ชายามกุฎเหมย เหนือโบราณกาล นิยาย บท 19

สองวันต่อมา ในจวนอ๋องยังคงไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ

ในเรือนดอกเหมยแตกต่างไปจากสองปีก่อน คำพูดจากคนรับใช้ของเรือนดอกเหมยค่อยๆ แพร่กระจายออกไปว่าพระชายานิสัยเปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้ไม่โหวกเหวกโวยวาย และปฏิบัติต่อคนรับใช้เป็นอย่างดี

“พระชายารอง ไม่รู้ว่าพระชายาผู้นี้มีแผนการอะไร?” ซิ่วยู่ถามด้วยความสงสัย

ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เป็นเวลานานขนาดนี้ นอกจากนี้ยังไม่ก่อเรื่อง และไม่โวยวายเพื่อต้องการพบท่านอ๋อง

แม้ว่าจะอยู่อย่างสงบเงียบ แต่ก็ทำให้คนตื่นตระหนกในใจโดยไม่มีเหตุผล

พระชายารองเสิ่นส่ายหัว มือที่ถือเข็มปักหยุดชะงักเล็กน้อย และพูดเบาๆ “ด้ายสีทองนี้หมดแล้ว อีกเดี๋ยวเจ้าให้คนออกจากจวนไปซื้อที่ร้านปักผ้า”

“พระชายารอง ท่านไม่กังวลจริงๆ หรือเพคะ?” ซิ่วยู่ร้อนใจเล็กน้อย

“วันมะรืนท่านอ๋องกับพระชายาจะกลับจวนแม่ทัพ เพื่อเป็นการไว้หน้าจวนแม่ทัพ พระชายาจะไม่ก่อเรื่องอย่างแน่นอน”

“อีกอย่างหลังจากเรื่องของฮูหยินรองครั้งก่อน เจ้าหญิงก็สำรวม” พระชายารองเสิ่นกล่าวอย่างราบเรียบ

แม่ทัพมู่กลับราชสำนักมาเป็นเวลาสิบวันแล้ว วันมะรืนงานเลี้ยงฉลองจะจัดขึ้นที่จวนแม่ทัพ มู่จิ่งซีและฉู่เทียนฉือก็จะไปที่จวนแม่ทัพด้วยกัน

แน่นอนว่าในสองวันนี้มู่จิ่งซีจะเงียบ ก็คือ......เงียบกว่าที่คาดคิดไว้เล็กน้อย

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ เมื่อหลายวันก่อนได้ยินมาว่าพระชายาพบกับเถ้าแก่ที่ดูแลร้านค้าที่เป็นสินเดิมของนาง แต่บ่าวได้ยินคนพูดว่าร้านเหล่านี้ของพระชายาไม่ได้กำไรเลย” ซิ่วยู่พูดต่อ

พระชายารองเลิ่นพยักหน้า “เป็นเพราะไม่ได้กำไร ดังนั้นจึงพบกับผู้ดูแลเหล่านั้น เมื่อหลายวันก่อนนางออกจากจวนไปดู แล้วร้านค้าหลานร้านของข้าเป็นอย่างไรบ้าง อย่าให้ถูกผู้ดูแลเหล่านั้นหลอกเด็ดขาด”

“เพคะ พระชายารองทรงวางพระทัยได้” ซิ่วยู่พยักหน้าตอบรับ

“อีกเดี๋ยวท่านอ๋องก็กลับมา เจ้าไปสั่งให้ห้องครัวเล็กเตรียมอาหารเย็นตอนนี้เลย” พระชายารองเสิ่นสั่ง

“เพคะ”

……

เรือนเหนือ

“ช่วงนี้พระชายาเปลี่ยนไปมาก และไม่ได้กระทำการใดๆ เมื่อหลายวันก่อนยังพูดคุยกับพระชายารองเสิ่นอย่างสนุกสนาน เกรงว่าพระชายาจะกลายเป็นพี่สาวน้องสาวที่ดีกับพระชายารองเสิ่น” ฮูหยินสี่กล่าวด้วยสีหน้าอิจฉาริษยา

ใบหน้าเล็กๆ อันงดงามของฮูหยินสามก็เศร้าสร้อยเช่นกัน “อ้อ ช่วงนี้ท่านอ๋องพักอยู่เรือนไผ่ของพระชายารองเสิ่นตลอด และไม่ได้มาที่ห้องของพวกเราสองเดือนแล้ว”

“โศกเศร้าเสียใจไปก็ไร้ประโยชน์ และท่านอ๋องก็ไม่มาที่เรือนเหนือของพวกเรา เฮ้อ แต่พระชายากับพระชายารองเสิ่นมีแผนการอะไรกันแน่? แต่ก่อนพวกนางไม่ชอบหน้ากัน แต่ตอนนี้กลับดื่มชาและพูดคุยกันได้” ฮูหยินสี่เปิดปากพูดอีกครั้ง

ฮูหยินใหญ่ทำลายความเงียบและตอบด้วยเสียงแผ่วเบา “หากอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พรุ่งนี้พวกเราไปคารวะพระชายาก็จะรู้ทุกอย่างแล้วไม่ใช่หรือ?”

ประจวบเหมาะ จะได้เริ่มใช้ประโยชน์จากการเตรียมการในช่วงเวลานี้

……

เรือนดอกเหมย

“จัดสำรับอาหารเย็นเถิด” มู่จิ่งซีสั่งชิวจวี๋

ชิวจวี๋พยักหน้าตอบรับ “พระชายารอสักครู่นะเพคะ บ่าวจะไปบอกในครัว”

“อืม ไปเถอะ”

“พระชายา วันมะรืนตอนที่ไปที่จวนแม่ทัพ ท่านจะสวมเสื้อผ้าแบบใดเพคะ? สองวันมานี้บ่าวกับพี่หงหลิงได้เลือกเสื้อผ้าและเครื่องประดับไว้หลายชิ้น และรอให้พระชายาตัดสินพระทัยเพคะ” หยุนเหมยถามด้วยรอยยิ้ม

หลายวันมานี้ได้อยู่ร่วมกับพระชายาแม้ว่าจะไม่นาน แต่ก็ค่อยๆ พบกว่าพระชายาเป็นคนนิสัยดี และการพูดจาก็ไม่ได้ขี้ขลาดเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

มู่จิ่งซีเลิกคิ้วขึ้น และนึกขึ้นได้ว่าวันมะรืนต้องกลับไปที่จวนแม่ทัพ

จากความทรงจำเหล่านั้นในหัวของนาง มู่จิ่งซีไม่มีความทรงจำที่ดีเกี่ยวกับจวนแม่ทัพเลย และไม่อยากกลับไปเลยจริงๆ

แต่แม้ว่าไม่อยากกลับก็ต้องกลับ นางไม่มีทางเลือก

นางตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “แบบใดก็ได้ ทำตัวตามปกติ”