ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 308

ตอนที่308 เมฆพายุ

มันเป็นเคล็ดลับที่ไม่มีประโยชน์สำหรับหรงฝิน

ตอนนี้ในใจนางดูสับสน เนื้อขมเป็นกลยุทธ์ที่ดีที่สุดสำหรับฮ่องเต้เจียเฉิงคิดไม่ถึงหลายวันทานี่พระราชินีปิดประตูอยู่แต่ในห้อง หรือคิดจะวางแผนอะไร

ดูไป เจ้าดูถูกพระชายาเกินไป

ไม่มีวี่จืออยู่ข้างๆยังสามารถวางแผนสิ่งต่างๆได้อย่างราบรื่น

“หรงฝิน เรื่องนี้เจ้าตัดสินใจยังไง”ฮ่องเต้เจียเฉิงมองคนที่อยู่ข้างๆของหรงฝิน ถามความเห็นของนาง

ทำให้หรงฝินประหลาดใจ คิดไม่ถึงเลยว่าฮ่องเต้เจียเฉิวจะถามความเห็นนางแบบนี้

คือกำลังถามถึงเรื่องพระชายา หรือกำลังถามถึงเรื่องยาพิษ แล้วข้าจะต้องตอบคำถามได้อย่างไร

เงยหน้า พระชายามองด้วยสายตาที่ยั่วยุ เพราะสายตาดวงนั้นได้ยืนยันถึงความสำเร็จมันเป็นการเตือนตัวเองว่าอย่าทำอะไรไร้สาระแบบนี้

”พระชายา เรื่องนี้ทำให้ฉันหงุดหงิดเมื่อใดก็ตามที่นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นทำให้รู้สึกกลัวถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ทำร้ายพระนางแค่วันเดียวในวังจะฆ่าคนมากขึ้นพระนางก็เป็นห่วง”หรงฝินมองฮ่องเต้เจียเฉิงด้วยความเป็นห่วง

หม่อมฉันรู้ว่าหม่อมฉันเป็นอะไร จะเทียบอะไรกับพระชายา มันเป็นธรรมชาติที่จะได้รับสิ่งที่ดีที่จะพูด

ฮ่องเต้เจียเฉิงพยักหน้า ทันใดนั้นทาสในวังเข้าใจ

ทันใดนั้นพระชายาก็เงยหน้าขึ้นมองหรงฝิน ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

หลังจากผ่านเหตุการณ์เหล่านี้นางไม่คิดว่ามันไม่ได้เป็นเรื่องยากที่จะจัดการกับหรงฝิน ใช้ความคิดของตนเอง ก็สามารถพิชิตหัวใจของพระชายา

“พระชายา ท่านทำงานหนักมาหลายวันแล้วกลับไปพักผ่อนเถอะเรื่องนี้จะส่งให้กับผู้พิพากษา”ฮ่องเต้เจียเฉิงพูดปลอบพระชายา

เห็นพรชายาพยักหน้า ทำให้หรงฝินสงบอีกครั้ง “หรงฝิน เรื่องนี้มอบหมายให้เจ้าจัดการ ข้าจะไม่ปล่อยให้มันมีชีวิตอยู่ไม่ว่าใครจะอยู่เบื้องหลัง ไม่ต้องเป็นห่วง”

หลังจากที่หาหลักฐานครบ มันกลับกลายเป็นว่าสีหน้าของหรงฝินดูเปลี่ยนไป โกรธเคืองแต่เมื่อเงยหน้าขึ้นสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม

“พระชายา ข้าเชื่อในตัวท่าน “นั่นเป็นทั้งหมดที่สามารถพูดออกมาได้ในที่สุด

ความคิดที่ถูกทำร้ายถูกวางยาพิษถูกดูถูกจนวาระสุดท้าย นั้นคือทั้งหมดที่สามารถทำเพื่อตัวเอง แต่ก็ทำได้แค่พูดออกมา

หรงฝินกัดฟัน บีบผ้าเช็ดหน้าที่อยู่ในมือแน่นขึ้น

ก็คงต้องโทษตัวเอง คิดไม่ถึงและไม่มีวิธีที่จะทำให้พระชายาตาย

นางค่อยๆหลับตาลง และก็รู้สึกเวียนหัว

“พระชายาพูดตะโกนเรียก”จ้าวกงกงเสียงเรียกดังทั่ววัง

เขาก็เดินเข้ามา ไม่หยุดรอแม้แต่นาทีเดียว

หรงฝินยืนขึ้น เดินออกไปส่งเขา

เวลานี่แหละ แต่ข้างนอกมีผู้ชายในเสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มที่มีลักษณะที่โดดเด่นและรูปร่างที่เรียวยาวและเต็มไปด้วยหิมะที่เขาแทบจะไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

และแล้วเขาก็คุกเข่าลง หรงฝินตกใจกับการกระทำของเขา

“เดี๋ยวก่อนท่านพ่อ ลูกมีบางอย่างจะบอกท่านพ่อ”อ๋องหลัวหลุนคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้เจียเฉิง

ฮ่องเต้เจียเฉิงบอกให้ลุกขึ้น เมื่อเห็นหน้าเขารู้สึกตกใจจนนั่งลง

“เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร มีเรื่องอะไร” ฮ่องเต้เจียเฉิงถามด้วยความตกใจ

อ๋องหลัวยังคงคุกเข่าอยู่กับพื้น เพราะว่าวิ่งอย่างเร่งรีบ บอดี้การ์ดที่ด้านหลังของเขาตอนนี้ตามเขาและเห็นเกล็ดหิมะที่ปกคลุมร่างกายของเขา เขาไม่สามารถช่วยแต่รู้สึกเสียใจเล็กน้อย

ทุกอย่างผ่านมาเร็วมากจนทำให้ต้องคุกเข่าลงต่อหน้าฮ่องเต้เจียเฉิง

“ลูกได้ยินว่าไท่หลังวางยาในวังและคิดว่ามันเป็นภัยคุกคามต่ออำนาจของท่านพ่อถ้ามันไม่ได้จัดการกับมันอย่างถูกต้องข้ากลัวว่าในวังจะตกใจ ดังนั้นลูกต้องต่อสู้กับความกล้าที่จะแอบตรวจสอบเรื่องนี้และพบว่ามันค่อนข้างแปลก” อ๋องหลัวกล่าว

เขามาด้วยความเงียบและกังวลเกี่ยวกับยาพิษในวังและตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาได้พบร่องรอย

ฮ่องเต้เจียเฉิงจะไม่โทษเขา หลังจากที่เรื่องนี้เกิดขึ้น เขาเองก็ยังรู้สึกกลัว

“เจ้าทำเพื่อวังทำไมข้าต้องโทษเจ้าด้วย ลุกขึ้นสิ ลุกขึ้นมาพูดกับข้า “ฮ่องเต้เจียเฉิงเรียกเขาลุกขึ้นด้วยความรู้สึกภูมิใจ

อ๋องหลัวยืนตรง สีหน้าไม่มีร่องรอยของความกลัวอะไรเลย มีลักษณะท่าทางที่แข็งแกร่งและมองหน้าฮ่องเต้เจียเฉิง

“เมื่อเร็วๆนี้ลูกชายของข้าได้รับการตรวจสอบประวัติและพบว่าผู้ชายที่ชื่อหลินซงนอกวังเป็นชื่อที่เขาใช้ก่อนเข้าวัง หลังจากที่เขาแอบเข้าไปในวังเขาได้รับการทำความสะอาดในบางส่วนของวังและไม่ค่อยปรากฏดังนั้นพวกข้าจึงไม่คุ้นเคยกับเขา”

หลิงอ๋องพูดถึงตอนนี้ สายตาก็จ้องมองไปที่พระชายา เหลือบไปมอง แล้วรีบก้มหัวลง

ฮ่องเต้เจียเฉิงพยักหน้า “พูดต่อสิ”

“แต่ชื่อของเขาไม่ได้ถูกบันทึกไว้ในวังก็เหมือนองค์หญิงของพระชายาตรวจยังไงก็ตรวจไม่พบ”หลิงอ๋องพูดจบ

ถูกเขาจ้องมองด้วยสายตาแปลกๆอีกครั้ง สีหน้าของพระชายาดูแย่และดูเป็นกังวล

“ใช่ จริงๆแล้วไม่มีอะไรในวังนี้เลยตรวจไม่พบอะไร” พระชายาก้มหัวแล้วพูด

หลิงอ๋องพูดต่อ”ตรวจค้นองค์หญิงของพระชายาไม่พบ มันเป็นเรื่องปกติที่จะกล่าวว่าทำหลิงซงถึงเข้าวัง เพราะต้องการที่จะลงมือกับหรงฝิน เรื่องพวกนี้ ภรรยาของชายารู้เรื่องที่สุด”

น้ำเสียงเริ่มเบาลง ร่างกายของพระชายาสั่นอย่างรุนแรง สีหน้าของเขาดูตกใจ ใบหน้าที่ไร้เลือดของเขาดูเหมือนจะตกใจมาก

“หลิงอ๋อง เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร พระชายารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร”น้ำเสียงของฮ่องเต้เจียเฉิงดูเหมือนไม่พอใจ

หลิงอ๋องยื่นมือออกไปอย่างไร้อารมณ์คนที่อยู่ข้างหลังของท่านยื่นหนังสือไปที่มือให้เขา

“ท่านพ่อ ลูกไม่มีหลักฐานไม่กล้าพูดอีกแล้ว หนังสือเล่มนี้ถูกค้นหาโดยหลินซงที่อาศัยอยู่นอกวังมันเกี่ยวกับสิ่งที่เขาทำมากกว่าหลายปีที่ผ่านมา

หนังสือสีฟ้าเป็นเหมือนถ่านหินร้อนและไฟก็โผล่ออกมาจากหนังสือเล่มนั้น

พระชายาตัวสั่นอย่างรุนแรงและไม่มีใครรู้ว่ามันคืออะไรมากกว่าเขา

“พูดขึ้นมาสิ” เสียงของฮ่องเต้เจียเฉิงเบาลง แล้วมีรูปโผล่ออกมาจากด้านข้างวิ่งตรงไปที่ด้านข้างของจ้าวกงกง พยายามที่จะคว้าหนังสือจากมือของเขาแต่ว่า คนยังไม่ทันจะคว้าหนังสือ หลิงอ๋องกระชากมือของเขา ลากเขามาอยู่ข้างๆ

“เจ้าเป็นเจ้าชายที่กล้าหยาบคายกับวังปล่อยข้าเดียวนี้ พระราชา ไม่ต้องดู หนังสือเล่มนั้นที่เขียนมันเป็นเรื่องโกหกทั้งหมด ไม่ต้องดู พระชายาท่านยื่นมือออกมาและตะโกน

มีหนังสือในมือของฮ่องเต้เจียเฉิง

ทันใดนั้นหรงฝินก็ลุกขึ้นทันที ค่อยๆ เดินเข้าไปหาเขาอย่างช้าๆ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ภรรยาพระชายา เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าในหนังสือมันเป็นเรื่องโกหก ถ้าไม่เช่นนั้นเจ้าอ่านมันก่อนหน้านี้”

พระชายาบ้าไปแล้ว เจ้าเข้าใจดี ฮ่องเต้เจียเฉิงได้เห็นถึงสิ่งนี้มันหมายถึงนรก

นางค่อยๆผ่อนคลายและล้มลงกับพื้นไม่มีแรงที่จะพูด

เจ้านางเป็นลูกสาวตระกูลเย่ ที่นางปรากฏตัวก็เพราะทำเพื่อพระชายา นางถูกโม่ฉีหมิงและพระชายากำหนดไว้แล้วเรื่องนี้ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงได้

ฮ่องเต้เจียเฉิงกำหนังสือไว้ เงยหน้าขึ้นมองพระชายา ดวงตาดูแปลกๆ และค่อยๆๆยื่นมือเปิดหนังสือ

พระอาทิตย์กำลังจะเที่ยง โล่หวินหลานที่กำลังนั่งเก้าอยู่ข้างนอก ถือเตาในมือแน่นดูหิมะหนักข้างนอกก็รู้สึกว่ามันเป็นวันที่ดีจริงๆ

“องค์หญิง เจ้าดูไม่ตื่นเต้นอะไรเลย” ไซ่เยว่อยู่เป็นเพื่อนข้างๆๆนาง เลยเปิดปากถาม

“ตื่นเต้นสิ เรื่องราวจะยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ ไม่ตื่นเต้น เรื่องราวก็ยังคงดำเนินการต่อไม่ว่ายังไงมันก็เหมือนกัน โล่หวินหลานถือเตาในมือแน่นขึ้นสายตายังคงจ้องมองดูหิมะที่ตกอยู่ข้างนอก

ด้ามจับของพระชายามากเกินไป ก็มีแค่ใจคน ก็สามารถจับออกมาได้

พระชายาจัดการกับเย่เซียวหลัวอย่างระมัดระวังต่อไปอย่างไรก็ตามฮ่องเต้เจียเฉิงยังเป็นบุตรของการป้องกันสำหรับครอบครัวท่านความคิดนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพื่อกำจัดปัญหาใหญ่สำหรับเขา

“องค์หญิงท่านดูเย็นชาจริงๆ ทาสไม่สามารถทำมันได้ เรื่องทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับพระชายาไม่ว่าผลจะเป็นยังไงมันก็จะเป็นเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้น” ไซ่เยว่กำมือแน่น ในใจรู้สึกตื่นเต้น

“ใช่แล้ว ไม่อย่างงั้นไซ่เยว่ ครั้งนี้ให้เจ้าคอยมองคนที่อยู่นอกวัง ถึงจะมีโอกาสได้พบหลินซง มีหลักฐานมากมายที่พบในบ้านเขา”โล่หวินหลานเงยหน้าพร้อมพูดขอบพระเจ้า

ถ้าไม่ใช่ความหวังดีของไซ่เยว่ เขาก็ควรไม่สามารถที่จะค้นข้อมูลพบได้ในเวลาสั้นๆแบบนี้ ถึงแม้ว่าไท่หลานจะเกี่ยวข้องกับพระชายาก็จะไม่มีทางรู้เรื่องทั้งหมดที่พระราชาได้ทำในปีนี้

“ทาสสามารถช่วยองค์หญิงได้ รู้สึกมีความสุข ไม่ว่าองค์หญิงจะพูดอะไร ทาสก็จะทำตามที่องค์หญิงสั่ง” ไซ่เยว่พูดพร้อมอมยิ้ม

“หลินอ๋อง ของถึงมือหลิงอ๋องแล้ว เขารีบไปหาพระชายา พระราชาได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว ฉินหยิ่นแอบเข้าไปในประตูเพื่อรายงานเรื่องนี้

พระชายามีคนเฝ้ารอบวังหมิงอ๋องเพื่อที่จะได้รับการส่งนกพิราบในเวลาอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นข้อความ

“อืม” โม่ฉีหมิงพยักหน้า มันเหมือนทุกอย่างที่เขาคิด

“หลินอ๋อง ก็ยังไม่เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น ทำไมถึงต้องมอบเรื่องนี้ให้หลิงอ๋องจัดการ พวกข้าอยู่ในวังยังมีคนอีกมากมายที่ไว้ใจได้”ฉินหยิ่นสงสัย

โม่ฉีหมิงพูดอย่างเย็นชา “หลิงอ๋องและพระชายาที่ไม่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ของศาลและนี่ก็เป็นเหตุผลที่ท่านพ่อชอบเขา หนังสือเล่มนั้นเขาต้องเป็นคนนำไปให้ถึงมือของท่านพ่อ ท่านพ่อถึงจะรู้สึกว่ามันคือเรื่องจริง ไม่งั้นถ้าเป็นคนอื่น ท่านพ่อจะรู้สึกว่ามันเป็นเจตนาร้าย”