ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 247

ตอนที่ 247 ออกเรือน（4）

“อ๋อ……..”ในขณะที่เธอไม่รับรู้อะไรเลย เขากลับจัดการเรื่องราวมากมาย

ชุดแต่งงานไม่เหมือนเสื้อผ้าชุดอื่น แบ่งเป็นข้างนอกข้างในสามชุด ทุกชุดก็มีวิธีการใส่ที่ไม่เหมือนกัน ชิงจู๋ใช้เวลาเป็นครึ่งค่อนวันถึงจะใส่ชุดให้หลินซีนเยียนได้สำเร็จ

หลินซีนเยียนสวมชุดเสร็จแล้ว รู้สึกเหมือนโดนมัดไว้ทั้งตัว ชุดพอดีกับตัว แต่ทว่ามันรัดแน่นจนเห็นรูปร่างของเธอได้อย่างชัดเจน เธอเดินไปส่องกระจก เห็นหญิงสาวในกระจกที่ข้างหน้านูนข้างหลังเด้งแบบนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงใจเต้น

“ชุดนี้……”หลินซีนเยียนหน้าเกร็งอย่างไม่รู้ตัว

“งามใช่หรือไม่？”ชิงจู๋ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไร “ชุดแต่งงานนี้ท่านอ๋องให้คนเอาไปแก้มาแล้ว ช่างพอดีกับตัวท่าน ท่านดูเรือนร่างส่วนนี้ ขนาดข้าเห็นยังแทบจะเลือดสูบฉีด เพียงแต่ว่าจะทำอะไรไม่สะดวก แต่ว่าไม่เป็นไร แบบนี้ท่านก็สามารถเดินออกไปแบบสง่าผ่าเผย”

“เหอะๆ”หลินซีนเยียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะแห้งๆออกมา รู้สึกไม่ค่อยสบายตัว

ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของกลุ่มคน คนที่ผู้ดูแลพามา หนึ่งในนั้นรูปโฉมงดงามดูสูงส่งพาคนอีกหลายคนเดินเข้ามา

เมื่อหลินซีนเยียนมองหน้าอย่างเห็นชัดเจน อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง หากไม่ใช่ชิงจู๋ดึงแขนเสื้อเธอ เธอคงดึงสติกลับมาไม่ได้

“ทำความเคารพกุ้ยเฟ่ย”หลินซีนเยียนดึงสติกลับมา รีบทำความเคารพเว่ยกุ้ยเฟย เธอไม่คิดเลยว่าคนที่มาช่วยทำผมให้เธอจะเป็นเว่ยกุ้ยเฟย ผู้หญิงที่มีอำนาจในวังไม่ต่างจากฮองเฮา

“ลุกขึ้นเถิด วันนี้เป็นวันดีของเจ้า รีบนั่งให้ดีๆ อย่าทำชุดแต่งงานพังเสียก่อน” เว่ยกุ้ยเฟยพยุงเธอขึ้นมาด้วยตัวเอง ยิ้มแล้วพูด“แปลกใจมากใช่ไหม ข้าเองก็แปลกใจมากเช่นกัน เมื่อคืนวานอ๋องอู่เสวียนรีบร้อนเขาไปในวัง ไปพบฮ่องเต้ทูลเรื่องทำผมนี้ เขาอยากที่จะให้ฮองเฮามาทำผมให้เจ้า แต่ทว่าฮ่องเต้รู้สึกว่าแบบนั้นไม่ค่อยเหมาะสมเท่าใด เช่นนั้นจึงให้ข้ามาแทน น้องคงไม่เสียใจใช่หรือไม่？”

“ไม่ไม่ไม่ ข้ารู้สึกเป็นเกียรติยิ่งนัก！”หลินซีนเยียนรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากจากใจจริง ตอนนี้เว่ยกุ้ยเฟยเป็นคนที่ฮ่องเต้รักเอ็นดูมากที่สุด ผู้คนมากมายอยากที่จะได้มาครอบครองแต่มิอาจเอื้อม

เว่ยกุ้ยเฟยยิ้มอย่างพอใจ“เช่นนั้นก็ดี”

เมื่อนางพูดจบก็หันไปหาสาวใช้วัยชรากำชับสั่ง สาวใช้วัยชราหยิบกล่องทอเดินเข้ามา เปิดออก ข้างในมีชุดเครื่องประดับศีรษะ“ชุดเครื่องประดับศีรษะนี้ ฮ่องเต้ให้เจ้า ถือว่าเป็นของขวัญวันแต่งงาน”

ชุดเครื่องประดับศีรษะนั้นเป็นทองทั้งหมด ทำออกมาอย่างประณีต ดูก็รู้ว่าเป็นฝีช่างในวัง ของที่ได้รับพระราชทานราคาช่างมากเกินตัวของมัน

หลินซีนเยียนรีบทำความขอบคุณ จากนั้นถึงจะนั่งลงอย่างเรียบร้อย ให้เว่ยกุ้ยเฟยช่วยตนทำผม

“ ที่จริงแล้วข้าอายุมากกว่าเจ้าไม่กี่ปี อายุสิบหกเข้าวังได้รับความรักความเอ็นดูจากฮ่องเต้ นี่ก็ผ่านมาเจ็ดแปดปีแล้ว ในที่สุดก็ให้กำเนิดเจ้าหญิงน้อยออกมา แต่ทว่าดูดวงตาและคิ้วนี้ แล้วดูข้าสิ เฮ้อ…..ข้าน่ะแก่แล้ว ” เว่ยกุ้ยเฟยทำผมไปคุยกับหลินซีนเยียนไป

หญิงที่มีอายุยี่สิบปีกว่าๆบอกว่าตัวเองแกแล้ว นั่นทำให้หลินซีนเยียนไม่เข้าใจ ความงดงามของเว่ยกุ้ยเฟยแน่นอนไม่ต้องพูดถึง มิเช่นนั้นคงไม่ได้รับความเอ็นดูจากโม่จื่อยี่ แต่ว่าดวงตาทั้งสองของนาง กลับมีความแก่ชราอย่างที่นางพูด ในดวงตาคู่นั้น ไม่มีความใสซื่อของหญิงสาววัยยี่สิบปีกว่าๆ แต่กลับเป็นแววตาของคนชราที่ถึงจะมีความปลงนั้น

หลินซีนเยียนอยากเอ่ยพูด ท่านไม่แก่เลยแม้แต่น้อย แต่ทว่าเมื่อกำลังจะเอ่ยออกมา เธอกลับพูดในสิ่งที่ใจไม่ได้คิดได้ ทำได้เพียงถอนหายใจ พูด“จริงๆ ข้าก็แก่แล้วเช่นกัน ”

เว่ยกุ้ยเฟยชะงัก แล้วยิ้มออกมา “มิน่าอ๋องอู่เสวียนถึงได้ชอบเจ้า นิสัยแบบเจ้า ข้าก็ชอบ อยู่เคียงข้างชายที่มีอำนาจลาภยศ ทุกวันมีแต่เรื่องมากมาย พวกเราจะไม่แก่ได้อย่างไร หากไม่แก่ชราลง ไม่นานคงถูกกินลงไปทั้งหนังทั้งกระดูก”

นางพูดออกมาแฝงไปด้วยความน่ากลัว แต่นั้นก็จริง ทำให้หลินซีนเยียนรู้สึกเห็นด้วย พยักหน้าอย่างไม่รู้ตัว