ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 109

ตอนที่ 109 ลูกศิษย์ฝ่ายใน

ไน่เหอฮวนยื่นห่างจากคนที่อยู่ข้างๆอย่างเมินเฉยไปหนึ่งก้าว พูดเสียงเย็นว่า “ถ้าหากว่าเจ้าเป็นสาวสวยละก็ ถึงจะมายืนข้างกายข้าได้ ไม่อย่างนั้น ถ้าไม่หลีกก็ตาย”

หมอกภายในหมอกหนานั้น ไอน้ำเป็นน้ำแข็ง ไอน้ำที่เป็นน้ำแข็งนั้นยังเยือกเย็นไม่เท่ากับน้ำเสียงของเหอฮวนเลย

พริบตานั้น หลินซินเยียนและอู๋หมิงมึนงง ทั้งสองคนยังไม่ได้ตอบโต้อะไรเหอฮวนก็จูงหลินซินเยียนเดินไปข้างหน้าแล้ว

“เฮ้ย ท่านรับอะไรไม่ได้รึ ท่านปล่อยหลินซินเยียนนะ ชายหญิงไม่ควรใกล้ชิดกัน” อู๋หมิงได้สติกลับมาก็วิ่งจนพื้นสั่นสะเทือนตามมา แต่ว่าท่าทีก็ยังไม่ค่อยดี

เพราะไน่เหอฮวนพูดเช่นนี้ ทำให้บรรยากาศที่แต่เดิมนั้นเคร่งเครียดความรู้สึกกดดันก็ลดลง ทั้งสามคนเดินตรงไปข้างหน้าไม่มีใครพูดอะไรตลอดทาง

ทันใดนั้น ไน่เหอฮวนก็ฉุดหลินซินเยียนให้ถอยหลังมาด้านขวาก้าวหนึ่ง แต่น่าเสียดายที่อู๋หมิงตอบสนองไม่ทันจึงกลิ้งไปข้างหน้าแล้ว แต่เดิมด้านหน้านั้นเป็นเนินลาดชัน ทำได้เพียงฟังอู๋หมิงตะโกนร้องไปกลิ้งไป

“ทำอย่างไรดี” สำหรับสหายร่วมกลุ่มนั้น ไม่ว่าอย่างไรหลินซินเยียนก็ไม่สามารถนั่งดูอยู่เฉยๆได้

ไน่เหอฮวนกลับไม่รีบร้อน ดึงเขนของนางแล้วพูดเสียงเย็น “ไม่ต้องทำยังไงหรอก ความชันของเนินนี้เอาชีวิตคนไปไม่ได้หรอก เพียงแค่อดทนหน่อยก็เท่านั้นเอง”

เสียงของเขาเพิ่งจะร่วงลงไป ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงของความเศร้าใจดังขึ้นมา “พวกเจ้าสองคนกำลังชักช้าอยู่ใย รีบลงมาเร็วที่นี่มีคนตาย”

หลินซินเยียนกับไน่เหอฮวนสบตากัน พวกเขาจึงประคองเดินกันลงเนินนั้นไป

สถานที่ที่มีบรรยากาศเช่นนี้ ไม่รู้เลยว่าไน่เหอฮวนจะมาสามารถมองเห็นเส้นทางข้างหน้าได้ ในใจของหลินซินเยียนนั้นมีคำถาม แต่ไม่ได้แสดงออกทางสีหน้าเลยสักนิด

ทั้งสองคนมาถึงจุดต่ำสุดของเนินแล้ว ก็เห็นอู๋หมิงนั่งกอดเข่าของตนนั่งอยู่บนพื้น เมื่อเห็นทั้งสองคนมาถึงแล้ว ก็หน้าซีดชี้โบ้ชี้เบ้ไปทางด้านข้าง

อู๋หมิงตะแคงตัวก็เห็นศพจำนวนมากที่นอนอยู่บ้าง ตั้งตรงบ้าง ศพเหล่านั้นดูเหมือนว่าจะถูกอะไรบางอย่างโจมตีบนตัวของศพนั้นเหลือร่องรอยแผลฉีกขาดที่ดูน่ากลัวเอาไว้

ใจของทั้งสามคนหล่นวูบ คนเหล่านั้นเห็นได้ชัดเลยว่าเป็นคนที่เย้ยหยั่นหลินซินเยียน ตอนนี้ คนที่มาก่อนหน้านี้ก็คงจะหนีรอดไปหมดแล้ว คนที่เหลืออยู่ที่นี่ก็คือคนที่ตายไปแล้ว มีช่างเงินที่มีคุณวุฒิเพียบพร้อมคนหนึ่งอยู่ในนี้ด้วย

“ที่แท้สิ่งใดกันที่ทำร้ายพวกเขา” อู๋หมิงเดินมาอยู่ข้างๆทั้งสองคนอย่างหวาดกลัว “ศาลาความลับแห่งสวรรค์นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ไม่ใช่เปิดรับศิษย์หรอกหรือ เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นได้อย่างไร ก่อนหน้านี้ไม่กี่ปีไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าจะมีคนตายเพราะเข้าร่วมการคัดเลือกศิษย์”

“จริงๆ ถึงแม้ว่าศาลาความลับแห่งสวรรค์จะไม่ได้มีชื่อเสียงเรื่องความซื่อสัตย์ แต่ว่าหลายปีมานี้ไม่เคยมีเรื่องที่โทษฟ้าแค้นเคืองมนุษย์มาก่อน คนเหล่านี้ที่ตายอย่างน่าเวทนาดูแล้วจะไม่ใช่รูปแบบของศาลาความลับแห่งสวรรค์”

หลินซินเยียนพยักหน้า ในฐานะที่เป็นคนที่ถูกเลือกจากภายในแล้วก็ไม่เห็นจะมีเหตุผลใดให้นางเข้าร่วมการคัดเลือกที่อันตรายเช่นนี้ ดูแล้วการคัดเลือกศิษย์ครั้งนี้ของศาลาความลับแห่งสวรรค์จะวุ่นวายมากกว่าที่คาดการณ์เอาไว้มากเลยทีเดียว

“ตอนนี้พวกเราเดินไปข้างหน้าต่อเลยดีไหม” อู๋หมิงสอบถามความเห็นจากทุกคน แต่ดูจากสีหน้าของเขาแล้วไม่มีนัยยะว่าจะถอยเลยแม้แต่น้อย

หลินซินเยียนพูดอย่างลังเลใจ “ข้าจะเดินไปข้างหน้าต่อ สำหรับพวกท่านข้าไม่บังคับนะ”

ไน่เหอฮวนย่นคิ้ว และพูดว่า “ข้าก็ด้วย”