ตอนที่ 115 ไม่ได้มองเห็นอะไรเลย
“ลงไม้ลงมือ…..” หลินซีนเยียนหยุดเดินทันที กล้ามเนื้อบนใบหน้ากระตุ้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ “ คือว่า พวกเราไปหาผู้อาวุโสสี่ก่อนเถิด”
คนที่มีแนวโน้มชอบความรุนแรงเป็นปัญหามากจริงๆ จะว่าไป เธอเป็นผู้หญิงที่ร่างกายอ่อนแอปวกเปียกคนหนึ่ง หากเขาจะลงมือกับเธอจริงๆ ทำไมเธอต้องไปรนหาที่ด้วย?
“เจ้าแน่ใจ?” เฝิงซื่อไห่เบิกตาโพลง “ผู้อาวุโสสี่มีนิสัยแปลกอย่างมาก และเป็นผู้อาวุโสที่มีลูกศิษย์น้อยที่สุด ตอนนี้มีเพียง 2 คนเท่านั้น แต่ว่า…..”
“แต่ว่าอะไรหรือ?” หลินซีนเยียนเห็นท่าทีของเขาก็คิ้วขมวด อดถอนหายใจออกมาไม่ได้ พูดมาถึงขนาดนี้แล้วยังจะเว้นจังหวะให้คนรอลุ้นอีก
“แต่ว่าเขาเป็นคนที่เก่งกาจมากที่สุด นอกจากท่านประมุขกับเหล่าผู้อาวุโสแล้ว ลูกศิษย์สองคนนั้นของผู้อาวุโสสี่ก็เป็นคนที่เก่งกาจที่สุดในศาลาความลับแห่งสวรรค์ แต่น่าเสียดาย เขาว่าเป็นเรื่องของวาสนา นิสัยของลูกศิษย์สองคนนั้นก็แปลกมากเหมือนกัน ”
ทั้งสามคนแปลกหมดเลยเหรอ?
หลินซีนเยียนเอามือกุมขมับ “ช่างเถอะ ไปพบก่อนแล้วค่อยพูดเถอะ”
เฝิงซื่อไห่เห็นความตั้งใจของเธอก็ถือโคมไฟแล้วเดินนำทางไป
คนนิสัยแปลกๆ ขนาดนี้สถานที่ยังแปลกเลย เฝิงซื่อไห่พาหลินซีนเยียนเดินผ่านถนนไปยังห้องที่อยู่ตรงถนน ห้องนั้นมีเด็กหนุ่ม 2 คนกำลังก่อไฟทำอะไรบางอย่าง เมื่อเห็นเฝิงซื่อไห่เดินมาก็ต้อนรับขับสู้อย่างดี
เฝิงซื่อไห่หัวเราะแล้วเอ่ยขานรับสองคนนั้น ดูเหมือนว่า คนของเขาจะเข้ากับคนอื่นได้ดีอย่างมาก “ผู้อาวุโสสี่อยู่หรือไม่? ”
“ พี่ซื่อไห่มาหาผู้อาวุโสสี่หรือ?” คนหนึ่งในนั้นเอ่ยถาม
เฝิงซื่อไห่พยักหน้า แล้วชี้ยังมาหลินซีนเยียนที่อยู่ข้างๆ “นี่คือศิษย์ที่ผ่านการคัดเลือก ท่านประมุขให้ข้าพามาผู้อาวุโสสี่ว่าเข้าตาหรือไม่”
“อ๋อ…..” คนผู้นั้นเบิกตาโพลง เห็นได้ชัดว่าตกใจอย่างมาก
หลินซีนเยียนชินกับการท่าทางตกใจของพวกเขาแล้ว ดังนั้นก็ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจอะไร เมื่อคนผู้นั้นเรียกสติคืนมาได้ก็เอ่ย “ ผู้อาวุโสสี่อยู่ขอรับ เพียงแต่...” เขามองหลินซีนเยียนอย่างลำบากใจ ไม่ทันไรหน้าก็แดงแล้ว “ คือว่า คือว่า…..ผู้อาวุโสกำลังทดสอบอะไรแปลกๆอยู่…. เกรงว่าแม่นางไปพบแล้วจะไม่ค่อยดีเท่าไร”
เมื่อเฝิงซื่อไห่ได้ยิน ใบหน้าจะเคร่งขรึมลง อดไม่ได้ที่จะเอ่ยเตือนหลินซีนเยียน “แม่นางหลิน ข้าว่าไม่ต้องไปพบหรอก ข้าพาท่านไปหาผู้อาวุโสสามดีกว่า ผู้อาวุโสสี่ชอบทำสิ่งประดิษฐ์ที่น่าสยดสยองอย่างมาก แล้วยังใช้คนมาทดลองอีก ข้าเองก็ยังกลัวเลย ”
“ไม่เป็นไร ในเมื่อมาถึงที่แล้ว ข้าจะลองไปดูสักหน่อย” หลินซีนเยียนฉีกยิ้ม ตอนนี้มีเพียงผู้อาวุโส 2 ท่านที่อยู่ในศาลาความลับแห่งสวรรค์ เธอไม่ยอมปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือไปอย่างง่ายดายหรอก
เฝิงซื่อไห่จ้องเธอด้วยสีหน้าลำบากใจ ลังเลไปสักพัก แล้วเอ่ยขึ้นอย่างเขินอาย “เช่นนั้นแม่นางก็ให้พวกเขาพาท่านไปเถอะ ข้าจะยืนรออยู่ตรงนี้ หากผู้อาวุโสสี่ไม่พอใจท่านล่ะก็ ข้าจะพาท่านไปหาผู้อาวุโสสาม”
หลินซีนเยียนพยักหน้า “ดี”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต
นางเอกเป็นพวกชอบความเจ็บปวด อ่านแล้วเหนื่อย เหมือนเราเห็นชีวิตคู่ผัวซ้อมเมีย แล้วอยากจะช่วยให้เค้าออกมา ผู้หญิงบอกไม่ต้อง เค้าถูกจริตแบบนี้ สงสารน้องชาย ช่วยมาก็จริง ทุกคืนต้องมานอนฟังอีผัวเมียคู่นี้มันทำร้ายกัน ป่วยจิตสุดๆ...
ทำไมนางเอกไม่คิดประกิษฐ์อาวุธไว้ป้องกันตัวเลยสักที เจอเหตุร้ายตลอดแต่ไม่เคยคิดปกป้องตัวเอง แล้วบอกว่าเป็นนักสร้างอาวุธนี่นะ...