ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 26

ตอน 26 แผ่นภาพที่น่าสนใจ

“ไม่พอใจรึ”โม่จื่อฟงนั่งพิงหมอนนุ่มๆ ด้านหน้ามีหม้อน้ำชาที่เพิ่งชงใหม่และขนมที่ดูน่ากินอย่างมาก เขายิ้มที่มุมปากเล็กน้อย“เจ้าเหมือนลูกไก่ในกำมือข้า เจ้าไม่พอใจ ก็ทนเอา”

พอโม่จื่อฟงพูดจบก็นอนพิงลงอย่างเกียจคร้าน จากนั้นก็หลับตาลงคล้ายกับไม่อยากมองหลินซีนเยียน

ทนเอา？ ทนกับน้องสาวเจ้าสิ！

หลินซีนเยียนรู้สึกคันปากอยากจะด่ากลับ แต่ทำได้เพียงจ้องมองชายที่กำเริบเสิบสานคนนี้อยู่ตรงหน้า แต่นางรู้ว่าต้องมีสักวันที่นางจะได้ลืมตาอ้าปากกับเขาสักที

เมื่อเช้าหลินซีนเยียนไม่ได้กินข้าว ตอนนี้จึงรู้สึกหิวอย่างมาก นางอยากจะหยิบขนมที่อยู่ตรงหน้าเขาขึ้นมากิน พอหยิบมากินขึ้น เมื่อเห็นโม่จื่อฟงไม่ได้มีท่าทีตอบโต้อะไร นางจึงหยิบขึ้นมากินอย่างวางใจ

แม้ว่าหลินซีนเยียนจะอยู่กับเขาไม่นาน แต่ก็พอจะรู้นิสัยของเขา เมื่อเขาไม่ได้ตอบโต้อะไรก็แสดงว่าเขาได้อนุญาต ชายที่ทะนงตัวเช่นนี้ หลินซีนเยียนเพิ่งเคยจะเห็นเป็นครั้งแรก

นางกินไป 2 ชิ้น จากนั้นก็ล้วงผ้าเช็ดหน้าออกมาจากในเสื้อแล้วห่อใส่ขนมหลายชิ้นอย่างระมัดระวัง เลิกผ้าม่านในรถม้าขึ้น แล้วกวักมือเรียกให้จินมู่เข้ามาหา

“อี้เซิง กินนี่เร็ว”หลินซีนเยียนนำใส่ผ้าเช็ดหน้าที่ห่อขนม จินมู่ยื่นมือออกไปหยิบ แล้วส่งให้เด็กที่อยู่ตรงหน้า

หลินอี้เซิงรับขนมมาอย่างกระดากอาย แต่ยังไม่ได้กินทันที กลับมองไปในรถ แม้เขาไม่ได้พูดอะไร แต่หลินซีนเยียนก็พอดูออกว่าเขาเป็นห่วงนาง

“ข้าไม่เป็นไร วางใจเถิด ท่านอ๋องเป็นคนดี”หลินซีนเยียนยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ จากนั้นก็ปิดผ้าม่านในรถม้าลง

“เปิ่นหวางเป็นคนดี？”โม่จื่อฟงลืมตาขึ้นมาทันที มองหลินซีนเยียนอย่างรู้สึกสนใจ

หลินซีนเยียนกรอกตาบน แล้วเดินมานั่งตรงมุมในรถม้า“ข้าเพียงแค่ปลอบใจเด็ก ท่านอย่าคิดเป็นจริง”

“อ้อ？”โม่จื่อฟงไม่ได้พูดอะไร สายตามองไปยังบริเวณคอเสื้อขาวๆ ของนาง ราวกับอยากจะเห็นอะไรในบริเวณนั้น

หลินซีนเยียนเห็นสายตาของเขาก็กัดฟันอย่างโกรธเคือง รีบเอามือปิดเสื้ออย่างมิดชิด แต่กลับบ่นอย่างไม่แสดงอารมณ์ “ผู้ชาย ที่แท้เป็นสัตว์ที่ใช้ส่วนล่างคิด คิดแต่จะทำอะไรต่ำๆ ”

“เจ้าเพิ่งบอกว่าเปิ่นหวางเป็นคนดีไม่ใช่หรือ? ข้ายังคิดว่าเจ้าพึงพอใจความอึดของเปิ่นหวาง”โม่จื่อฟงเอ่ยคำพูดออกไปอย่างเนิบช้าแล้วก็หลับตาลง

“เหลวไหล！”หลินซีนเยียนตอบกลับมาทันที ราวกับนางถูกคนหน้าไม่อายพูดจาแทะโลมใส่

ในรถม้าเงียบลง ได้ยินเพียงเสียงล้อหมุนของรถม้า รถม้าโคลงเคลงไปมาต่างจากรถยนต์ในยุคปัจจุบันอย่างมาก ความเร็วก็ช้ากว่า ความสบายก็ไม่กล้าเอ่ยชม

ขบวนรถม้าออกเดินไปสักพัก ก็มีคนส่งหนังสือราชการให้กับโม่จื่อฟงดูในรถม้า