ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 114

ตอนที่ 114 ลำเอียง

ยืนรอสักพักก็ได้ยินชายแก่คนนั้นส่งเสียงอย่างดีใจ “ ได้แล้ว!” จากนั้นก็เห็นเขาดึงคันเบ็ดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ก็มีปลาตัวเล็กๆสีขาวตัวหนึ่งที่ตกได้จากในสระเหมันต์

ปลาตัวเล็กงับตะขอตกปลาอย่างแทบเป็นแทบตาย มันจ้องมองมาด้วยสายตาที่ดุร้าย ชายแก่คนนั้นไม่รีบที่จะดึงตะขอออกจากปลาตัวเล็ก หลังจากหยิบถุงมือหนังแกะมาใส่ที่มือทั้งสองข้างแล้ว ถึงจะดึงตะขอออกจากปลาตัวเล็กนั้น

“ นี่คือปลาศิลาน้ำแข็ง ฟันของมันแหลมคม กระหายเลือด และกินคนได้” หลินซีนเยียนกำลังสงสัยอยู่ เมื่อได้ยินโม่จื่อเฟิงอธิบาย เธอก็รู้แจ้งในฉับพลัน มิน่าล่ะชายแก่คนนั้นไม่กล้าจับปลาโดยตรง ถึงได้สวมถุงมือก่อน ปลากินคนนี่ น่าสนใจดี เธอเคยได้ยินแต่ไม่เห็นมาก่อน

ชายแก่ก็ได้ยินที่โม่จื่อเฟิงพูด เมื่อเขานำปลาใส่ลงไปในกรงไผ่ไม้แล้วก็หันหน้ามา “ เจ้าก็คือไน่เหอฮวนหรือ? ที่แท้ก็ตาดีจริงๆ”

โม่จื่อเฟิงหยักหน้า “ข้าน้อยไน่เหอฮวน พบท่านประมุขศาลาความลับแห่งสวรรค์แล้ว ”

หลินซีนเยียนตกตะลึงเล็กน้อย ที่แท้ชายแก่คนนี้ก็คือท่านประมุขศาลาความลับแห่งสวรรค์เหรอ? ถึงใบหน้าของชายแก่คนนี้จะดูธรรมดา แต่บารมีกลับพลุ่งพล่านออกมา ให้ความรู้สึกที่อยู่เหนือผู้อื่นจริงๆ

อวิ๋นเทียนสี่ประมุขศาลาความลับแห่งสวรรค์พยักหน้า แล้วมองไปยังหลินซีนเยียน รอยยิ้มบนในหน้าก็ยิ่งมากขึ้น “ท่านนี้คือแม่นางหลินหรือ? มีหน้าตาโดดเด่นยิ่งนัก มิน่าล่ะ ลูกชายที่ไม่เอางานไม่การของข้าถึงได้ให้ความสำคัญ”

คำพูดนี้คือชมหลินซีนเยียนเพียงแค่รูปร่างภายนอก

หลินซีนเยียนมุมปากกระตุ้น เห็นได้ชัดว่าเธอไม่พอใจกับคำพูดที่ฟังไม่เข้าของเขา ดูเหมือนว่าอวิ๋นเทียนสี่จะไม่ชอบเธอเท่าไร มันก็จริง เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่มีชื่อเสียง ซ้ำยังได้รับความสนใจจากลูกชายของเขา เขาเป็นท่านพ่อจะไปดีใจได้อย่างไร?

“ท่านประมุข ท่านเข้าใจผิดแล้ว ลูกชายของท่านให้ความสำคัญกับข้า ไม่ใช่เพราะว่ารูปร่างหน้าตา แต่เป็นเพราะฝีมือการประดิษฐ์อาวุธที่ได้รับชัยชนะเท่านั้นเอง” หลินซีนเยียนไม่ยอมปล่อยให้คนคิดว่าเธอใช้รูปร่างหน้าตาเพื่อเข้าศาลาความลับแห่งสวรรค์ได้เด็ดขาด ถึงแม้ว่าเธอจะมีรูปโฉมที่งดงามก็ตาม

“โอ้?” ท่านประมุขคล้ายกับไม่เชื่อ “เมื่อหลายวันก่อน ลูกชายของข้าได้เขียนจดหมายมาเล่าถึงเรื่องนี้ แต่ข้าเคยผ่านร้อนผ่านหนาวมาครึ่งค่อนชีวิต กลับไม่เคยเห็นว่าผู้หญิงก็สามารถประดิษฐ์ได้ ไม่ว่าจะเป็นลูกสาวสุดที่รักของข้าก็เช่นเดียวกัน ผู้หญิงไม่เหมาะกับด้านนี้เท่าไรนัก ดังนั้น ข้าคิดว่าลูกชายของข้าคงก็อยากจะลองเชิงกับข้าเท่านั้น ตอนนี้ดูเหมือนว่า แม่นางหลินจะมั่นใจในเรื่องนี้ยิ่งนัก?”

คำพูดของอวิ๋นเทียนสี่ได้ทำให้ความโกรธของหลินซีนเยียนลดลงไปส่วนหนึ่ง อย่างน้อยเขาก็บริสุทธิ์ใจ เพียงแต่คำพูดของเขาก็ยังคงไม่น่าฟังอยู่

“ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน มีบางเรื่องต้องใช้เวลาถึงจะพิสูจน์” หลินซีนเยียนไม่อยากจะเอ่ยให้มากความ เพียงเอ่ยแค่ประโยคเดียว

อวิ๋นเทียนสี่พยักหน้า จ้องมองเธอด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป “เจ้านี่ช่างพูดช่างจากว่าที่ข้าคิดไว้เสียอีก เช่นนี้ ดีมาก งั้นข้าจะคอยดูก็แล้วกัน”

“ท่านประมุขอยากรับข้าสำนักหรือ?” หลินซีนเยียนเอ่ยถามอย่างตั้งใจ

อวิ๋นเทียนสี่หัวเราะแล้วพยักหน้า “ใช่ ยากที่ลูกชายของข้าได้ขอร้องครั้งหนึ่ง ข้าต้องไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว เพียงครั้งนี้ศิษย์ที่ผ่านการทดสอบมีน้อยมาก เหล่าผู้อาวุโสอย่างเราเกรงว่าจะแบ่งกันไม่พอ ดังนั้น….ถึงข้าจะประมุข แต่ก็สามารถรับศิษย์ได้เพียงคนเดียว พวกเจ้าหนึ่งคนต้องไปเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสท่านอื่น”

หลินซีนเยียนชะงักทันที อดไม่ได้ที่จะมองไปทางโม่จื่อเฟิง เขาลงทุนลงแรงเพื่อเข้ามาในศาลาความลับแห่งสวรรค์ไปมาก เธอไม่รู้ว่าเป้าหมายของเขาคืออะไรกันแน่ แต่มันต้องสำคัญสำหรับเขาอย่างแน่