ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 35

ตอนที่ 35 ฆ่าตัวตาย

ฉินหยิ่นก้มหน้าลง แล้วเหลือบไปมองเย่หวินที่ไม่พูดอะไร ในใจก็แอบคิดว่า “ปกติเห็นเป็นคนเงียบๆ จริงๆแล้วก็ไม่ใช่จะเป็นคนไม่รู้สึกอะไร ท่านอ๋องกับพระชายาจะทำอะไรกัน ก็ไม่เลือกสถานที่เอาซะเลย”

จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังกับโม่ฉีหมิงที่กำลังหัวเสียกับโล่หวินหลานที่ทำตัวไม่ถูกอยู่ว่า “ทูลท่านอ๋องพระชายา จับตัวคนที่ลอบกัดเราได้แล้ว เป็นสาวใช้ที่ยกน้ำมาให้พระชายาตอนที่กำลังรักษารัชทายาทอยู่”

โล่หวินหลานได้ยินดังนั้น ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “วางยา ยิงธนูไม้ไผ่ แล้วก็จะเอาตาข่ายมาจับเราอีกงั้นหรอ?”

โม่ฉีหมิงยิ้มแห้ง “ดูเหมือนนางจะคำนวณพลาดไป”

โล่หวินหลานฟังคำพูดของโม่ฉีหมิงแล้วอารมณ์ก็เย็นลง แต่เมื่อมองไปที่เขาตอนนี้สีหน้าของเขาซีดมากเพราะว่าเขาถูกพิษ นางจึงข่มอารมณ์โกรธของนางเอาไว้ จากนั้นก็พูดว่า “ไปเอาตัวนางมา ข้าอยากจะรู้นัก ว่าใครอยู่เบื้องหลังของนาง”

เย่หวินไปเอาตัวสาวใช้คนนั้นเข้ามา เห็นบนตัวของนางเต็มไปด้วยเลือด “เดินให้มันเร็วหน่อย” เย่หวินผลักนาง นางเลยล้มลงกับพื้น

โล่หวินหลานเดินไปหยุดที่หน้านาง มือด้านซ้ายถือผ้าที่รัชทายาทเคยใช้ มือขวาจับไปที่คางของนาง จากนั้นก็ถามว่า “หากข้าถามเจ้าว่าใครเป็นคนส่งเจ้ามา เจ้าคงไม่ยอมบอกข้าแน่ๆจริงไหม?”

สาวใช้คนนั้นจ้องไปที่โล่หวินหลาน ไม่ได้มีความอ่อนหวานเหมือนตอนที่รับใช้รัชทายาทอยู่เลย นางเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน “ในเมื่อพระชายาก็รู้อยู่แล้ว แล้วจะมาถามข้าทำไมอีก?”

โล่หวินหลานหันหน้ามามองนาง “ดูจากท่าทางของเจ้าแล้ว คิดว่าน่าจะเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์สินะ เจ้าคิดว่าเจ้าไม่พูดแล้วเราจะไม่รู้หรือไง?”

พูดจบ นางก็สะบัดมือที่จับคางของนางทิ้งแล้วพูดว่า “พูดมา นายของเจ้าซื้อตัวเจ้ายังไง? แล้วทำไมจะต้องทำร้ายรัชทายาทด้วย?”

สาวใช้คนนั้นไม่ให้ความร่วมมือเท่าไหร่ “พระชายาเป็นคนฉลาด ไม่รู้หรือไงว่าคนเราจะซื้อตัวใครก็ต้องใช้เงิน? ส่วนทำไมข้าต้องทำร้ายรัชทายาท ก็บอกได้แค่ว่ารัชทายาทแค่ดวงไม่ดี เกิดเป็นเชื้อพระวงศ์ไม่ว่า ไร้ความสามารถแต่ก็ยังได้ตำแหน่งรัชทายาทไป รนหาที่ตายชัดๆไม่ใช่หรอ?”

“เป็นแค่สาวใช้ กล้าวิจารณ์เรื่องในราชวงศ์ข้าหรอ” โม่ฉีหมิงพูดจบ ก็กระอักเลือดออกอีก พิษนี้จะอาศัยแค่กำลังภายในของเขาก็ต้านไม่ไหว

โล่หวินหลานเห็นโม่ฉีหมิงอ่อนแรงลง ก็ไม่อยากจะพูดอะไรกับสาวใช้คนนั้นมากมาย นางลุกขึ้นยืนแล้วยื่นผ้าไปที่หน้าของสาวใช้ “ข้าแค่อยากจะถามแค่เรื่องเดียว พิษบนผ้านี่ มันคือพิษอะไร?”

สายตาของสาวใช้เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ นางใช้ปากชิงเอาผ้ามากัดไว้ในปากแล้วพูดว่า “พระชายาเป็นหมอไม่ใช่หรอ? แล้วจะมาถามข้าทำไมอีก?”

หลังจากนั้นสาวใช้คนนั้นก็กระอักเลือดออกมา สภาพเหมือนกับโม่ฉีหมิงเมื่อกี้เลย “ตอนนี้ข้าเองก็ถูกพิษเหมือนกัน หลังจากข้าตาย จะได้ฝังไปพร้อมกับรัชทายาทกับหมิงอ๋องเลย คุ้มค่าแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

“หุบปาก” โล่หวินหลานโมโหมาก ด้วยความโมโห นางจึงตบไปที่หน้าของนาง นางอยากจะตายแต่แรกอยู่แล้ว ก่อนหน้านี้ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส พอถูกโล่หวินหลานตบ ก็ล้มลงทันที พิษกำเริบจากนั้นก็ตาย โล่หวินหลานเห็นสภาพนางแบบนั้น ถึงแม้ในใจจะไม่อยาก แต่ว่าเมื่อเห็นโม่ฉีหมิงถูกพิษแล้วก็บาดเจ็บ นางก็ได้ทำใจเหี้ยม

หลังจากนั้นโล่หวินหลานก็หันหลังเดินไปหาโม่ฉีหมิง แล้วค่อยๆตรวจชีพจรของเขา แล้วสั่งว่า “ฉินหยิ่น สั่งคนเอานางไปฝังที”

ฉินหยิ่นกับเย่หวินได้ยินโล่หวินหลานพูดแบบนี้ ก็รู้สึกนับถือ

โล่หวินหลานตรวจชีพจรแล้วมือแอบสั่นเล็กน้อย พิษนี้มันร้ายแรงกว่าที่นางคิดไว้มาก ภายในสามวันจะต้องได้ยาถอนพิษมา ไม่งั้นต่อให้โม่ฉีหมิงมีวรยุทธ์กำลังภายในร้ายกาจแค่ไหน นางจะเก่งกาจวิชาแพทย์แค่ไหน ก็ตายอยู่ดี

“ท่านอ๋อง ท่านคิดยังไง?”

โม่ฉีหมิงเห็นนางสติหลุดไป ก็จับมือของนางเอาไว้ เห็นนางยังคงเครียดอยู่ สายตาเริ่มล่องลอย เขาโชคดีที่มานางอยู่ข้างๆ ในตอนนี้ นางเองก็รู้สึกว่าโชคดีที่มีเขาอยู่ข้างๆเช่นกัน

“เรื่องนี้เป็นฝีมือต้วนกุ้ยเฟยแน่นอน” โม่ฉีหมิงพูดออกมาอย่างมั่นใจ “คิดว่านางน่าจะวางแผนไว้แล้วตั้งแต่รู้ว่าเราจะมารักษารัชทายาท แค่รอเรามาติดกับ”

สายตาของโล่หวินหลานเต็มไปด้วยความอาฆาต “ต้วนกุ้ยเฟยคำนวณเอาไว้อย่างดีเลย ท่านอ๋องมีแผนรับมือหรือเปล่า?”

โม่ฉีหมิงคิดไปครู่หนึ่ง “ในเมื่อนางให้ของขวัญชิ้นใหญ่เราขนาดนี้ หากเราไม่ให้ของขวัญตอบแทนกลับคืนไปบ้าง นางอาจจะเสียเปรียบได้นะ”

“เย่หวิน ไปตามฉินหยิ่นมา บอกให้เขาเอาศพสาวใช้ไปที่อู๋อินโหลวแล้วให้สวินโม่ไปตามน่งหยิงมา”

“น่งหยิงเป็นใคร? ตามเขามาทำไม?” โล่หวินหลานถามด้วยความสงสัย

โม่ฉีหมิงมองไปที่เย่หวิน “เย่หวิน”

“ทูลพระชายา น่งหยิงเป็นคนไปมาไร้ร่องรอยเหมือนชื่อเขา เขาชำนาญวิชาปลอมแปลงใบหน้า” เย่หวินพูดด้วยน้ำเสียงไม่แตกตื่น ใบหน้าไม่มีความรู้สึกอะไร

โล่หวินหลานตกใจ “ท่านอ๋องคิดจะใช้แผนซ้อนแผนหรอ”

โม่ฉีหมิงยิ้ม “นางลงทุนลงแรงวางแผนขนาดนี้ ก็จะต้องให้นางลิ้มรสหอมหวานจนถึงที่สุดสิ เราก็แค่รอดูละครฉากใหญ่นี้ให้สนุกก็พอ”

จากนั้นเขาก็มองไปที่เย่หวิน “รู้แล้วใช่ไหมว่าต้องทำยังไง?”

เย่หวินรู้ทันที “ข้าน้อยทราบแล้ว”

“ไปเถอะ”

“ข้าน้อยขอตัวก่อน”

หลังจากนั้นโม่ฉีหมิงกับโล่หวินหลานก็เริ่มเตรียมการรับมือต่อไป