ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 309

ตอนที่ 309 ความเต็มใจ

บิดางั้นหรือ!

หลินซินเยียนรู้สึกว่ามันน่าตลกสิ้นดี ทั้งเซียวฝานและอู๋อี้ต่างก็เป็นเด็กกำพร้า แล้วบิดานั่นมาจากไหนกันเล่า! หากนี่เป็นพ่อในนาม แปดส่วนนั้นน่าจะเป็นคนที่อวิ๋นเทียนสี่ส่งมาควบคุมเซียวฝานโดยเฉพาะ!

นวงรวบหมัดแน่นเนื่องจากความโกรธจนตัวสั่น สายตาอันเย็นเยียบของนางมองทอดไปยังฉากกั้น บนฉากกั้นนั้นชายชราเงื้อมือขึ้นอีกครั้ง ดูเหมือนว่าจะใช้แรงมากกว่าก่อนหน้านี้

หลินซินเยียนทนไม่ไหวจึงวางถังมูลลงและพุ่งเข้าไปยังด้านหลังฉากกั้นห้อง

อย่างไรก็ตามนางได้ตระเตรียมใจไว้แล้ว แต่เมื่อยามที่มองเห็นภาพที่ฉากกั้น ดวงตาของนางยังคงเปียกรื้น

ผู้ที่อยู่ด้านหลังฉากกั้นต้องเป็นเซียวฝานไม่ผิดแน่ บุรุษที่เคยจิตใจฮึกเหิม ในยามนี้ดวงตาทั้งคู่ไร้แวว ใบแก้มซูบตอบ ร่างกายซูบผอมดุจดังใบไม้แห้งที่ไร้ชีวิต เขาถูกจับแช่อยู่ในถังอาบน้ำ ร่างกายพิงอยู่ที่ขอบถังอาบน้ำอย่างไร้เรี่ยวแรง ในฤดูหนาวเช่นนี้ แม้กระทั่งน้ำในถังอาบยังไม่มีความร้อนแม้แต่นิด และวัตถุที่ดูเหมือนมูลอุจจาระกำลังลอยอยู่บนผิวน้ำ

ถ้าหากไม่ได้มาเห็นด้วยตาตนเอง อย่างไรหลินซินเยียนก็ไม่อาจที่จะเชื่อว่าบุรุษเบื้องหน้าผู้นี้ เป็นศิษย์พี่ใหญ่ที่เคยหัวเราะกับนางด้วยความเบิกบานใจ

จมูกของนางเริ่มแสบรื้น แต่ยังไม่ทันที่น้ำตานางจะไหลร่วง มือของชายชราที่เงื้ออยู่ก็ฟาดลงมาที่ใบหน้าของเซียวฝานอย่างไร้ความปราณี

เซียวฝานดูเหมือนจะไม่รู้สึกตัวโดยสิ้นเชิง เพียงแต่มีน้ำหยดเล็กๆเกือบจะไหลออกจากมุมปากเท่านั้น นัยน์ตาทั้งคู่ยังคงดุจดังผืนน้ำที่ไร้รอยคลื่น

“เจ้าเข้ามาทำอะไร!” ชายชราทุบตีเซียวฝานเสร็จก็หันกลับมาตะโกนใส่หลินซินเยียน

“ข้า…..” หลินซินเยียนรู้สึกว่าภายในลำคอแห้งผากจนยากจะรับไหว ไม่ง่ายเลยที่จะข่มรสชาติคาวเลือดในลำคอกลืนลงไป นางตอบอย่างตะกุกตะกัก “ข้าคิดว่าท่านต้องการความช่วยเหลือ ดังนั้นจึงเข้ามาโดยไม่ทันขออนุญาต

“ช่วย?” ชายชรานิ่งอึ้ง มองไปยังอุจจาระในถังอาบน้ำ เผยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ

ชายชราได้มองว่าหลินซินเยียนเป็นคนชนชั้นล่างที่ต้องการจะประจบเจ้านาย ท่าทีจึงค่อยอ่อนลง หลังจากนั้นจึงรีบถอยออกมานอกฉากกั้น ยังสั่งให้หลินซินเยียนจัดการอย่างเร็วไว

เหล่าหลิวไม่เข้าใจจึงเดินตามเข้าไปดูหลังฉากกั้น ยามที่เห็นภาพหลังฉากกั้น อดไม่ได้ที่เกิดอาการคลื่นไส้จนเกือบจะอาเจียน เขารั้งมือของหลินซินเยียนไว้ พลางกล่าวกระซิบ “สหายหลิน เจ้าไม่จำเป็นที่จะต้องทำสิ่งนี้….”

หลินซินเยียนกลับส่ายศีรษะ “ไม่เป็นไร ข้านับถือฝีมือของเซียวต้าเจีย เขาเป็นวีรบุรุษในดวงใจของข้า ฉะนั้นข้าเต็มใจที่จะทำสิ่งนี้”

นางสลัดมือของเหล่าหลิวออกอย่างดื้อดึง พยายามปกปิดอารมณ์ของตนเองอย่างที่สุด เพียงแต่ฝืนยิ้มบางออกมากล่าวกับเหล่าหลิวว่า “เหล่าหลิว ช่วยข้านำน้ำร้อนมาให้ข้าสักสองสามถังเถิด”

เหล่าหลิวเห็นนางดื้อรั้นเช่นนี้ จึงได้แต่เพียงถอนหายใจเดินออกไปจากฉากกั้น