ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 255

ตอนที่ 255 เฝ้าศพ

เมื่อกลับมาจวนอู่เซวียนอ๋อง ท้องฟ้าก็มืดครึ้ม ผ่านไปชั่วประเดี๋ยวเดียว โลกทั้งใบก็จมสู่ความมืดมิด

การลอบสังหารที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน งานอภิเษกจึงถูกเลื่อนไป หลังจากที่ชายชุดดำลักพาตัวหลินซีนเยียนเข้าไปในห้องของเธอเองก็จากไป เธอรู้สึกสับสนมาก ตอนมากลับไม่ให้สุ้มให้เสียง พอจะไปกลับไม่ดึงดูดความสนใจของผู้อื่น

หลินซีนเยียนยังคงสวมชุดแต่งงานในยามเช้าอยู่ ภายในห้องมืดมิด ไม่มีใครมาจุดไฟให้ เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ สายตาจ้องไปยังบริเวณพื้นตรงโต๊ะที่อยู่ด้านข้าง ยามที่ชิงจู๋ตายก็ได้ล้มลงอยู่ตรงนั้น

เธอบอกตัวเองว่า ให้รู้สึกโศกเศร้าได้เพียงช่วงเวลานี้!

ดังนั้น เธอนั่งลงอย่างเงียบสงบ จนกระทั่งท้องฟ้ามืดสนิทลง เธอถึงจะยืนขึ้นแล้วจุดเทียนให้สว่าง

ช่วงเวลานี้ ถึงแล้วสินะ

สาวใช้และคนใช้ในลานบ้านพบว่าจู่ๆในห้องก็มีแสงไฟจึงพากันอกสั่นขวัญแขวน ยามเช้าที่นี่มีคนตาย ดังนั้นพวกขี้ขลาดหน่อยต่างพากันหลบหนีไปในที่ไกลๆ ส่วนพวกใจกล้าก็นัดพากันเข้ามาสำรวจดู

คนใช้คนหนึ่งผลักประตูออกก็เห็นสตรีชุดแดงยืนหันหลังให้ตรงประตู ไม่รู้ว่าขี้ขลาดคนไหนแหกปากร้องขึ้นก่อน คนอื่นๆก็แหกปากร้องขึ้นตาม

“ผีหลอก!”

หลินซีนเยียนทอดถอนหายใจยาว เมื่อสาวใช้และคนใช้เรียกสติคืนมาได้ก็พากันวิ่งหนีกระเจิง เดิมคิดอยากจะเรียกพวกเขา แต่พอเห็นองครักษ์สิบกว่าเพิ่งจะเข้ามาในลานบ้าน หลังจากเรื่องต่างๆได้ผ่านพ้นไป ที่นี่ก็มีคนคุ้มครองหนาแน่นขึ้น

จินมู่ยืนอยู่ข้างหน้าพอดี เขาชักมีดพกขึ้นมา พอเห็นใบหน้าของหลินซีนเยียนชัดเจน ขาข้างหนึ่งก็ยกขึ้นมาเตะไปที่คนใช้ที่ร้องเห็นผีก่อนหน้านี้ทีหนึ่ง “ เป็นฮูหยิน พวกเจ้าแหกปากร้องกันทำไม! ”

เมื่อสาวใช้และคนใช้มองดูอีกทีก็เห็นว่าสตรีที่สวมชุดแต่งงานสีแดงคนนนี้เป็นหลินซีนเยียน หลายคนก็รีบคลานเข้าไปหาหลินซีนเยียนแล้วโขกศีรษะลงพื้นยอมรับผิดแต่โดยดี

หลินซีนเยียนไม่สนใจเหล่าคนใช้ที่ยอมรับผิด เพียงมองไปยังจินมู่ “วี่จิ่งล่ะ? ”

“ฮูหยินวางใจเถอะ หลังจากท่านอ๋องกลับมาได้เลี้ยงดูด้วยองค์เอง เพียงแต่.... ” จินมู่ราวกับพูดไม่ออก ครุ่นคิดไปเนิ่นนาน ถึงจะหน้าหนาเอ่ย “ ดูเหมือนท่านอ๋องอารมณ์ไม่ดี เลยไม่ได้บอกว่าท่านจะมา ดังนั้นเหล่าคนใช้จึงไม่รู้ความกัน ”

“ อ้อ ” หลินซีนเยียนเอ่ยขัน

ที่แท้เขาไม่ได้บอกให้เธอกลับไปสินะ

เขาคิดว่าร่างกายของเธอสกปรก ดังนั้นจึงรังเกียจเธอใช่ไหม? ไม่ให้โอกาสได้อธิบายกับเขาสักประโยคเลยเหรอ? เธอยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกน่าขัน ไม่ว่าเธอจะผ่านเรื่องนี้มาจริงๆ คนที่เจ็บปวดที่สุด ไม่ควรจะเป็นฝ่ายหญิงเหรอ? ในเวลานี้ เขาไม่มีแม้แต่ปลอบใจให้เธอผ่านพ้นปัญหานี้ไปก็ช่าง กลับมาโกรธเคืองใส่เธออีก?

ผู้ชายแบบนี้มัน.....

หลินซีนเยียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา เมื่อจินมู่เห็นเธอหัวเราะ พลันรู้สึกประหลาดใจ กำลังจะเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงอยู่พอดี กลับได้ยินเธอถามขึ้น “ชิงจู๋ล่ะ?”

“ ท่านอ๋องมีคำสั่งให้นำศพชิงจู๋ไปฝัง ดังนั้นจึงได้เตรียมการเอาไว้แล้ว วันรุ่งเช้าก็นำไปฝังเลยพ่ะย่ะค่ะ ”เพราะว่าเป็นสาวใช้ ไม่ใช่เจ้านาย ดังนั้นไม่ว่าจะนำไปฝัง ก็ไม่สามารถเลือกวันทำพิธิฝังศพได้อย่างตระกูลอื่นทั่วไปได้ ซ้ำยังถือว่าเป็นความเมตตาอีกด้วย หากเป็นเพียงสาวใช้ธรรมดา หลังจากตายแล้วล้วนนำไปฝังในสุสานศพไร้ญาติหรือไม่ก็ขุดตรงไหนได้ก็ฝังตรงนั้น