ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 308

ตอนที่308 เมฆพายุ

มันเป็นเคล็ดลับที่ไม่มีประโยชน์สำหรับหรงฝิน

ตอนนี้ในใจนางดูสับสน เนื้อขมเป็นกลยุทธ์ที่ดีที่สุดสำหรับฮ่องเต้เจียเฉิงคิดไม่ถึงหลายวันทานี่พระราชินีปิดประตูอยู่แต่ในห้อง หรือคิดจะวางแผนอะไร

ดูไป เจ้าดูถูกพระชายาเกินไป

ไม่มีวี่จืออยู่ข้างๆยังสามารถวางแผนสิ่งต่างๆได้อย่างราบรื่น

“หรงฝิน เรื่องนี้เจ้าตัดสินใจยังไง”ฮ่องเต้เจียเฉิงมองคนที่อยู่ข้างๆของหรงฝิน ถามความเห็นของนาง

ทำให้หรงฝินประหลาดใจ คิดไม่ถึงเลยว่าฮ่องเต้เจียเฉิวจะถามความเห็นนางแบบนี้

คือกำลังถามถึงเรื่องพระชายา หรือกำลังถามถึงเรื่องยาพิษ แล้วข้าจะต้องตอบคำถามได้อย่างไร

เงยหน้า พระชายามองด้วยสายตาที่ยั่วยุ เพราะสายตาดวงนั้นได้ยืนยันถึงความสำเร็จมันเป็นการเตือนตัวเองว่าอย่าทำอะไรไร้สาระแบบนี้

”พระชายา เรื่องนี้ทำให้ฉันหงุดหงิดเมื่อใดก็ตามที่นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นทำให้รู้สึกกลัวถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ทำร้ายพระนางแค่วันเดียวในวังจะฆ่าคนมากขึ้นพระนางก็เป็นห่วง”หรงฝินมองฮ่องเต้เจียเฉิงด้วยความเป็นห่วง

หม่อมฉันรู้ว่าหม่อมฉันเป็นอะไร จะเทียบอะไรกับพระชายา มันเป็นธรรมชาติที่จะได้รับสิ่งที่ดีที่จะพูด

ฮ่องเต้เจียเฉิงพยักหน้า ทันใดนั้นทาสในวังเข้าใจ

ทันใดนั้นพระชายาก็เงยหน้าขึ้นมองหรงฝิน ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

หลังจากผ่านเหตุการณ์เหล่านี้นางไม่คิดว่ามันไม่ได้เป็นเรื่องยากที่จะจัดการกับหรงฝิน ใช้ความคิดของตนเอง ก็สามารถพิชิตหัวใจของพระชายา

“พระชายา ท่านทำงานหนักมาหลายวันแล้วกลับไปพักผ่อนเถอะเรื่องนี้จะส่งให้กับผู้พิพากษา”ฮ่องเต้เจียเฉิงพูดปลอบพระชายา

เห็นพรชายาพยักหน้า ทำให้หรงฝินสงบอีกครั้ง “หรงฝิน เรื่องนี้มอบหมายให้เจ้าจัดการ ข้าจะไม่ปล่อยให้มันมีชีวิตอยู่ไม่ว่าใครจะอยู่เบื้องหลัง ไม่ต้องเป็นห่วง”

หลังจากที่หาหลักฐานครบ มันกลับกลายเป็นว่าสีหน้าของหรงฝินดูเปลี่ยนไป โกรธเคืองแต่เมื่อเงยหน้าขึ้นสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม

“พระชายา ข้าเชื่อในตัวท่าน “นั่นเป็นทั้งหมดที่สามารถพูดออกมาได้ในที่สุด

ความคิดที่ถูกทำร้ายถูกวางยาพิษถูกดูถูกจนวาระสุดท้าย นั้นคือทั้งหมดที่สามารถทำเพื่อตัวเอง แต่ก็ทำได้แค่พูดออกมา

หรงฝินกัดฟัน บีบผ้าเช็ดหน้าที่อยู่ในมือแน่นขึ้น

ก็คงต้องโทษตัวเอง คิดไม่ถึงและไม่มีวิธีที่จะทำให้พระชายาตาย

นางค่อยๆหลับตาลง และก็รู้สึกเวียนหัว

“พระชายาพูดตะโกนเรียก”จ้าวกงกงเสียงเรียกดังทั่ววัง

เขาก็เดินเข้ามา ไม่หยุดรอแม้แต่นาทีเดียว

หรงฝินยืนขึ้น เดินออกไปส่งเขา

เวลานี่แหละ แต่ข้างนอกมีผู้ชายในเสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มที่มีลักษณะที่โดดเด่นและรูปร่างที่เรียวยาวและเต็มไปด้วยหิมะที่เขาแทบจะไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

และแล้วเขาก็คุกเข่าลง หรงฝินตกใจกับการกระทำของเขา

“เดี๋ยวก่อนท่านพ่อ ลูกมีบางอย่างจะบอกท่านพ่อ”อ๋องหลัวหลุนคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้เจียเฉิง

ฮ่องเต้เจียเฉิงบอกให้ลุกขึ้น เมื่อเห็นหน้าเขารู้สึกตกใจจนนั่งลง

“เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร มีเรื่องอะไร” ฮ่องเต้เจียเฉิงถามด้วยความตกใจ

อ๋องหลัวยังคงคุกเข่าอยู่กับพื้น เพราะว่าวิ่งอย่างเร่งรีบ บอดี้การ์ดที่ด้านหลังของเขาตอนนี้ตามเขาและเห็นเกล็ดหิมะที่ปกคลุมร่างกายของเขา เขาไม่สามารถช่วยแต่รู้สึกเสียใจเล็กน้อย

ทุกอย่างผ่านมาเร็วมากจนทำให้ต้องคุกเข่าลงต่อหน้าฮ่องเต้เจียเฉิง

“ลูกได้ยินว่าไท่หลังวางยาในวังและคิดว่ามันเป็นภัยคุกคามต่ออำนาจของท่านพ่อถ้ามันไม่ได้จัดการกับมันอย่างถูกต้องข้ากลัวว่าในวังจะตกใจ ดังนั้นลูกต้องต่อสู้กับความกล้าที่จะแอบตรวจสอบเรื่องนี้และพบว่ามันค่อนข้างแปลก” อ๋องหลัวกล่าว

เขามาด้วยความเงียบและกังวลเกี่ยวกับยาพิษในวังและตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาได้พบร่องรอย

ฮ่องเต้เจียเฉิงจะไม่โทษเขา หลังจากที่เรื่องนี้เกิดขึ้น เขาเองก็ยังรู้สึกกลัว

“เจ้าทำเพื่อวังทำไมข้าต้องโทษเจ้าด้วย ลุกขึ้นสิ ลุกขึ้นมาพูดกับข้า “ฮ่องเต้เจียเฉิงเรียกเขาลุกขึ้นด้วยความรู้สึกภูมิใจ