ชายามกุฎเหมย เหนือโบราณกาล นิยาย บท 22

ฉู่เทียนฉือขมวดคิ้ว ตอนที่กำลังจะพูดอะไรอีกนั้น ข้างหูก็มีเสียงเย็นชาและห่างเหินของมู่จิ่งซีดังขึ้น: “หงหลิง ชิงผิง ทิ้งอาหารพวกนี้ให้หมด ต่อไปเตือนข้าด้วยว่า อย่าเข้าครัวโดยพลการ อาหารพวกนี้ช่างกินยากจริงๆ ทำไมถึงทำให้ท่านอ๋องไม่พอใจได้? เก็บกวาดทิ้งไปให้หมด!”

“เจ้าค่ะ!” หงหลิงกับชิงผิงรีบเดินเข้ามา เก็บจานบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว

ต่อมา มู่จิ่งซีก็สั่งกับหยุนเหมยว่า: “หยุนเหมยไปเทน้ำชามา”

“เจ้าค่ะ พระชายา”

ฉู่เทียนฉือลุกขึ้นยืนช้าๆ ขมวดคิ้วเล็กน้อยมองมู่จิ่งซี

นางเปลี่ยนไปเยอะมาก ไม่รู้ว่าตัดใจไปแล้วจริงๆหรือยัง

หากเป็นกลอุบายปล่อยเสแสร้งเพื่อจับเขา งั้นนางก็ทำสำเร็จแล้วล่ะ เพราะนางดึงดูดความสนใจจากเขาได้จริงๆ

แต่เพราะแบบนี้ น่าจะคิดหาทางหยุดความคิดแบบนี้ของนางเสีย

เขาครุ่นคิดอยู่แบบนั้นแล้วลุกขึ้นเดินไปยังหน้าประตู จนลืมบอกมู่จิ่งซี

ในตอนที่ชิวจวี๋เปิดประตูให้เขา และเขาก็ก้าวเท้าออกไปด้านนอก ด้านหลังก็มีเสียงของนางดังขึ้น “ขอน้อมส่งท่านอ๋อง”

ฉู่เทียนฉือชะงักฝีเท้า หันหน้าพยักหน้ากับมู่จิ่งซี ต่อมาก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับไปมองอีก

รอฉู่เทียนฉือออกไปแล้ว ตอนกลางคืนที่หงหลิงปูเตียงให้มู่จิ่งซี ก็พูดอย่างเคร่งขรึมว่า: “พระชายา ครั้งนี้พวกเรากลับจวนแม่ทัพ คุณชายใหญ่กับคุณหนูรองต้องคิดกลอุบายอะไรอีกแน่”

“ถึงเวลา หากไม่มีการช่วยเหลือจากท่านอ๋อง อาจจะสร้างเรื่องเดือดร้อนและข่าวลือด้านลบให้พระชายาได้ วันนี้พระชายา……”

นางยังพูดไม่ทันจบ มู่จิ่งซีก็ยิ้มแล้วพูดตัดจบนาง: “ไม่เป็นไร ในใจของท่านอ๋องไม่ได้มีข้าอยู่แล้ว ทำไมถึงต้องบังคับจิตใจด้วยล่ะ”

“อีกอย่าง จวนแม่ทัพกว้างใหญ่ ข้าเป็นลูกในสมรสที่เกิดจากภรรยาเอกเพียงคนเดียว สองคนนั้นเป็นแค่ลูกนอกสมรส จะมาเบ่งอำนาจถึงหัวข้าได้อย่างไร?”

หงหลิงอ้าปากค้าง สุดท้ายก็ต้องกลืนคำพูดของตัวเองลงท้องไป

คุณชายใหญ่กับคุณหนูรองเป็นพวกชอบก่อเรื่อง ไม่รู้ว่าพระชายาจะรับไหวไหม และไม่รู้ว่าชีวิตในจวนแม่ทัพของฮูหยินจะเป็นอย่างไรบ้าง!

อี๋เหนียงพวกนั้นก็เป็นตัวปัญหาเหมือนกัน!

มู่จิ่งซีรู้ว่าหงหลิงกังวลเรื่องอะไร แต่ให้นางไปประจบฉู่เทียนฉือน่ะเหรอ ไม่มีทางเสียหรอก

กินอาหารที่นางทำ นางก็รู้สึกเสียดายมากแล้ว อย่าให้นางเสียเวลาไปประจบใครเลย

ถึงแม้ว่าพวกคนในจวนแม่ทัพจะเป็นตัวปัญหา แต่มู่จิ่งซีในตอนนี้ไม่ใช่มู่จิ่งซีในอดีตอีกต่อไป

เห็นหงหลิงมีสีหน้าเป็นห่วง นางก็พูดปลอบใจด้วยรอยยิ้มว่า: “อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เรื่องพวกนี้ ถึงเวลาค่อยว่ากันอีกทีเถอะ”

หงหลิงตอบรับ ปูเตียงเสร็จแล้วก็เดินออกไป

คืนนี้ มู่จิ่งซีหลับสนิททั้งคืน

หลังจากที่ฉู่เทียนฉือกลับเรือนไผ่แล้ว ก็มาเล่าเรื่องให้รองพระชายาเสิ่นฟัง

รองพระชายาเสิ่นได้ยินข่าวแล้ว ฉู่เทียนฉือก็กินอะไรที่เรือนดอกเหมยอีกนิดหน่อย

รองพระชายาเสิ่นอดไม่ได้ที่จะคิด หรือว่าช่วงนี้เขาไม่ชอบอาหารที่ในครัวทำแล้ว?

ได้ยินว่า วันนี้มู่จิ่งซีเข้าครัวเอง

ไม่คิดว่าผู้หญิงที่ไม่ค่อยมีคนชอบนิสัย จะเข้าครัวเป็นกับเขาด้วย

หลังจากนอนบนเตียง นางก็ไม่หลับทั้งคืนเลย