ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 203

ตอนที่ 203 ถูกพิษ

หลินซินเยียนลังเลอยู่สักครู่ กำลังจะยื่นลูกให้ ก็ได้ยินเสียงเย็นชาจากโม่จื่อเฟิงที่ยืนอยู่ข้างๆว่า “นางไม่ใช่แม่ที่คลอดลูกออกมา จะมาอุ้มอะไรกัน”

ประโยคนี้ ทำให้บรรยากาศในงานเย็นเหมือนน้ำแข็ง แต่คนก่อเรื่องกลับไม่รู้สึกว่าเป็นปัญหาเลยสักนิด

เซียวฉางเยว่เก็บสีหน้าไว้ไม่อยู่ กล้ามเนื้อบนหน้าของนางกระตุก คนที่อยู่รอบๆไม่มีใครกล้าลุกขึ้นพูดอะไร จนสุดท้าย ก็มีแต่หลินซินเยียนที่ถอนหายใจ ไม่สนใจโม่จื่อเฟิงกลับยัดลูกใส่มือของเซียวฉางเยว่

“ท่านอ๋อง พระชายาก็เป็นแม่บุญธรรม แม่บุญธรรมอุ้มลูก ก็เป็นสัจธรรมอันเปลี่ยนแปลงไม่ได้เช่นกัน” หลินซินเยียนพูดเช่นนี้ โม่จื่อเฟิงถึงได้คำรามเสียงเย็น สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะยื่นลูกออกไป

เซียวฉางเยว่อุ้มลูก สีหน้าของนางก็เปลี่ยนกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว ใบหน้าที่ยิ้มไม่หุบ ทำให้นางตกหลุมรักเด็กน่ารักคนนี้เสียแล้ว

แต่หลินซินเยียนก็ยังคงมองมือของเซียวฉางเยว่อยู่ มือของนางเพราะว่าโกรธจนเส้นเลือดดำปูด ทำให้เห็นชัดเจนบนมือที่ขาวผ่อง พริบตานั้น ดวงตาของนางมีความรู้สึกหนาวเหน็บ

เซียวฉางเยว่อุ้มลูกพร้อมหยอกล้อ ทันใดนั้น ก็มีคุณนายที่อยู่ข้างๆเรียกเสียงตกใจมากจนดึงความสนใจของทุกคน

“เอ๋ ที่คอของเด็กมีผื่นอะไรขึ้นนะ”

โม่จื่อเฟิงเป็นคนแรกที่เดินเข้าไป เขาดึงตัวลูกกลับมา เปิดเสื้อของลูกดู พลันเห็นทั้งตัวของลูกเต็มไปด้วยผื่นแดง อีกทั้งผื่นแดงนั้นยังลุกลามไปอย่างรวดเร็วอีกด้วย เหมือนกับว่าจะลามไปที่แก้มด้วย

ขณะนั้น ก็ทำให้คุณนายที่มาร่วมงานฉลองนั้นตกใจกลัว

หลินซินเยียนเองก็ร้อนใจ น้ำตาร่วงออกมา “นี่มันอะไร อะไรนะ ไม่ใช่ว่าเมื่อกี้ลูกก็ยังดีอยู่ เหตุใดจึงเกิดผื่นขึ้นเช่นนี้”

ลูกตาดำของโม่จื่อเฟิงราวกับว่าจะพ่นไฟออกมาได้ ตั้งแต่เช้าจนมืดเขาไม่วางมือจากลูกเลย ทั้งตัวของลูกยันเส้นผมเขารู้สึกได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผื่นแดงที่น่าหวาดกลัวนี้ เขากล้ารับรอง เมื่อครู่ที่เขาลูกเข้ามาในห้องนี้ ผื่นแดงนี้ยังไม่ปรากฏ

ผื่นนี้จะต้องมีขึ้นที่นี่ ชัดเจนเลยว่าจะต้องถูกคนลงมือ

สายตาเยียบเย็นของเขากวาดไปที่ใบหน้าของทุกคน คุณนายเหล่านั้นต้องถอยหลัง ทุกคนยืนอยู่ไกลๆไม่กล้าหายใจ เซียวฉางเยว่ยิ่งกลัวจนสั่นเบาๆ นางสัมผัสได้ถึงอารมณ์โกรธและท่าทางดุร้ายของโม่จื่อเฟิง

ใช่แล้ว ท่าทางดุร้าย

“กล้ามากนะ ถึงได้กล้ามากที่ใช้กลอุบายเช่นนี้ต่อหน้าข้า” โม่จื่อเฟิงพูดเสียงเย็น เดินไปข้างหน้าเซียวฉางเยว่ หนึ่งก้าวเหยียบขยี้ไป

เซียวฉางเยว่กลัวจนถอยหลัง แต่ด้วยคุณูปการด้านทหารของโม่จื่อเฟิงนั้น นางจะเป็นคู่ต่อสู้ได้อย่างไร ถึงแม้ว่านางจะหลบเลี่ยงได้ทัน ไม่ได้เหยียบถูกจุดที่สำคัญ แต่ว่าเท้าซ้ายของนางก็ยังถูกเตะแล้ว

เสียงใสเสียงหนึ่งดังว่า “แกร๊กก” ทำให้ทุกคนขนลุกชัน เพราะเสียงนั้นมาจากกระดูกที่หักของเซียวฉางเยว่