ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 429

ตอนที่429ตีฝ่าวงล้อม

หลังจากประตูเมืองเมืองหลวงแคว้นหมันถูกกองทัพของโจว่เฉิงตีแตกแล้วในเมืองก็เข้าสู่ภาวะสงครามแม้โจว่เฉิงเคยสั่งว่าไม่ให้ก่อกวนประชาชนแต่เมื่อป่าใหญ่ขึ้นแล้วนกแบบไหนก็ย่อมมีท่ามกลางความวุ่นวายยอมสังหารไม่ละเว้นหลีกเลี่ยงทำร้ายคนไม่ได้ในกลุ่มคนพวกนั้นต้องมีประชาชนที่บริสุทธิ์แน่นอน

ดังนั้นประชาชนทั้งแคว้นรีบหนีไปทางกลางบ้านในช่วงนั้นบนถนนใหญ่มีการรวมกลุ่มกันวุ่นวายพวกที่ระยะทางไกลจากบ้านนั้นก็รีบเร่งกันสุดชีวิต

“ตอนนี้กลางเมืองเป็นอย่างไรบ้าง?”หลินซีนเยียนกับอี้เซิงรอในจวนอย่างตึงเครียดเห็นสวี่ห้าวที่ออกไปสืบข่าวกลับมาก็เข้ามาถามทันที

สวี่ห้าวหอบแฮ่กๆดื่มน้ำไปอึกหนึ่งหลังจากนั้นนั่งบนม้านั่งหินข้างจวนพูดว่า“แม้กองทัพโจว่เฉิงเก่งฉกาจแต่ฮ่องเต้แคว้นหมันนั้นทรงหาได้ถึงขั้นสวรรคตไม่ตอนแรกสามารถทำลายยึดพระราชอำนาจได้แต่ทรงหาใช่ผู้ไร้สมองไม่ตอนนี้ฮ่องเต้ส่งกองทัพทหารลับกองหนึ่งมุ่งสังหารประชาชนหลังจากนั้นกล่าวหาใส่กองทัพโจว่เฉิงตอนนี้ประชาชนในเมืองคิดว่ากองทีพโจว่เฉิงลอบสังหารปล้นชิงทรัพย์สร้างความไม่พอใจให้กับเองทัพโจว่เฉิงแต่เห็นทหารที่ปั่นป่วนขึ้นไปรายงานกับขุนนางแล้ว

“ฮ่องเต้แคว้นหมันเป็นคนฉลาดนักรู้ว่ากำลังในเมืองตัวเองไม่พอก็ปลุกระดมประชาชน”ขณะที่หลินซีนเยียนพูดอย่างนี้ในใจกลับอดจะประกาศสงครามกับราชสำนักไม่ได้เพื่อพระราชบัลลังก์คนพวกนี้คิดจริงใจกับประชาชนที่ไหนกันแต่สับเปลี่ยนวิธีที่ใช้ประโยชน์จากประชาชนเท่านั้นเอง

ฉะนั้นทุกสนามการต่อสู้การเมืองทุกสงครามทุกครั้งที่พระราชบัลลังก์สับเปลี่ยนในความเป็นจริงคนที่ต้องแบกรับความเจ็บปวดถึงที่สุดก็คือประชาชนเท่านั้นเอง

“อีกอย่างคนของฮ่องเต้แคว้นหมันกำลังหาอี้เซิงทีละบ้านตอนข้ากลับมาเห็นกองทัพมาถึงปากทางถนนแล้วข้าคิดว่าไม่นานจะมาถึงที่นี่แล้วตอนนี้ทหารของโจว่เฉิงกับทหารพระราชสำนักน่าจะกำลังเผชิญหน้ากันที่บนถนนแล้วข้าคาดการณ์ว่าสักพักถ้ากองทัพฮ่องเต้ถูกสังหารไปแล้วกองทัพของโจว่เฉิงอาจปกป้องพวกเราเอาไว้”สวี่ห้าววิเคราะห์เช่นนี้

“แม้ปกป้องไว้ได้สุดท้ายโจว่เฉิงไม่ไว้ชีวิตพวกเราแต่สงครามยิ่งวุ่นวายยิ่งเกิดประโยชน์กับพวกเราสักพักพวกเราจะได้โอกาสมีโอกาสก็หาจังหวะหนีไปจากที่นี่คนทั้งสองฝ่ายไม่ไว้ชีวิตพวกเราฉะนั้นสงครามพวกเขาไม่เกี่ยวข้องกับพวกเรา!”หลินซีนเยียนพูด

สวี่ห้าวมองนางอย่างประหลาดใจนางไม่ใช่นักปกครองถึงกับขนาดไม่ใช่ชายที่เข้าใจเรื่องราวในราชสำนักแต่การวิเคราะห์ของนางกลับถูกต้องกินขาดผู้หญิงเช่นนี้เกิดผิดร่างมาเป็นหญิงแล้วล่ะถ้าเปลี่ยนกลายมาเป็นชายอาจจะไม่ต้องทำอะไรมากมาย

สวี่ห้าวลูบหัวอี้เซิงทอดถอนหายใจ“เด็กน้อยเช่นเจ้านี้ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือไม่มีโชคเกิดมาชีวิตลำบากกลับมาพบพี่สาวเช่นนี้”

อี้เซิงยิ้มมีความสุขใช่สิที่จริงสวรรค์ดีกับเขาตอนที่เขาไม่มีอะไรไม่คิดไม่ฝันว่าจะเกิดเรื่องปาฏิหาริย์ขึ้นมาจริงๆทำให้เขาพบนาง

ทั้งสามคนกำลังคุยกันตรงประตูจวนมีเงาหนึ่งพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

คนที่พุ่งเข้ามาคือเสี่ยวหลงใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความรีบร้อนสายตาไม่เหลียวมองสวี่ห้าวและอี้เซิงมองมุ่งตรงแต่หลินซีนเยียนที่อยู่ตรงหน้ากล่าวว่า“คนของฮ่องเต้แคว้นหมันมาแล้วต่อสู้อยู่กับคนของโจว่เฉิงที่หน้าจวนจวนถูกล้อมไว้แล้วโชคดีคนของฮ่องเต้แคว้นหมันออกไปแล้วไม่นานต้องมีกองทัพสนับสนุนมาถึงข้าจะพาท่านออกไปก่อน!”

เขาเป็นผู้พิทักษ์มืออาชีพความถนัดไม่ใช่การต่อสู้ความถนัดของเขาคือปกป้องเป็นผู้พิทักษ์ลับที่เก่งที่สุดอยู่ภายใต้การโอบล้อมเป็นชั้นๆโอกาสที่เขาจะพาคนๆหนึ่งออกไปสูงมากแต่ต้องไปทั้งสามคนพร้อมกันเช่นนั้นเกรงว่าคงเป็นไปไม่ได้

“เจ้าก็รู้ดีว่าข้าไปไม่ได้”หลินซีนเยียนจ้องมองเขา“อี้เซิงเป็นหนึ่งในคนที่สำคัญที่สุดของข้าถ้าเขาเกิดเรื่องอยู่ที่นี่ข้าออกไปก็ไร้ความหมาย”