแล้วพูดว่า:“แล้วข้าจะรู้ได้ยังไงว่าข้าไม่ได้ทำเพื่อให้คนอื่นได้ไป? เมื่อข้าช่วยเจ้าเอาชิงตั้ยมาแล้วหากเจ้าไม่สามารถรักษาข้าให้หายได้ งั้นข้าไม่เสียแรงเปล่าหรอ?”