ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 264

ตอนที่ 264 พวกเจ้าได้ยินกันหมด

หลินซีนเยียนส่ายหน้า ยิ้มบางๆแล้วเอ่ย “ ไม่เป็นไร เขาพูดก็ไม่ผิด ช่างเหล็กสวมใส่ทำงานไปด้วยย่อมทรมานอยู่แล้ว ข้ามีความเห็น ให้ช่างเหล็กทุกคนไปพักสักครึ่งชั่วยามก่อน ให้ทำเหมือนข้าเชิญทุกคนดื่มชา พวกเราก็รีบเลือกวัสดุ หลังเลือกเสร็จก็ให้พวกเขากลับมาทำงานต่อ ท่านคิดว่าได้หรือไม่? ”

ความจริงในสถานการณ์เช่นนี้เธอไม่ได้คิดมากอะไร แต่ในสังคมศักนาดินา เธอรู้ดีว่ามีคำพูดที่ทำให้คนหวาดกลัวได้ เธอไม่ถือสาแต่ตอนนี้ไม่เพียงเป็นชื่อเสียงของตนเอง ยังมีของโม่จื่อเฟิงอีก เธอไม่สนหน้าตาของตนเอง แต่ไม่สามารถทำให้เขาเสียหน้าได้

โจวหลี่พลันชะงักไปครู่หนึ่ง ราวกับคนไม่มีสติ หลังจากผ่านไปสักพัก เขารีบประสานมือคำนับกล่าวขอบคุณ “ พระชายารองเห็นอกเห็นใจพวกเราจริงๆ หากเอ่ยเช่นนี้ ย่อมถือว่าดีที่สุด คิดไม่ถึงว่าพระชายารองเป็นคนมีนิสัยเรียบง่ายและเป็นกันเองเช่นนี้ ท่านอ๋องได้แต่งกับพระชายารองถือว่าเป็นวาสนาของท่านอ๋อง ”

“ พอแล้ว เจ้าไม่ต้องมาชมข้าแล้ว พวกเรารีบไปเลือกวัสดุกันเถอะ ” หลินซีนเยียนยิ้ม กลับไม่ได้ใส่ใจคำพูดของโจวหลี่ ถึงยังไงคนอื่นที่พูดยกยอคุณก็เป็นเพียงมารยาทอย่างหนึ่ง หากไม่ใช่กล่าวเกินไปก็ควรจะยิ้มรับ

โจวหลี่พยักหน้า นำคำพูดของหลินซีนเยียนถ่ายทอดออกไป แล้วตนเองก็พาหลินซีนเยียนเดินผ่านลานมุ่งตรงไปยังห้องเก็บของ

ห้องเก็บของมีคนดูแลอยู่ คนที่ดูแลห้องเก็บของเป็นชายแก่อายุครึ่งร้อยปี ได้ยินโจวหลี่บอกว่าจะพาพระชายารองไปเลือกวัสดุ ในดวงตาสองคู่เปี่ยมไปด้วยความไม่เชื่อถือ

แต่เขาเขาไขกุญแจแล้วพาคนเข้าไปในห้อง ในห้องเก็บของมีโลหะที่ใช้ทำอาวุธวางกองอยู่ มีของดีแต่ละชิ้นวางอยู่เต็มไปหมด ชายแก่เดินนำทาง โจวหลี่เดินอยู่ข้างๆหลินซีนเยียนคอยแนะนำคุณสมบัติของโลหะแต่ละชิ้น

“ พระชายารอง ท่านดูโลหะชนิดนี้เป็นโลหะที่เจออยู่กลางทะเลทรายในเขตชายแดนเมื่อพันปี มีสีทองเข้มๆ แต่กลับไม่ใช่ทองคำ ทว่าเป็นโลหะที่แข็งมากกว่าเหล็ก เพราะว่าโลหะชนิดนี้มีราคาสูงลิ่ว ดังนั้นจึงไม่ได้นำมาใช้ทำอาวุธโดยตรง เพียงหลอมมันเข้ากับเหล็กดิบเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของอาวุธ ” โจวหลี่หยิบก้อนเล็กๆขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือส่งให้หลินซีนเยียนก้อนหนึ่ง “ ก้อนเล็กๆนี้ ราคาไม่ถูกกว่าไปกว่าทองคำ ”

“ เป็นโลหะที่แพงเท่ากับทองคำงั้นหรือ? ” หลินซีนเยียนรับโลหะก้อนนั้นมาชั่งน้ำหนักดูในมือ ความหนักไม่เบา กลับสัมผัสถึงเนื้อทราย ลูบไปมาก็ยิ่งรู้สึกถึงเนื้อผิว

“ ขอรับ ราคาแพงเท่ากับทองคำ ทว่ามีค่าสูงมากในตลาด มีเพียงเหมืองแร่ขนาดเล็กเหมืองหนึ่งที่ทำโลหะชนิดนี้อยู่แถวชายแดน กล่าวกันว่าเพราะมีสาเหตุบางอย่างที่ไม่สามารถขยายการ ดังนั้นจึงมีการแลกเปลี่ยนน้อยมากจนถึงบัดนี้ พวกเขาตั้งชื่อโลหะชนิดนี้ว่า ‘ทองแก’ ” พอโจวหลี่แนะนำเสร็จ ก็กล่าวอย่างตื่นเต้นอีกว่า “ ในเมื่อเป็นอาวุธประทานให้ฝ่าบาท จวนอ๋องของเราจะน้อยหน้าไม่ได้ ข้าคิดว่าใช้ทองแกทำจะดีกว่า ”

ข้อเสนอของเขา หลินซีนเยียนไม่ได้คิดพลันตอบตกลงทันที แต่พอมาคิดไตร่ตรองดูอีกที มีของบางอย่างที่ยิ่งแพงก็ใช่ว่ายิ่งดี “ ลองดูก่อนก็ได้ว่าทำได้หรือไม่ แล้วยังต้องดูผลการทดลองที่นำสิ่งนี้มาทำอาวุธด้วย ”

โจวหลี่ไม่เข้าใจความหมายของการทดลอง แต่คำพูดของหลินซีนเยียนเขานับว่าฟังเข้าใจ “ พระชายารองระมัดระวังเช่นนี้ ทำให้ข้าน้อยนับถือยิ่ง ”

หลินซีนเยียนยิ้มๆบางแต่ไม่ได้พูดอะไร ส่วนชายแก่ดูแลห้องเก็บของที่อยู่ข้างๆรู้สึกไม่สบอารมณ์ อดไม่ได้ที่จะพูดแทรก “ ท่านโจว บัดนี้ทองแกเหลืออยู่เพียงก้อนเดียว แม้ข้าจะไม่เข้าใจพวกท่านกำลังพูดเรื่องอะไร แต่เดือนหน้าต้องส่งสินค้าให้กองทหารเล่เย่น ในจำนวนนี้ต้องใช้ทองแก หากพวกท่านนำทั้งหมดไป เกรงว่าสินค้าที่ส่งออกเดือนหน้าอาจเกิดปัญหาเอาได้ ”